ซีเบ๊เล้ง ปรมาจารย์นักเขียนไต้หวัน ที่คนไทยไม่อ่าน...
...ปู่กิมย้ง บอกว่างานของซีเบ๊เล้ง คือหนึ่งในหนังสือที่ท่านจะพกติดตัวเวลาเดินทางยาวๆเสมอ
...หวงอี้บอกว่า ซีเบ๊เล้งคือนักเขียนที่ดีที่สุดของไต้หวัน และเป็นแรงบันดาลใจของเขา
...โกวเล้งเอง ก็ให้ความเคารพต่องานของซีเบ๊เล้งอย่างสูง ตัวละครหลายตัวของเขา ก็ได้รับอิทธิพลมาจากงานของท่านซีเบ๊เล้ง
...แต่คนไทยไม่อ่าน จากงานหลายสิบเรื่อง มีแปลไทยแค่เก้าเรื่อง และมีพิมพ์ซ้ำๆ เพียงสี่เรื่องเท่านั้น นั่นคือสิ่งยืนยันว่าคนไทยไม่อิน กับงานของปรมาจารย์ท่านนี้นัก
ผมเอง อ่านเรื่องแรกหลายปีก่อน คือเรื่อง “ธรณีประลัย” ตอนนั้นยังเด็กก็เลยอ่านแล้วรู้สึกว่า เออ แปลก สร้างสรรค์ดี เอาวิชาจิตรกรรมพู่กันมาเป็นแนวทางวิทยายุทธ์ แต่ไม่ได้คิดลึกไปกว่านั้น ก็ตามอายุเราเองตอนอ่าน มันไม่มีอะไรมากกว่าเอามันส์
หลังอายุ 35 เอกลับมากลับมาอ่านอีกครั้งทุกเรื่องที่แปลไทย เท่าที่หาได้ ผมพบว่า งานของท่านซีเบ๊เล้งนี่จัดว่ายอดเยี่ยม สมคำยกย่องจริงๆนั่นแหละ เป็นหนึ่งในนักเขียนโปรดผมในระดับเดียวกับท่านโกวเล้งเลย
...ผมว่างานของท่าน มีความคมคาย สร้างสรรค์เอามากๆ มากจนล้ำเกินไป กลายเป็นไม่ตลาดไปเลยก็ว่าได้...
...คือค่อนข้างเป็นงาน art มีแฝงคำถามให้คิด ในแบบเดียวกับที่ท่านโกวเล้งชอบทำเสมอๆ ผมว่านี่น่าจะเป็นส่วนนึง ที่ทำให้งานท่านซีเบ๊เล้งไม่เป็นที่นิยมนักในไทย
...อีกส่วนคือน่าจะเพราะงานของท่าน ไม่มีทำซีรี่ย์ เพราะดูแล้วสร้างค่อนข้างยาก มันจึงไม่เป็นที่นิยมนัก(หรืออาจมีแต่ผมไม่ทราบ ผมไม่ค่อยดูซีรี่ย์นัก แต่เท่าที่เห็นในไทยไม่มี)
ธรณีประลัย อาจเป็นเรื่องที่สร้างสรรค์ที่สุด และเป็นงานที่หวงอี้บอกว่า เป็นแรงบันดาลใจของเขา
แต่ที่ผมชอบที่สุด คือ “เส้นทางของจอมยุทธ” นี่แหละ
ผมว่างานเรื่องนี้เยื่ยมระดับขึ้นหิ้งเลยนะ ถ้าให้ผมเลือกนิยายกำลังภายในห้าเรื่องที่ดีที่สุด นี่คืออันดับสอง รองจากคมดาบสั้นของท่านโกวเล้ง
เนื้อเรีองพูดถึง พระเอกนาม “ซิมอู” ที่หมดอาลัยตายอยากในชีวิต เพราะความรักความแค้นที่ผูกพันอยู่แบบอับจนปัญญา
กล่าวถึงพระเอกร่วมอย่าง “ลี้เซี๊ยะ” จอมดาบผู้อาศัยการดวล ฆ่า เพื่อบรรลุสุดยอดวิชาดาบ
กล่าวถึงสตรีในยุทธจักรในแง่มุมที่เป็นมนุษย์เอามากๆ ไม่ใช่ในแบบแผนของนิยายบู๊ลิ้มทั่วไป ซึ่งน่าสนใจมาก
แม้แต่ตัวละครระดับรองๆ ก็ยังน่าสนใจ มีการสร้างปม หรือกระทั่งแนวคิดมุมมองจากเสี่ยวเอ้อโรงเตี๊ยมที่พระเอกเก็บมาคิด ซึ่งเราไม่ได้เห็นจากที่ไหนอีกแล้ว...
ส่วนตัวแล้วผมมองว่าตัวละครอย่างลี้เซี๊ยะนี่แหละ คือที่มาของ ไซมึ้งชวยเซาะ ของท่านโกวเล้ง รวมถึงเป็นแนวคิดเดียวกันกับเรื่อง “ชำระแค้นมือกระบี่” ของท่านโกวเล้งอีกเช่นกัน
ความยอดเยี่ยมในการขมวดปม ให้คนอ่านตั้งคำถามขึ้นในใจ เกี่ยวกับพฤติการณ์ แนวคิด ผมว่ามันสุดยอดมากๆเลยนะ
ความต่างของซิมอู กับ ลี้เซี๊ยะ เป็นอะไรที่มองลึกๆแล้วจะปรัชญามากเลย ใครชอบงานลักษณะมีปมให้คิด ผมว่าเรื่องนี้ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง...
ท่านซีเบ๊เล้ง เป็นนักเขียนไต้หวันรุ่นแรกๆ รุ่นเดียวกับท่าน อ้อเล้งเช็ง , จูกั๊วะแชฮุ้น แต่อายุน้อยกว่ามาก จึงถูกเรียกเป็นน้องเล็ก (อีกท่านคือ พั่วเฮี้ยะเล่าจู้) เคยร่วมกันทำสำนักพิมพ์แต่ไปไม่รอด
ด้วยความที่งานท่านค่อนข้างอ่านยาก ทำหนังก็ยาก ในบั้นปลายจึงค่อนข้างลำบาก ไม่ได้ร่ำรวยอะไรนัก ต่างจากผู้เขียนงานตลาดยอดฮิตท่านอื่น ก่อนจากไปในวัย 56 ปีเท่านั้น...
งานของท่านซีเบ๊เล้ง อาจไม่โด่งดังอะไร โดยเฉพาะในเมืองไทย
แต่สิ่งที่ท่านเริ่มไว้ เราสามารถเห็นได้ในงานของนักเขียนดังๆหลายท่าน ทั้งหวงอี้ , โกวเล้ง หรือแม้กระทั่งอุนสุยอัน
แน่นอน คนที่เป็นแรงบันดาลใจให้ระดับสามท่านนี้ได้ ย่อมเหนือธรรมดา...
...ลองหามาอ่านกันดูนะครับ อาจโดนใจก็ได้ ปัจจุบันที่หาได้มีการพิมพ์ใหม่ มีสามเรื่อง คือ
- เส้นทางของจอมยุทธ
- ยอดคนมือพิษ
- ดาบกระชากเลือด
...ส่วนธรณีประลัยนั้นคงต้องหามือสองอ่านเอา เป็นฉบับที่แปลโดยท่าน ว.ณ.เมืองลุง หลายปีก่อน...
...ผมเชื่อว่า ถ้าใครชอบท่านโกวเล้ง น่าจะชอบครับ ส่วนสายปู่กิมย้ง ลองดูเปิดใจก็ดีนะครับ เผื่อจะพบอะไรใหม่ๆบ้าง...
ประวัติท่านซีเบ๊เล้ง : https://mungkonyok.wordpress.com/tag/ซีเบ๊เหล็ง/
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
