21 ม.ค. 2022 เวลา 16:43 • ปรัชญา
สวัสดีวันศุกร์ค่ะ วันนี้เป็นวันที่ 5 ของการเปิดเทอมของเบนซ์เอง วันนี้ได้เรียนกับอาจารย์ท่านหนึ่ง เป็นการเจอกันครั้งเเรกของวิชา Microbial and Physiology
ชั่วโมงเเรกของเรามีเพียงการบอกเเผนการสอนเเละกิจกรรมที่ทำในเเต่ละสัปดาห์ซึ่งก็ใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น เเต่ด้วยเวลาที่เหลืออีกตั้ง 1 ชั่วโมง อาจารย์จึงเริ่มชวนนักศึกษาในคลาสพูดคุยกัน
อาจารย์ท่านเริ่มต้นด้วยการให้นักศึกษาถามอะไรก็ได้ที่อยากทราบ ได้ทุกอย่างไม่เว้นเเม้เเต่ กินข้าวหรือยัง เบนซ์คิดว่าอาจารย์อาจจะกลัวว่านักศึกษาจะเกร็ง ท่านเลยบอกว่าให้นึกว่าท่านเป็นพระเอกเกาหลีก็เเล้วกัน 😁
จากนั้นบทสนทนาก็เริ่มขึ้น นักศึกษาคนเเรกเริ่มถามอาจารย์ คนต่อไปก็ถามต่อ จนกระทั่งมาถึงคำถามที่ 4 เบนซ์ชอบคำถามของเพื่อนคนนี้มาก เเละอาจารย์ก็ตอบได้กินใจ
บรรยายห้องเรียนZOOM
นักศึกษาคนนั้นถามอาจารย์ในวัย 50 เศษๆ ว่า
"อาจารย์ในวัยนี้อยากจะกลับไปพูดอะไรกับตัวเองเมื่อช่วงวัย 20 ปีคะ"
อาจารย์นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบปนเสียงหัวเราะว่า
"อย่ามาเป็นอาจารย์ที่นี้ 5555"
บรรยากาศห้องเรียน ZOOM
เรียกเสียงหัวเราะได้ทั้งห้องเรียน ZOOM เเต่จากนั้นอาจารย์ก็พูดต่อ
"บางทีเราก็เลือกเส้นทางโดยที่เราไม่รู้เลยว่าเลือกถูกไหม แต่เรามีเพียงเเค่สองมือ การคว้าอะไรบางอย่างก็จำเป็นต้องทิ้งบางอย่างไป มันเป็นเรื่องธรรมดา แต่ผมก็ไม่รู้ว่าจะมีใครเลือกเส้นทางถูกตลอดชีวิต ซึ่งมันก็อาจจะไม่มี"
เเล้วต่อด้วย ขอบคุณสำหรับคำถาม เเบบที่นางงามชอบพูด 😊
วันนี้เบนซ์ไม่ได้ลงบทความเกี่ยวกับความรู้อะไร เพียงเเต่อยากจะเเชร์เรื่องราว จริงอย่างที่ท่านอาจารย์บอก เราไม่มีทางรู้เลยว่ามันจะดีไหมจนกว่าเราจะเลือกมัน มันอาจไม่ได้ดีเเบบที่หวังเเต่มันก็ไม่มีใครรู้ เเละทั้งชีวิตของเราต้องมีการตัดสินใจเกิดขึ้นอยู่เสมอ ดังนั้น ถ้าคิดจะเลือกอะไรก็อย่าลังเลและอย่ากลัวที่จะต้องทิ้งบางอย่างไป 🤗
โฆษณา