โคลงโลกนิติ บทที่ ๕๐
เข้าใจว่าโบราณาจารย์รจนาโคลงบทนี้เพื่อสอนลูกหลานอนุชนรุ่นหลังว่า ผู้อาวุโสหากไร้ซึ่งความอุตส่าหะพยายามก็ถือได้ว่าด้อยกว่าเด็กผู้อ่อนอาวุโสกว่า โดยอุปมาปรียบเทียบกับคนที่อายุร่วมร้อยปีแต่ไม่มีความอุตส่าหะ หรือมีแต่เพียงน้อยนิด ในขณะที่เด็กที่เกิดได้ขวบปีเดียวแต่มีความพากเพียรถึงพร้อม พระพุทธเจ้าตรัสว่า เด็กน้อยเป็นผู้ที่สอนได้พัฒนาตนได้ ฯ
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
