12 พ.ย. 2021 เวลา 03:22 • ปรัชญา
ทุกอย่างล้วนมีเวลาของมัน...
ดอกไม้หน้าบ้าน บานแล้ว..
ครั้งหนึ่ง เคยคิดว่าต้นไม้นี้มันเกะกะหน้าบ้าน อยากตัดทิ้งไป แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะเป็นต้นไม้ที่เกิดในรั้วของพี่ชายเพื่อนบ้าน ทำได้แค่ตัดกิ่งที่ยื่นมาหน้าบ้านตัวเองเท่านั้น
หลายครั้งที่แอบบ่นในใจ เมื่อเห็นกิ่งเห็นใบมันร่วงในเขตบริเวณบ้าน แม้ปริมาณใบที่ร่วงจะไม่ได้เยอะอะไร แต่ก็ทำให้เกิดความรำคาญสายตาไม่น้อย
วันนี้ต้นไม้ที่น่ารำคาญออกดอกเหลืองสะพรั่งเต็มต้น ที่สำคัญมันจงใจออกดอกโน้มกิ่งมาประดับหน้าบ้านให้ชื่นใจ เหมือนเป็นการกล่าวคำขอโทษที่เคยสลัดใบทิ้งให้รกบ้าน
ช่วยเติมความสวยงามในแต่ละเช้า ผมกลับชอบนั่งมองดอกใบที่สวยงาม ขอโทษที่เคยรำคาญกิ่งก้านใบที่ร่วงหล่น
คงคล้ายกับชีวิตคนเรา เมื่อยังไม่ถึงคราวได้รับดอกผล เราก็มักจะรู้สึกเหนื่อยล้า ท้อแท้สิ้นหวัง รู้สึกเศร้ากังวลไปต่างๆนาๆ (ผมก็เป็น) ที่จริงแล้วแค่เพียงเราตั้งใจใช้ชีวิตให้เต็มที่ในปัจจุบันขณะนี้ ทำให้ดีที่สุด วันหนึ่งเมื่อดอกผลมันเกิด เราจะได้ลิ้มรสความสำเร็จที่สวยงาม แล้วจะนึกขอบคุณตนเองที่ผ่านเรื่องราวที่โหดร้ายนั่นมาได้
ชีวิตไม่ได้แย่ทุกวัน ขณะเดียวกันมันก็ไม่ได้สุขทุกวัน แต่ละวินาทีที่ผ่านไป ล้วนปนไปด้วยความทุกข์บ้างสุขบ้าง อย่ากังวลไปเลย ที่ผ่านแล้วก็แล้วไป ที่ยังไม่เกิดก็อย่าไปกลัว ใช้ชีวิตในขณะนี้ให้มีความสุขก็พอแล้ว
สักวันเจ้าดอกไม้เหล่านี้ก็ร่วงหล่นหมดไปทิ้งไว้ก็แต่ต้นใบ...สักวันชีวิตนี้ก็จะล่วงลับไป ทิ้งไว้แต่ชั่วดี...กังวลทำไม
โฆษณา