โลกนี้ไม่เที่ยง ความสุขของโลก เป็นความสุขที่เค้าเลี้ยงเราให้เดิน เหมือนกับว่า เราหิว เรากินข้าวไปก็อิ่ม มีความสุขที่ได้กินอื่ม นั้นคือ ความสุขของอารมณ์ อารมณ์ที่ให้ความสุขในสิ่งที่สมหวังและไม่สมหวัง แล้วมันก็ไม่เที่ยง เมื่อมีอารมณ์ปรารถนาอยากได้สิ่งใดสิ่งหนึ่งมา ได้มาแล้วก็มีความสุขชั่วขณะหนึ่ง แล้วความสุขของอารมณ์นั้นก็หายไป มันไม่เที่ยง คือ ความสุขของอารมณ์ ที่ส่งให้เรารู้สึกมีความสุข สุขที่บำรุงบำเรอกายที่ไม่เที่ยง มีกายเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ต้องรับสุขทุกข์กับอารมณ์นานาชนิดที่เกิดขึ้นภายในกายที่อาศัย
พอมีอารมณ์รักบ้าง โกรธบ้าง โมโหบ้าง มันก็เหมือนไฟลุกขึ้นมาแผดเผา ต้องขับเขยื้อนกายไป ไปมีกิริยาของกายวาจาใจไปตามอารมณ์ เคลื่อนกายไปเอาวัตถุสิ่งของ เอาวิญญาณทั้งหกไปเสพ รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส ได้สัมผัสเลยก็บันทึกจดจำ เป็นอารมณ์พอใจไม่พอใจ สัมผัสสิ่งที่ชอบใจพึงพอใจ ก็โลภอยากสัมผัสอีก มันก็เลยทะเยอทะยานอยู่อย่างนั้น จิตก็เลยหาสุขสงบไม่ได้ สุขใดจะสู้ความสงบนั้นไม่มี สุขที่จิตปราศจากอารมณ์นึกคิดนั้นทำยาก แต่ก็ต้องเพียรพยายาม ไปให้ถึงสุขของธรรม แล้วต้องทำอย่างไร ก็ด้วยการสร้างบุญกุศลบารมี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
