วันนี้ .. วันที่ 6 มกราคม 2022
ครบรอบหนึ่งเดือนที่ซีอิ๊ว กลับไปเป็นดาวหมาอยู่บนท้องฟ้า
🐕
ซีอิ๊ว ... แบบหล่อ ๆ ... บรู๊ววววว
🐕
ซีอิ๊ว .. ไอ่หมาอิ๊ว เป็นหมาพันธุ์อะไรก็ไม่รู้ ตัวผู้ ขนหนาแต่สั้น ขนมีสีดำแต่โคนเส้นขนเป็นสีน้ำตาล เวลาเดินหรือวิ่งจะเห็นขาหลังด้านขวามีอาการโขยกเขยกเล็กน้อย
🐕
ซีอิ๊วมาอยู่กับแม่ได้หกเจ็ดปีแล้ว ตั้งแต่ตอนที่คนงานแคมป์ก่อสร้างใกล้บ้านแยกย้ายหลังจากงานก่อสร้างแล้วเสร็จ แม่ยังจำได้ว่าก่อนหน้าที่จะมาอยู่กับแม่ ซีอิ๊วเคยเข้ามาวิ่งเล่นในเขตพื้นที่บ้านของแม่ แถมไล่เห่าแม่อีกต่างหาก แต่เพราะเรามีบุญต่อกัน วันที่ซีอิ๊วมาอยู่กับแม่ และแม่ตั้งชื่อให้ ถือเป็นการย้ายเข้าทะเบียนบ้านแม่โดยสมบูรณ์
🐕
แม่ไม่รู้ว่าซีอิ๊ว อายุเท่าไหร่ในขณะนั้น เราต้องใช้เวลาทำความรู้จักกันพอสมควร กว่าซีอิ๊วจะวางใจและยอมให้แม่เข้าใกล้จนกระทั่งเราจับเนื้อต้องตัวกันได้ ❤
แม้ซีอิ๊วจะหน้าตาไม่หล่อเหลา แต่หน้าตาเหมือนควายยิ้มเวลาที่วิ่งมาต้อนรับแม่ ก็ทำให้แม่ชื่นใจทุกครั้ง 💗
🐕
ซีอิ๊วมีจุดอ่อนที่ขาหลัง แต่ยังไม่วายที่จะปีนรั้วออกไปหาข่าวตามประสา "อิสระต้องมาก่อน" แม่เข้าใจนะแต่ก็กลัวว่าจะถูกสายห้าวรุมยำ
ความกลัวของแม่ไม่ช่วยอะไร แม่ไม่เคยนับจำนวนบาดแผลที่เกิดจากประสบการณ์และศักดิ์ศรีของซีอิ๊ว แม่ทำได้แค่รักษาบาดแผลให้ แม้ในใจอยากบอกว่า "โสนะน่ามรึง" ด้วยความโมโหที่ซีอิ๊วเจ็บแล้วไม่จำ
แม่คิดว่าซีอิ๊วพยายามสอนให้แม่ยอมรับว่า "เจ็บแล้วจำคือคน" เท่านั้นนะแม่
เรื่องเจ็บแล้วจำ นี่แม่ก็จำได้นะ ว่าซีอิ๊วเคยกัดแม่ ตอนที่ซีอิ๊วปีนรั้วแล้วโดนลวดหนามรั้วแทงทะลุอุ้งเท้าหลัง และแม่พยายามไปช่วยดึงซีอิ๊วออกมา ซีอิ๊วกัดทุกอย่างที่อยู่ใกล้รวมทั้งแม่ แม่รู้ว่าซีอิ๊วเจ็บมากถึงขนาดฉี่แตกอึแตกขนาดนั้น
หลังจากที่มีคนมาช่วยตัดลวดหนามทำให้ซีอิ๊วหลุดมาได้ ซีอิ๊วรู้ตัวว่าพลาดพลั้งกัดโดนแม่เข้า ซีอิ๊วมาซุกที่ขาขอโทษแม่ ซีอิ๊ว.. แม่ไม่เคยโกรธเลยลูก
🐕
ข้อจำกัดเรื่องเวลาทำให้แม่ต้องสอนให้ซีอิ๊วกินอาหารสำเร็จรูปไฮโซ หรือที่เรียกว่าอาหารเม็ด แม่รู้ว่ามันไม่อร่อย ไหนเลยจะสู้รสชาติอันจัดจ้านของอาหารที่คนทิ้งตามถังขยะ แม่เคยนึกถามในใจว่า ทำไมหมาถึงชอบคุ้ยขยะ ชอบกินของเน่าของเหม็น แม่ไม่เคยได้คำตอบ อาจต้องรอจนไปเกิดเป็นหมาเสียเองละมัง
🐕
เรื่องอาบน้ำก็เหมือนกัน ซีอิ๊วกลัวน้ำเป็นที่สุด ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เป็นโรคพิษสุนัขบ้า บ้านเรามีบ่อน้ำ ซีอิ๊วชอบไปนั่งชมวิวริมบ่อ ฉากเหมือนศาลาคน (หมา) เศร้าไม่มีผิด แม่เคยคิดจะกระโดดยันซีอิ๊วลงน้ำเสียหลายครั้ง อยากดูซิว่าเจ้าหมากลัวน้ำจะเป็นยังไง แต่ความรักของแม่มันมากกว่าความรู้สึกอยากแกล้งซีอิ๊วแบบนั้น
🐕
เดือนกันยายนที่ผ่านมา ซีอิ๊วล้มป่วย แม่พาซีอิ๊วไปอยู่โรงพยาบาลกว่าสิบวัน ซีอิ๊วคงคิดถึงแม่ และคิดถึงบ้านมาก ๆ ถ้าแม่เลือกได้ แม่จะไม่ทิ้งซีอิ๊วไว้ที่นั่น แต่เพราะความจำเป็นและเป็นความหวังว่าซีอิ๊วจะหายป่วยนะลูก
ซีอิ๊วกลับมาอยู่บ้าน อาหารที่เคยชอบก็กินไม่ได้ อาหารที่ต้องกินก็ไม่ชอบ แม่คิดค้นวิธีหลอกล่อให้ซีอิ๊วกินอาหารจนอ่อนอกอ่อนใจ
สุดท้ายแม่ต้องเลือกว่าแม่อยากให้ซีอิ๊วได้รับอาหารบ้างหรือดันทุรังให้เฉพาะอาหารที่ควรจะกิน แม่แพ้แล้ว แต่แม่ก็ปลื้มใจที่ข้าวผัดของแม่อร่อยที่สุดสำหรับซีอิ๊วในวันนั้น
การเจ็บป่วยเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้กระทั่งกับตัวแม่เอง เราสามารถประวิงเวลาที่จะมีร่างกายแข็งแรงไม่มีโรคภัยให้ยาวนานที่สุด แต่ความเจ็บป่วยต้องมาถึงในสักวัน
เมื่อป่วยก็ต้องกินยา การป้อนยาเป็นสิ่งที่ยากเกินบรรยาย ทำไมซีอิ๊วถึงฉลาดกว่าแม่ แม่หลอกอะไรก็ไม่ได้เลย แม่ต้องเรียนรู้อีกมาก ซีอิ๊วอยู่สอนแม่ต่อไปก่อนนะลูก
การกินยานั้นยาก แต่การที่ต้องให้น้ำเกลือซีอิ๊วนี่ยากกว่า เพราะอะไรน่ะหรือ .. ก็เพราะแม่กลัวเข็มเป็นที่สุดนะซิ
การให้น้ำเกลือใต้ผิวหนัง เป็นเรื่องง่ายสำหรับใครหลายคนทั้งที่ไม่ใช่คนในวิชาชีพ พอ ๆ กับการกระดกกาแฟหมดแก้ว แต่แม่มือไม้สั่นตั้งแต่เห็นเข็มเบอร์ 18 นั่นแล้ว
ครั้งแรกที่แม่ให้น้ำเกลือใต้ผิวหนังกับซีอิ๊ว แม่กลัวมาก บอกเลย แม่ดูคลิปทบทวนขั้นตอนไม่รู้กี่รอบ กว่าจะลงมือจริง
ซีอิ๊วของแม่น่ารักที่สุด ให้ความร่วมมือกับแม่ดีมาก ประสบการณ์ครั้งแรกของแม่ผ่านไปได้ด้วยดี ใบเบิกทางสู่ครั้งต่อไปแบบสวยหรู
รู้มั๊ยลูก .. ซีอิ๊วสอนให้แม่เอาชนะความกลัวด้วยความรัก สิ่งที่แม่ไม่เคยคิดว่าจะทำได้ แม่ได้ทำสิ่งนั้นสำเร็จแล้ว ❤
การรักษาพยาบาลแบบประคับประคอง มันเหมือนการวิ่งมาราธอนนะลูก ต้องรู้จักการผ่อนและการเร่ง แต่จุดสิ้นสุดต่างหากที่แตกต่างกัน ความสำเร็จของการวิ่งมาราธอนคือการเข้าเส้นชัย แต่การรักษาซีอิ๊วของแม่ . . . ความสำเร็จคืออะไรกันนะ
🐕
วันที่ 5 ธันวาคม 2021
วันนี้อากาศหนาวและลมแรงมาก
แม่อุ้มซีอิ๊วมานอนตากแดดอุ่น ๆ ซีอิ๊วมีอาการถ่ายเหลวนิดหน่อยทั้งที่ไม่ได้กินอาหารอะไรเลยทั้งวันตั้งแต่เมื่อวาน
แม่ผ่านการสูญเสียมาหลายครั้ง แต่แม่ก็เป็นหนึ่งในคนที่ "ไม่เรียนรู้" แม่ไม่เคยทำใจยอมรับการสูญเสียได้อย่างสงบเยือกเย็น
ดูจากอาการของซีอิ๊ววันนี้ กลิ่นของของเสียที่ร่างกายขับออกมา แม่บอกตัวเองว่า แม่ได้กลิ่นความตาย ครั้งนี้แม่ยอมรับและแม่อยากเร่งให้เวลานั้นมาถึง แม่สงสารซีอิ๊วเหลือเกินลูก
แม่ปูที่นอนให้ซีอิ๊วและห่มผ้าเพื่อบรรเทาความหนาว แม่รู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง ดูเหมือนซีอิ๊วของแม่ไม่รับรู้ความหนาว เนื้อตัวไม่สั่นเทา ทั้งที่แม่เองยังรู้สึกว่าอากาศเย็นมาก แม่วางถ้วยน้ำไว้ใกล้ ๆ เผื่อซีอิ๊วจะหิวน้ำนะลูก
ตอนกลางดึกแม่ได้ยินเสียงเหมือนของหล่น แม่รีบวิ่งลงมาดูซีอิ๊ว และเป็นตามคาด ซีอิ๊วคงพยายามที่จะลุกจากที่นอนเพราะมีร่องรอยของการขับถ่าย แต่แข้งขาที่อ่อนแรงทำให้ปัดถ้วยน้ำหกกระจาย แม่ดีใจที่ลุกขึ้นมาดู หาไม่แล้วซีอิ๊วของแม่ต้องนอนแช่ผ้าเปียก หนาวแย่เลยลูก
แม่เปลี่ยนที่นอนและห่มผ้าให้ใหม่ อยู่เป็นเพื่อนซีอิ๊วซักพักก่อนขึ้นไปนอนต่อ แต่ไม่ลืมที่จะบอกซีอิ๊วว่า ... แม่รักอิ๊ว
🐕
ตอนเช้ามืดที่แม่ลืมตาตื่น สิ่งแรกที่แล่นเข้าสู่ห้วงความคิดคือ แม่ขอให้ซีอิ๊วไปดี
ซีอิ๊วของแม่คงแอบย่องจากไป หลังจากที่แม่กลับขึ้นไปนอนไม่นานนัก เนื้อตัวของซีอิ๊วเย็นชืดแล้ว ที่นอนและผ้าที่ห่มยังอยู่เรียบร้อยดีเหมือนเดิม แม่ดีใจที่เห็นอย่างนั้น เพราะนั่นหมายความว่าซีอิ๊วจากไปอย่างสงบ ไม่ทุรนทุราย
แม่เตรียมที่นอน ที่พักสุดท้ายให้ซีอิ๊วที่หน้าบ่อน้ำ ซีอิ๊วจะได้นั่งชมวิวเหมือนอย่างเคยนะลูก
ซีอิ๊ว ... ไอ่หมาอิ๊วของแม่ ... กลับไปเป็นดาวหมาแล้ว ⭐
ขอบคุณความทรงจำดีดี และข้อคิดหลายอย่างที่ให้กับแม่ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน
🐕
ก็แค่อยากบันทึกไว้ว่า .. แม่รักซีอิ๊วนะลูก ไอ่หมาอิ๊วของแม่ ❤
06 มกราคม 2022
30 ถูกใจ
30 เพชร
14 แชร์
2.4K รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
- 30
- 14
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2023 Blockdit
