16 ต.ค. 2021 เวลา 02:01 • ปรัชญา
เชื่อเรื่อง นรก สวรรค์ หรือไม่ ?1)เชื่อ 2)ไม่เชื่อ 3)50/50 4.ไม่เชื่อ
คำถามนี้ถูกลบ
เรื่องนรกสวรรค์ นั้นมันเป็นเรื่องราว ของมิติจิตวิญญาณที่เป็นนามธรรม ซึ่งเราไม่สามารถ จับต้องได้ ด้วยการนึกคิดเอาเองว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ อุปโลกน์ขึ้นมาตามแต่จิตนาการ แต่การเข้าไปสัมผัสเรียนรู้เรื่องนี้ ต้องอาศัย พื้นฐานการทำบุญทำทาน เหมือนเรื่องการสร้างบารมีสิบทัศน์ มีการประพฤติปฏิบัติธรรมขึ้นมา ให้ลักษณะลดละอารมณ์ที่ปรุงแต่งจิต เราทำไปเรื่อยๆ ลดละอารมณ์ที่เป็นกรรม ที่ปกปิดจิตของเราอยู่..อยู่กับกรรมไม่รู้จักรรม..อยู่กับอารมณ์ไม่รู้จักอารมณ์ เราก็ทำให้รู้ด้วยตัวเราเอง ค่อยๆเรียนรู้ไป
เราปฏิบัติได้มากๆ วันหนึ่งเราก็จะได้สัมผัส เรียนรู้ว่าเรื่องนรก เรื่องจิตวิญญาณที่รอบตัวเรา แล้วอยากถามว่า ถ้าเราไปเห็นจิตวิญญาณ ที่ทุกข์ทรมานในเมื่องนรกที่ทุกข์ทรมานนั้น จิตเราพร้อมมั้ย ถ้าเกิดไปเห็นเข้า จะอกสั่นขวัญแขวนมั้ย เอานั่งคนเดียวที่มืด มีเงาดำๆเคลื่อนไหว ไปมา มาสัมผัสเราแผ่ว ๆ หรือ มาทำให้เราอึดอัด แบบที่เค้าเรียกว่า ผีอำ เราจะแก้ไขอย่างไร
เรื่องมิติของที่เป็นนามธรรม ต้องอาศัย การประพฤติปฏิบัติธรรมขึ้นมา ให้จิตนั่นเข้มแข็ง วางเวทนาของกายที่เจ็บปวดได้ จิตไม่ยึดเวทนา ไม่ยึดอารมณ์ที่ปรุงแต่ง แล้วก็มีเรื่องของทำบุญกุศลบารมี ที่หนุนนำจิตให้มีกำลัง นิ่งเฉยอะไรได้ ก็มีโอกาส ได้สัมผัส เรื่องราวของนามธรรม
เรื่องโอปปาติกะ จิตที่เร่ร่อน จิตที่ไปไหนไม่ได้เหมือนคนไข้ติดเตียง พวกเปรตบ้าง จิตที่เพิ่งตายไป จิตที่มาขอบุญกุศล จิตที่เป็นตัวกระทำของไสยศาสตร์ เจ้าพ่อเจ้าแม่ทั้งหลาย เอาแค่นี้ก่อน ไม่ต้องไปถึงนรกสวรรค์ เราพบเห็น เราสามารถกลั่นกรองอะไรได้มั้ย จิตเรานิ่งเฉยได้มั้ย นิ่งเพื่อพิจารณา เรื่องราวที่กำลังเกิดขึ้นขณะนั้น เป็นอย่างไร หรือ เห็นแล้วจะอุปโลกน์ด้วยอารมณ์ของตน เป็นนิยายเพ้อเจ้อไป มันมีหลายเรื่อง บางคนไปเห็นเค้าก็เสีย ก็มีมากมาย แต่เราก็ได้แต่ฟังเค้าเล่าว่า แค่อุปโลกน์กันไปเท่านั้นเอง
เราก็ควรทำให้รู้ขึ้นมาด้วยตัวเราเอง จะเป็นคำตอบให้แก่จิตของตน เพราะจิตเราจะได้รู้จัก ประจักษ์ต่อจิตของตน แล้วหันมาทบทวน ตัวเองว่าจิตเราต้องเดินทางต่อ เมื่อแก่เฒ่าชรา หรือ ไม่ทันแก่ก็ต้องออกจากสังขาร เราจะไปเหมือนกับที่เรานั่งจิตนาการ คิดเอง เออเองพระเจ้ามาช่วยได้มันจริงมั้ย หรือว่าไปตามกรรมที่ตนกระทำสร้างไว้เอง เรานั้นแหละต้องทำเอง มีเหตุผลของตนเอง รู้จักตัวเอง ว่าเกิดมาทำไม มาทำอะไรให้แก่จิตของตน เพื่อเดินทางต่อ ต่อไปที่ทุกทรมาน หรือ ที่สุข เราเป็นคนเลือกเส้นทางเดินให้แก่จิตของตน มีเวลาไม่เกิน..เวลาทีเค้ามีลมเข้าออกหายใจได้อยู่ เลือกกรรม ก็ได้กรรม เลือกธรรมสร้างบุญกุศลบารมีก็ทำขึ้นมา ด้วยเมตตาตาตน เมตตาจิตของตน ให้พ้นบ่วงอบายภูมิ
โฆษณา