“ไม่เลือกงาน ไม่ยากจน แต่ไม่มีความสุข”
- @bestbestnk -
ใครที่ได้ติดตาม twitter ของคุณเบสท์ ณัฐสิทธิ์ โกฏิมนัสวนิชย์ จะพบเลยว่ามีประเด็นสาระที่ชวนขบคิดอยู่เสมอ อย่าง tweet ล่าสุดนี้ก็เช่นกัน พอตั้งคำถามแล้วพยายามตอบ เจ็บปวดอยู่แฮะ
"ก็อยากทำงานที่รัก แต่กลัวไม่พอแดกไง"
1) ทำไมเราต้องเลือกงาน? เราทำงานที่เรารักแล้วสุขสบาย สร้างฐานะมั่นคงไม่ได้เหรอ? คำตอบก็น่าจะเป็น เพราะในประเทศไทย ไม่ใช่ทุกอาชีพที่ทำแล้วมีเงินสุขสบาย เราไม่ได้ทำได้ทุกอย่างอย่างใจ บางอย่างที่รักที่อยากทำต้องหยุดฝัน เพราะตลาดงานไม่รองรับให้เรามีพอกินพอใช้ ประเทศไม่ได้ส่งเสริมให้ทุกอาชีพมีรายได้ที่ดี และมีตลาดงานที่กว้างขวางมากพอกับทุกสายอาชีพที่เด็กเรียนจบมา ทำให้ตัวเลือกของเด็กแคบลง แย่งทำงานที่เงินเยอะ ไม่ใช่ทำงานในสายที่ตนชอบ
2) แล้วทำไมเราต้องเลือกบางอาชีพ? ต้องเป็นหมอตามที่ครอบครัวต้องการ ต้องรับราชการตามที่บ้านอยากให้เป็น ทำไมทุกอาชีพไม่มั่นคงได้เหมือนกันหมด คำตอบคือสวัสดิการของทุกอาชีพ ไม่ได้รองรับความมั่นคง และความสุขสบายของตัวเรา เราเลยต้องเลือกอาชีพ ที่เราไม่ได้อยากเลือก คนไม่ได้ทำตามฝัน และยอมที่จะไม่มีความสุขกับอาชีพที่ตัวเองต้องทนทุกข์ ทนทำ ทำเพื่อเงิน ทำเพื่อความมั่นคง ทำเพื่อครอบครัว บางคนแทบไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเลยด้วยซ้ำไป
3) การที่คนเลือกงานไม่ใช่เพราะคนในประเทศเราอยากรวยกันทุกคนหรอก เราก็อยากใช้ได้คล่อง มีเงินพอใช้ ไม่ได้มีฝันเป็นมหาเศรษฐีกันทุกคน เราไม่ได้มีเป้าหมายเดียวกันขนาดนั้น แต่การที่ไม่รวย หรือมีเงินไม่มากพอในประเทศ ทำให้เราดำเนินชีวิตลำบาก เงินเลยเป็นปัจจัยที่คนเลือกให้ความสำคัญก่อนความสุขในสิ่งที่รักตามวิชาชีพที่ตนอยากทำจริงๆ ทิ้งฝันไว้ก่อน เลือกความสุขสบายเป็นหลัก
4) หลายคนทำอาชีพที่ทำอยู่เพียงเพราะคำว่า "กตัญญูกตเวที" เดี๋ยวเงินมีไม่พอให้พ่อแม่ใช้ ไม่มีเงินส่งให้ที่บ้าน เงินเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้คนทำอาชีพที่ 'ต้องทำ' ไม่ใช่อาชีพที่ 'อยากทำ' เพราะสวัสดิการรัฐให้เบื้ยผู้สูงอายุ 600-800 บาท/เดือน คุณค่าของความกตัญญูเลยสำคัญมากๆในประเทศนี้ ถ้าเราเลือกงานที่รัก เราจะกตัญญูต่อพ่อแม่เราไม่สำเร็จ และสวัสดิการรัฐไม่ได้ช่วยเราเลี้ยงดูพ่อแม่ยามชรา แม้พวกท่านจะอยู่ในประเทศเสียภาษีมาหลาย 10 ปีขณะที่แรงทำงาน แต่สิ่งที่รัฐตอบแทนกลับมายามเกษียณ กลับอยู่ไม่รอด ไม่พอใช้เสียด้วยซ้ำ
5) ถ้าเราเก็บไม่มากพอ หรือไม่รวยในประเทศนี้ ตอนเราแก่เราจะะลำบาก คือคำตอบที่เราเลือกงานที่รวย เพราะถ้างานมีเงินเยอะๆ ต่อให้ตอนนี้ไม่สุขสบายเท่าไหร่ในแง่ของงานโหดก็ช่างแม่ง ก็ขอให้มีเงินพอใช้ มีเงินเก็บเยอะๆไว้ก่อนก็พอ (ยุคนี้มีใช้ให้พอก็บุญแล้ว คงมีเก็บยากมากจริงๆ เพราะรายได้ไม่สมดุลกับค่าใช้จ่าย ก็ไม่พอจะเก็บ)
6) ถ้าเราเลือกงานที่เรารัก แต่ค่าครองชีพสูงลิบ ค่าใช้จ่ายรอบตัว รัฐไม่ได้ควบคุมมัน เรามีไม่พอใช้ ความสุขในงานของเรามันเทียบไม่ได้กับความจำเป็นพื้นฐานคือต้องมีเงินพอใช้ก่อน คนยอมเขวี้ยงความสุขกับงานที่รักทิ้งไป เลือกมีความสุขกับเงินแทน ปลอบประโลมตัวเองว่าโอเคกับงานที่ทำ ชีวิตที่เป็นอยู่ เพียงเพราะเอาเงินมาซื้อความสุข ไม่ใช่ความสุขในงานที่อยากทำ ไม่ได้สนใจคุณค่าของงานที่ทำ เพราะมองเป้าหมายคือรายได้เป็นหลัก ดังนั้น คนจะกล้าทำงานที่ตนอยากทำจริงๆ ถ้าเงินตอบโจทย์มากพอ
7) แต่พอประเทศเป็นแบบที่เราเห็น "เลือกงานก็ยังจนอยู่" เพราะต่อให้คุณเลือกงานที่คิดว่าเงินดี แต่อัตราเงินเฟ้อสูงขึ้นทุกปี ข้าวของแพงขึ้น ไม่มีสวัสดิการรัฐรองรับ คุณแบกรับต้นทุนทางสังคม และต้นทุนการใช้ชีวิตทุกอย่างมาที่ตัวเอง ไปจนถึงแบกความกตัญญู คำถามคือ "ต่อให้เลือกงานช่วยอะไรหรือไม่?" คำตอบคือไม่ช่วย ชีวิตดีๆเริ่มต้นที่ตัวเองไม่สำเร็จ เราต้องการผู้มีอำนาจรัฐ / รัฐบาลที่ทำงานเพื่อให้เราไถนาในงานที่มีความสุขหล่อเลี้ยงได้ แล้วเรามีเงินใช้ โดยที่ไม่ต้องแบกความคาดหวังของครอบครัว
8 ) บางคนที่หลอกตัวเองว่า enjoy กับการทำ second job มีงานเสริม งานพิเศษ ขายอาหารเสริม ขายประกัน ทำโน่นทำนี่ คุณยอมรับความจริงเถอะ ว่าลึกๆแล้ว "คุณเหนื่อย" แต่คุณต้องขยันเพื่อให้มีพอใช้ มันไม่ใช่งานที่รักขนาดนั้น คุณอยากพัก อยากเป็นคนที่ทำงานที่ตัวเองรักได้แค่งานเดียวแบบตั้งใจ แล้วเอาเวลาไปใช้ชีวิต คุณไม่ได้อยากทำงานตลอดเวลา 24 ชม. ไม่ได้รักการทำหลายอาชีพ แต่ไม่พอแดก และมัน suffered จนทำให้ต้องหาอะไรทำ "ทุกอยากนอนเล่น อยากมีเวลาใช้ชีวิต" ถ้าไม่โกหกตัวเองมาก ทุกคนอยากเป็นคนสบายๆนะ
9) อาชีพที่เด็กไทยฝันอยากจะเป็นในวันนี้ อาจจะมีค่านิยมที่ผิดพลาดก็ได้ ที่มาจากเรื่องเงิน ความสุขสบายของครอบครัวและค่านิยมของสังคม สิ่งที่ทางบ้านอยากให้เป็น ไม่ใช่สิ่งที่อยากทำ อยากเป็นจริงๆ ไม่มีฝัน เพราะฝันเดียวที่มีอยู่ตอนนี้คือการมีครอบครัวที่สุขสบาย และเลี้ยงดูพ่อแม่ได้เป็นหลัก ความสุขตัวเองไว้ทีหลังสุด สานฝันคือช่างแม่ง
10) กุญแจความสุขในงานที่ทำ ได้ทำงานที่รัก โดยไม่ต้องกังวลความสุขสบายจะเกิดขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อเราอยู่ในประเทศที่รัฐบาลทำงานดีมีประสิทธิภาพมากพอ ให้สวัสดิการรัฐที่ดี มีเงินใช้ยามเกษียณ มีค่าใช้จ่ายค่าครองชีพที่ไม่แพง และปัจจัยการใช้ชีวิตที่ไม่ถูกผลักต้นทุนให้ต้องแบกรับการซื้อรถเพราะใช้ขนส่งสาธารณะไม่สะดวก ต้องมีคอนโดเพียงเพื่อจะไปทำงานให้ทัน มีทุกอย่างในราคาสูงลิบ เพียงแค่คุณภาพชีวิตที่ดีรัฐมอบให้เราได้ เราจะไม่เหนื่อยขนาดนี้เลย
คุณไม่มีวันสุขกับงานที่รัก จนกว่ารัฐบาลไทยจะทำงานให้คุณทำงานได้อย่างมีความสุข
คุณจะทำงานที่คุณรัก เหนื่อยอย่างคุ้มค่า มีเก็บ มีใช้ ในประเทศที่รัฐบาลทำงานให้คุณ
#ThinkTalkLoud
#ตุ๊ดส์review
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
