การสัก หรือการเจาะหู ก็ตาม ไม่ได้เป็นสัญลักษณ์ว่าต้องเป็นคนชั่วคนเลว เคยเห็นคนสักที่นิสัยดีก็มี และคนจะรู้สึกประทับใจในความดี ความมีน้ำใจของเขามากกว่าคนปกติที่ไม่สักเสียอีก เพราะ...
ภาพจำคนที่สักหรือเจาะ ที่คนเขาเห็นส่วนใหญ่ล้วนมีมากในกลุ่มเด็กเกเร อันธพาล พวกชอบกร่าง พวกขอบแสดงตัว
ทำนอง กูเจ็ง ดูนักเลง ต้องการเรียกร้องความสนใจ มีปมด้อยขาดการยอมรับ อยากมีตัวตน และให้ดูดีหน่อยรู้สึกมั่นใจ รู้สึกได้เข้าพวกเข้าฝูง ฝูงก็มักพาไปลงเหวก็ให้เขาสนตพายไป
คนส่วนหนึ่ง มีแนวคิดเชิงศิลปอยากมีสัญลักษณ์ แสดงถึงตัวตน ไม่ได้เป็นคนเกเร อันธพาล กุ๊ย อะไรเลย แต่ก็ถูกเหมารวม ดูเหมือนไม่ยุติธรรม
แต่.... เราก็ต้องเข้าใจผู้ใหญ่ หรือคนทั่วไปที่ดูจะรังเกียจเรื่องนี้เพราะ ส่วนใหญ่เลวในกลุ่มเด็กเกเร กุ๊ย อันธพาลเขานิยม
เหมือนเราไม่ได้ค้ายาแต่เราอยู่ในกลุ่มค้ายา เหมือนเราไม่ได้เล่นการพนันแต่เราอยู่ในบ่อน ตำรวจเวลาจับคนร้ายถ้าเจอพวกสักคิดว่าจะจับด้วยความสุภาพไหม. หมอพยาบาลรักษาคนปกติกับคนสัก เขารู้ต่างกันไหม
ภาพเชิงสัญลักษณ์ย่อมมีผลต่อความรู้สึกและการตัดสินใจของคนในชั้นแรก เอาง่ายๆคุณแต่งตัวธรรมดาเก่าหน่อยก็ได้แบะไม่มีอะไรไปถวายพระ แค่ไปคุยสนทนา กับคุณแต่งตัวดูดีมีชาติตระกูลเข้าวัด เหมือนกันคุณยังได้รับการต้อนรับไม่เหมือนกัน
ความดีความชั่วเป็นเรื่องจิตใจ มันไม่ได้เปล่งประกายรัศมีหรือมีออร่ายอกใครต่อใครหรอกว่าคุณเป็นคนยังไง สัญลักษณ์ ภาพลักษณ์ ที่คุณตีตราให้ตัวเองต่างหากที่สำคัญในชั้นแรกกับความรู้สึกของคนที่พบเห็น
นามสกุล ฐานกำเนิด ฐานันดร ชาติตระกูล คุณคิดว่าไม่สำคัญหรือ เครดิตทั้งนั้น
จริงอยู่การสักเป็นสิทธิส่วนบุคคล มันแสดงถึงการทำอะไรก็ได้เพราะเป็นร่างกายฉัน แต่ สติควรจะต้องตระหนักรู้ว่าคุณอยู่ในเผ่าพันธุ์ที่ต้องสักอันเป็นประเพณีนิยมในสังคมแคบๆนั้นไหม
และการสักที่ไม่ว่าจะด้วยความเป็นปัจเจกหรือฝูงควายหรือตามอารมณ์หรือ คุณต้องรับถึงผลจากการสร้างเหตุอันนี้ว่า คุณได้ประโยชน์เสียประโยชน์อะไรบ้าง
สัญลักษณ์ที่เราสร้างให้ตัวเราสะท้อนถึงตัวตนในแต่ละช่วงวัน เสื้อผ้าหน้าผมคุณก็ปรับเปลี่ยนตามกาลเวลาและช่วงวัย แต่การสักยังคงอยู่เช่นนั้นทุกช่วงวัย แก้ปรับลบไม่ได้เพราะมันจะดูแย่กว่าเดิม
ผู้ใหญ่ท่านไม่ชอบ เพราะเขาหวังดี แค่ความหวังดีก็มักจะทำร้ายพวกท่านเองถ้าท่านมีความอยากมีความต้องการให้เขาเชื่อ เพราะมันเป็นกิเลส ผิดหวังเขาไม่เชื่อก็ไปโกรธ โทสะครอบงำอีก
ชี้ทางแล้วต้องปล่อยวาง จึงไม่ทุกข์ ไม่ต้องไปทะเลาะกับใคร หวังดีมีเมตตา และวางใจในอุเบกขา กุศลจิตเกิดตรงนี้
ทุกคนมีกรรมของตัวเอง กรรมดำกรรมขาว เขามีกรรมดำมากเขาก็ไม่ฟังใคร ไม่พิจารณาไตร่ตรองอะไร เขาย่อมต้องกลืนกินชะตากรรมที่เขาสร้างมาเอง ก็เท่านั้น
ฟังเป็นนิทาน เป็นแนวทาง ความรู้ผมน้อยแต่อยากแชร์:)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
