9 ม.ค. 2022 เวลา 05:06 • ปรัชญา
เกิดมาอาศัยกาย เป็น เกิดมาร่างกายก็มีการพัฒนา กินอาหารเติมเข้าไป มันก็โตขึ้น มันก็โตไปเรื่อย เหมือนกับต้นไม้ เราไปดูต้นไม้ โตในพื้นที่อุดมสมบูรณ์ มันก็โตไปเรื่อย ในที่สุดมันก็เริ่ม แก่เปลือกไม้ มันก็แก่ กิ่งก้านสาขาก็แก้ ก็เริ่มที่ผุพังไป กิ่งโน้นกิ่งนี้ค่อยร่วนร่นลงไป ใบไม้ที่เคยผลิก็ชักน้อยลงไปๆ หนอนแมลงมดปลวกก็มาอาศัยกัดกินในที่สุดก็ยืนต้นตาย มันก็เปรียบเหมือนชีวิตของคนเราเหมือนกัน ตนไม้โตในที่แห้งแล้งกันดาร เป็นอย่างไร โตตามป่าเข้าก็แบบหนึ่ง โตในผืนที่อุ้มน้ำก็อีกแบบหนึ่ง ก็เหมือนกับคนเราเกิดมาต้องไปฮยู่ตามสถานที่ต่างๆ ไปอยู่ที่ทะเลทรายก็ลำบากหน่อย ไปอยู่แอฟริกาผิวก็ดำไป ไปอยู่ขั่วโลกกหนาวไป การไปอยู่ไปเกิดตามที่ต่างๆ ก็กำหนดไม่ได้เสียด้วย เกิดมาแล้วก็โตขึ้น ก็แล้วก็แก่เจ็บตาย นั้นส่วนของกาย
คราวนี้เรามาดูส่วนของจิต จิตไร้เดียงสา จิตเด็ก จิตหนุ่มสาว จิตครึกคะนอง จิตป่วย จิตแก่ เราก็ไปดู บางที่เราก็ไปเจอะเจอ คนแก่แต่จิตเค้าเป็นเด็ก เล่นตุ๊กตา ถักเปีย ไม่สนใจใครก็มี บางที่ก็ไปเจอะเจอ คนแม้แก่เฒ่าชรา ก็พยามแต่งเนื้อแต่งให้เป็นหนุ่มสาว ทาปากแดงๆ ทาแป้งอะไรมากมาย แม้จะเดินก็ไม่ค่อยไหวแล้ว แล้วก็ลงไปสังเกต เรื่องราวเหล่านี้ คนแก่บางคน จิตใจเค้าก็เหมือนหนุ่มสาว แล้วเราก็สังเกต เรื่องของร่างกาย กับเรื่องของอารมณ์ คนแก่เป็นอย่างไร ร่างกายเป็นอย่างไร บางคนก็ไม่ค่อยมีโรคภัยอะไรเบียดเบียน บางคนไม่ทันแก่โรคภัยเบียดเบียน แล้วจิตใจเค้าเศร้าหมองมั้ย
เรื่องที่ร่างกายมีการเปลี่ยนแปลงมากน้อย แค่ไหน เราก็มาดูที่เค้าเรียกว่า จิตเราเป็นใหญ่เป็นประธานในกายนี้ (อย่าให้อารมณ์เป็นใหญ่ๆ กว่าจิตเรา) ถ้ามันเริ่มตน ไปที่วาระของจิต จิตเด็ก จิตหนุ่มสาว จิตแก่ จิตชรา เราก็ต้องพยายาม ทำใจให้ร่าเริง รักษาจิตให้เหมือนคนหนุ่มคนสาว แล้วจิตนั้นมันก็จะสลัดความขี้เกียจ (จิตแก่ มันเหมือนแบกของหนัก ทำอะไรก็ไม่กระจิตใจ ฝืนนำกายไปกระทำอะไร มันก็จะหนักทั้งกายทั่งจิต แก่แล้วแก่เลย) พากายไปกระทำขึ้นมาเอง ต้องทำตอนที่ร่างกายครบอาการสามสิบ สุขภาพแข็งแรงตามวัย เรื่องการบริหารกายจิตใจนั้นเป็นเรื่องที่สำคัญ หากจืตมันดำเนินไปจนเกิดจิตแก่ จิตชรายังไง มันไปปรับปรุงร่างกายไม่ขึ้น เพราะจิตที่เป็นประธานนั้นมันแก่เฒ่าไปแล้ว
โฆษณา