เรื่องราวการค้นหาตัวเองนั้น มันเหมือนการงมเข็มในมหาสมุทร เหมือนคำว่า จิตจุติลงมาเกิด มาอาศัยสังขารนี่อยู่ สังขารที่เราอาศัยนี้ เราต้องดูแล เอาธาตุนอกไปเสริมธาตุใน ให้แปรสภาพไปเป็นน้ำเลือดน้ำนองให้สังขารนี้ เติบโต เราก็กินเข้าไปทุกวัน มีกายขับถ่ายสิ่งที่เสียออกไป ร่างกายก็โตวันโตตืน มีอารมณ์ต่างๆ ปรุงแต่งขึ้นมา ไปเรียนรู้จดจำเรื่องราวต่างๆ พออารมณ์มันเกิดอยากได้สิ่งนั้นสิ่งนี้ เราก็ทำตามอารมณ์ไปเรื่อยๆ ไปหาทรัพย์สินเงินทอง ลาภยศสรรเสริญ ต้องกายวาจาใจไปคล้องเวรคล้องกรรม ใช้วิญญาณหูตาจมูกลิ้นกายใจเป็นไปตามอารมณ์ที่เกิดขึ้นทั้งสิ้น โดยที่จิตไม่สติระลึกรู้ขึ้นเลยว่า จิตตกเป็นทาสของอารมณ์ที่สั่งให้กระทำเรื่องโน้นเรื่องนี้ ที่เค้าเรียกว่า จิตเราหลงใหลไปกับอารมณ์ที่เกิดขึ้นภายในกายนี้ กายเจ็บ จิตก็เจ็บ กายป่วยจิตก็ป่วย เพราะจิตมันยึดอยู่อย่างนั้น
คราวนี้ เราจะแยกแยะ จิตเราออกจาก กาย ออกจากอารมณ์ ต้องทำอย่างไร มันก็มีเรื่องราวของคำว่า สมาธิ การที่เราฝึกสมาธิ กายนิ่ง จิตนิ่งได้ เหลือแต่จิตดวงเดียว เราทำได้ไปถึงจุด นั้น เราจะเข้าใจ ว่าเรามาเพียงจิต มาอาศัยกายที่อารมณ์มีกรรมปรุงแต่เรื่องราวต่างๆให้เกิดขึ้นภายในกายนี้ เมื่อเรามีการฝึกหัดปฏิบัติธรรม ไปเรื่อย ลดละปลดปล่อย เรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในกายไปเรื่อยๆ
เมื่อปลดปล่อยอารมณ์ได้มากขึ้น (อยู่นิ่งๆ กายนิ่งจิตนิ่ง อารมณ์เค้าจะไหลออกไปเอง เรามีหน้าที่รักษากายนิ่งจิตนิ่ง) จิตเราที่เคยเป็นจิตเล็กๆ ก็ขยับขยายขึ้น รู้จักเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในกายมากขึ้น รู้จักเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากวิญญาณทั้งหกมากขึ้น จิตก็จะเริ่มรู้เท่าทัน สัมผัสที่เกิดขึ้น จากวิญญาณที่เราใช้ไปกระทบ ไปรับเรื่องราวต่าง ๆรับเข้ามาสู่กายนี้ ที่ประกอบขึ้นมาด้วยแม่ทั้งสี่ เมื่อเอาเข้ามา มันก็สำแดงตัว สำแดงเวทนาที่เป็นทุกข์ให้เกิดขึ้น มีความหงุดหงิด โมโห มีทิฐิเกืดขึ้น จิตเราก็ขันติอดทน กับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ไหว จิตที่เป็นทาสของอารมณ์ ก็ต้องแสดงกิริยาไปตามอารมณ์
เรื่องราวของการสร้างบุญ สร้างกุศล ปฏิบัติธรรม ให้เกิดสมาธิ จะทำให้เรารู้จักคำว่าจิต ที่เป็นตัวเราที่เป็นนามธรรม มายึดอยู่กับกายชั่วขณะหนึ่ง แล้วจากไป
จิตจุติมาอาศัยเรือนกายของคุณบิดามารดา มันยึดทุกสิ่งทุกอย่าง สำคัญผิดทุกอย่าง สำคัญว่าเป็นตัวตนของเรา ก็เหมือนจิตนี้ยึดกรรมอยู่ ยึดเรื่องราวต่างที่เกิดขึ้น ไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นภายในกายนี้ มันเกิดขึ้นเพราะเรามีกรรม เราก็ไม่เคยหยุดนิ่ง ทบทวนพิจารณา ใคร่ครวญสิ่งที่เกิดขึ้นภายในกาย ที่เป็นเหมือนมายาให้จิตหลงใหล ยึดถือเป็นตัวเป็นตน แล้วเราจะทำอย่างไรดีกับเรื่องราวเหล่านี้?? หากเราไม่สนใจ เรื่องราวนี้ ชีวิตมันยังดำเนินไปเป็นปกติ ไปตามยถากรรม เป็นไปตามกรรมที่เกิดขึ้นจากกายนี้ ถึงเวลาก็แก่เจ็บตายไป แล้วเราได้เหตุผลอะไรดี สิ่งดีๆเก็บเกี่ยวให้แก่จิต ที่ต้องเดินทางไป มาแบบไม่รู้ ก็ไปแบบไม่รู้ โมฆะไปเท่านั้นเองเสียเวลาไปชาติหนึ่งที่มีกายเป็นมนุษย์
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
