4 ธ.ค. 2021 เวลา 00:22 • นิยาย เรื่องสั้น
ฟังสัญญาณ
ในระหว่างที่คุณพ่อสั่งห้ามทุกคนปล่อยผมออกไปผจญภัยข้างนอกนั้น ผมจะทำอะไรได้บ้างนะ
นอกจากเล่นจับจิ้งจกในบ้าน แต่ก็ต้องคอยระวัง ไม่ให้คุณแม่เห็น เพราะคุณแม่บอกว่าสงสารจิ้งจก มันน่าสงสารตรงไหนกัน มันน่ากินต่างหากละครับแม่
ผมคงต้องรอช่วงที่คุณแม่เผลอ แล้วค่อยย่องมาจับจิ้งจกตามข้างตู้ ผมเห็นแล้วว่ามันอยู่ตรงไหน มันแลบลิ้นล้อเลียนผมด้วยนะ แถมยังแกล้งทำเสียงร้องเรียกผมด้วย
ผมนี้น้ำลายไหลไม่รู้ตัวเลยครับ ปล่อยไปก่อนเถอะ ไอ้จก !!
หึ คุณแม่เข้าข้างพวกมัน เพราะคิดว่ามันน่ารัก นี่หรือเปล่านะ ที่แม่แองเจิลเคยบอกว่า มนุษย์จะเมตตากับสัตว์ที่อ่อนแอ ตัวเล็ก และช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
คุณแม่จะรู้ไหมนะ ว่าผมล่าเพื่อการอยู่รอด มันคืออาหารอันโอชะของผม และผมเป็นลูกที่ดี เมื่อได้ของดีก็ต้องคิดถึงคนที่ตัวเองรัก ต้องหามาฝาก หามาเผื่อ อืมคุณแม่น่าจะเข้าใจเรื่องพวกนี้ได้แล้วนะ
หรือว่าผมยังทำไม่เต็มที่ คุณแม่เลยยังไม่มั่นใจในตัวผม
การใช้ชีวิตโดดเดี่ยวลำพังเวลามีปัญหานี่ก็แย่เหมือนกันนะครับ ถ้าแม่แองเจิลกับพี่ ๆ อยู่ด้วยก็ดีสิ
ถ้าเป็นแม่แองเจิล แม่จะตัดสินใจทำยังไงดี แม่จะจับจิ้งจกต่อไป หรือหยุดแค่นี้
"ฟังสัญญาณ เชื่อในสัญชาตญาณ"
ใช่แล้ว ถ้าเป็นแม่แองเจิล แม่ต้องคิดแบบนี้แน่นอน เอาล่ะ ผมจะเชื่อ และฟังในสัญชาตญาณของความเป็นนักล่าของผม
แต่แค่นั้นคงไม่พอ ผมต้องทำให้คุณแม่รักและเมตตาผมให้ได้ด้วย
เริ่มจากตรงไหนดีนะ คุณแม่ไม่ค่อยนั่งนิ่ง ๆ ให้ผมขึ้นไปอ้อน ไปนั่งตักเลย หรือถ้านั่งก็แป๊บเดียว
เอาละ ผมเห็นแล้วว่าตอนนี้คุณแม่กวาดบ้าน ถ้าอย่างนั้นผมจะไปช่วยคุณแม่กวาดบ้านก็แล้วกัน
กลิ่นไม้กวาดนี่มันช่างหอมยั่วยวนจริง ๆ
อ่าห์ กลิ่นดอกไม้แห้ง กลิ่นจากธรรมชาติ กลิ่นที่ผมชอบและคุ้นเคย ผมอยากลงไปลุยในดงดอกไม้สวย ๆ กับแสงแดดอ่อน ๆ ในตอนเช้า แค่คิดถึง ผมก็รู้สึกดี มีความสุข ผมเผลอกัดไม้กวาดดอกหญ้าของคุณแม่ แล้วใช้ขาตะกุยตะกายเล่น มันช่างเพลิดเพลินจริง ๆ โอ้ย จั๊กจี้จมูกดีจัง เมี๊ยว ๆ ๆ
ดอกไม้ สายลม แสงแดด ผมสูดลมหายใจเอากลิ่นดอกหญ้าเข้าไปเต็มปอด แล้วกลิ้งตัวหมุนไปหมุนมา
ผมน่ารักไหมฮะแม่
"ไทเกอร์ หยุดเดี๋ยวนี้นะ เป็นอะไรเนี้ย ของเล่นแมวเยอะแยะ ทำไมไม่เล่น มากัดไม้กวาดแม่ทำไมเนี้ย"
คุณแม่สนใจผมแล้ว ดีใจจังเลยครับ เมี้ยว ๆ ๆ ตอนนี้ดูว่าคุณแม่จะสนุกมาก ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าวิธีนี้จะได้ผล คุณแม่ยอมเล่นกับผมแล้ว
ผมใช้ฟันเล็ก ๆ ของผมกัดดอกหญ้าไว้แน่น ๆ แล้วคุณแม่ก็พยายามดึงมันให้ตึง แล้วลากผมไปบนพื้น ว้าวววว สนุกจัง
อุ๊บ ! ผมร่วงจากไม้กวาดแล้วครับ แต่ไม่เจ็บหรอกนะ ผมกำลังสนุก จึงพลิกตัวกระโดดงับ กัดแล้วดึงอีกที คุณแม่ก็น่ารักมากครับ ช่วยผมดึงอีกแล้ว ผมหมุนตัว กระโดดไปมา เพื่อโชว์ความน่ารักให้คุณแม่ได้เห็นชัด ๆ หัวใจผมพองโต รู้สึกมีความสุขมาก ๆ เลยครับที่คุณแม่ยอมเล่นด้วย
"ไทเกอร์ปล่อยไม้กวาดของแม่เดี๋ยวนี้นะ อะไรกันนี่ ยิ่งดุยิ่งเล่น เอ้า ๆ ๆ สนุกใหญ่เลยทีนี้ โอ้ยตายจริง วันนี้แม่จะกวาดบ้านเสร็จไหม ไปเล่นของเล่นไปลูก ขอไม้กวาดให้แม่เร็ว"
สงสัยคุณแม่จะเบื่อเล่นไม้กวาดแล้ว เลยหันไปหยิบที่โกยขยะมาให้ผม
ผมจึงเข้าไปนอน และมันก็พอดีกับตัวผม ok ผมจะขดตัวอยู่ในนั้นนิ่ง ๆ ปล่อยให้คุณแม่เล่นไม้กวาดที่ชอบไป ผมเป็นเด็กดีไหมครับแม่
"โอ้ยยยย ไอ้ป่วน พอแม่จับไม้กวาดก็มาแย่งมากัด พอแม่เอาที่โกยมา จะโกยขยะ ก็เข้าไปนอนขดอีก อะไรกันนี่ ! เหนื่อยหัวใจ พูดกับคนยังพอรู้เรื่อง แต่กับแมวนี่คือ ไม่รู้อะไรซักอย่าง"
ทำไมดูเหมือนคุณแม่เหนื่อย ๆ แม่เล่นกับผมจนเหนื่อยเหรอครับ แล้วนั่นคุณแม่จะไปไหน แม่ครับ รอผมด้วย ผมไปด้วยครับ แม่ไปไหน ให้ผมไปด้วย เหมียวววววววว
"ป่วนจริง ๆ ไอ้แมวน้อย อ่ะ ดูมัน วิ่งนำหน้าไปอีก มานี่มา นั่งรออยู่ในนี้ ห้ามไปไหน เข้าใจไหม เจ้าแมวเหมียว"
คุณแม่ขังผมไว้ในบ้าน แล้วคุณแม่ก็ออกไปข้างนอก ผมอยากไปด้วย แม่ครับ อุ้มผมหน่อย ผมอยากไปวิ่งเล่นคลุกพื้นดิน กลิ้งบนพื้นหญ้าข้างนอกครับ เหมียววววว ๆ ๆ
"วุ่นวายจริง ๆ ตามทุกฝีก้าวเลย ยิ่งกว่ามีลูกอ่อนอีก ดูสายตาเวลามันมองตามแล้วก็ใจอ่อนทุกที ทำไมน่าสงสารอย่างนี้นะเจ้าแมวน้อย"
คุณแม่กลับเข้ามาในห้อง แล้วจับผมขึ้นมาอุ้ม แล้วก็บ่นพึมพำอะไรก็ไม่รู้ แต่ผมกลับมีความสุขที่แม่ทำแบบนี้ แม่พูดพร้อมกับมองตาผม คุณแม่ยิ้มให้ผมแล้วครับ แถมเกาคางให้ผมด้วย
เหมี๊ยวววววววว
ผมมีความสุขที่สุดเลยครับ รักแม่ที่สุดเลย
ผมตอบแทนความรักที่คุณแม่มีให้ผมด้วยการเพอร์ให้คุณแม่ฟัง และหวังว่ามันจะช่วยให้คุณแม่ผ่อนคลายได้บ้าง
"เป็นไงเจ้าเหมียว เคลิ้มเชียว หยุดร้องได้แล้วนะ แม่รู้ว่านี่คือช่วงเวลาที่ยากลำบาก
ไม่ใช่แค่เจ้าหรอก แม่เองก็ต้องปรับตัวปรับใจ และไม่รู้จะทำยังไง เอาละ อยู่ให้สบาย นอนรอแม่ตรงนี้ เดี๋ยวแม่ไปทำงานบ้านให้เสร็จ แล้วจะมาเปิดประตูให้นะ"
อีกแล้ว ผมกำลังเคลิ้ม กำลังมีช่วงเวลาดี ๆ คุณแม่ก็ลุกหนีผมไปอีกแล้ว แม่นะแม่ !
คุณแม่ขังผมไว้ในห้องเพียงลำพัง ผมรู้สึกสบายใจ และวางใจได้ในระดับหนึ่งแล้ว ตอนนี้ผมคงต้องนอนพักสักครู่ระหว่างรอคุณแม่กลับมาเล่นด้วย
"ดูไปก็น่าสงสารจริง ๆ ฉันคงเป็นที่พึ่งเดียวของแกสินะเจ้าแมวน้อย
ยิ่งเวลาเห็นมันนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ทำท่าทางเหมือนคนเหงา ๆ เศร้า ๆ แถมเวลาร้อง ยังจะร้อง แม่ ๆ ๆ อีก แมวอะไรนี่ !
ไม่อยากรัก ก็ต้องรักแล้วสินะงานนี้ ใคร ๆ ก็บอกว่าให้เลี้ยงแมวเอาบุญ ไม่เข้าใจเลย เลี้ยงแมวแล้วจะได้บุญยังไง
ขอร้องเถอะ อย่าร้องตามฉันนักเลยเจ้าเหมียว ชาตินี้ฉันไม่อยากผูกใจกับอะไรกับใครอีกแล้ว แค่อยู่ด้วยกันให้สุข ให้สบายก็พอนะ
ฉันจะถือว่าแกเป็นสิ่งที่ฉันต้องเรียนรู้ก็แล้วกัน"
คุณแม่นั่งลงที่ข้างเตียง แล้วลูบหัวน้อย ๆ ของผมอย่างอ่อนโยน ผมสัมผัสได้ถึงพลังงานความรักที่คุณแม่เก็บซ่อนเอาไว้ในหัวใจ
ทำไมคุณแม่ไม่ลองปล่อยให้หัวใจนำทางดูบ้างนะ บางทีคุณแม่อาจจะเจอสิ่งที่คุณแม่ตามหาอยู่ก็ได้
สิ่งใดที่ปิดกั้นหัวใจของคุณแม่เอาไว้ ผมจะช่วยคุณแม่เอง ไม่ว่าเป้าหมายของคุณแม่คือสิ่งใด ผมจะร่วมฝ่าฟันไป คุณแม่อย่ากลัวไปเลยนะครับ
ผมเคยได้ยินเจ้านายผู้หญิงที่บ้านเก่าพูดถึง "พลังแห่งความรักแท้ที่บริสุทธิ์"
ผมจะให้สิ่งนั้นกับคุณแม่
ผมจะรักคุณแม่โดยไม่มีเงื่อนไขใด ๆ ไม่ว่าแม่จะเป็นยังไง ผมก็จะฝากความรักทั้งหมดของหัวใจดวงน้อย ๆ ของผมให้คุณแม่
 
ถ้าสิ่งนี้จะช่วยให้คุณแม่ยิ้มได้บ้าง
ถ้าสิ่งนี้จะช่วยให้คุณแม่มองเห็นทาง
ถ้าสิ่งนี้มีประโยชน์ผมจะยกมันให้คุณแม่หมดเลย
ขอแค่คุณแม่มีความสุข
ตอนนี้ผมมีความสุขที่คุณแม่ลูบหัว เกาคางให้ผม ผมตอบแทนคุณแม่ด้วยเสียงเพอร์นะครับ พรือ ๆ ๆ
โปนดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนที่เข้ามาอ่าน ทักทาย ไลค์ แชร์
แล้วพบกันใหม่ค่ะ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา