1 ก.พ. 2022 เวลา 04:10 • นิยาย เรื่องสั้น
เชิดใช้มีดแทงเข้าไปยังคอของหมูตัวใหญ่ ที่เขาใช้ตัวกดมันเอาไว้เต็มแรง จนเลือดของมันพุ่งกระฉูดทะลักไหลออกมาเป็นจำนวนมาก ตัวของหมูตัวนั้นกระตุกเกร็ง มันดิ้นทุรนทุราย และร้องออกมาเสียงดังอย่างโหยหวน ด้วยความเจ็บปวดทรมาน เป็นอยู่อย่างงั้นชั่วครู่หนึ่ง ก่อนที่มันจะแน่นิ่งไป เมื่อเห็นดังนั้นเชิดก็ยกยิ้มขึ้นมาด้วยความพอใจ
ก่อนจะค่อยๆ ลากถังพลาสติกใบใหญ่เข้ามาใกล้ๆ นำไปรองเลือดของหมูตัวนั้น ที่เลือดของมันยังคงไหลทะลักออกมาเรื่อยๆ พอเชิดได้เลือดของหมูตัวนั้นตามที่ต้องการแล้ว เขาก็ปล่อยหมูตัวนั้น ให้มันนอนตายจมกองเลือดอย่างน่าเวทนา ก่อนจะเดินผิวปากถือถังใส่เลือดหมูออกไปอย่างอารมณ์ดี
หญิงสาวไม่มีหน้า หยุดยืนอยู่ตรงหน้าเล้าหมู จ้องมองไปยังศพของหมูตัวใหญ่ผู้น่าสงสาร และมองเข้าไปในเล้าหมู เห็นหมูตัวอื่นๆ กำลังมองมาที่หมูตัวนั้น แล้วร้องประสานเสียงกันออกมาอย่างเศร้าใจ ที่ดวงตาของพวกมันนั้นมีน้ำใสๆ ไหลออกมา
“ไม่ต้องเศร้าใจไป ข้าจักให้มันชดใช้!! ให้พวกเจ้าอย่างสาสม!! ไม่ว่าคนหรือสัตว์!! ต่างก็รักชีวิตของตัวเองทั้งนั้น!!” ว่าจบ หญิงสาวไม่มีหน้าก็ค่อยๆ จางหายไป
หญิงสาวไม่มีหน้า มาปรากฏตัวอีกครั้ง ในมุมหนึ่งของกระท่อมหลังเล็กที่เดิม มองไปยังเชิดที่กำลังเอามือจุ่มลงไปในถังเลือด แล้วยกขึ้นมาละเลงป้ายไปป้ายมาจนทั่วกระท่อม แล้วยืนมองผลงานของตัวเองอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเดินเข้าไปหยุดยืนอยู่ตรงที่ตัวเองเคยนอนหมดสติ แล้วก้มลงไปหยิบผ้าห่มขึ้นมาเช็ดเลือดในมือ
“เร็วๆ สิ!! อีน้อย!! ข้าจะรีบเข้าไปดูลูกข้า!!” เสียงของยายช้อย แม่ของเชิดดังขึ้น
“แม่!!!...” เชิดอุทานออกมาด้วยความตกใจ รีบหันไปมองรอบด้าน ก่อนจะก้มลงไปหยิบถังที่วางลงไปตั้งแต่ตอนก้มลงไปหยิบผ้าห่มผืนนั้นขึ้นมาเช็ดมือ เข้ามาถือ แล้วกระโดดหนีออกไปทางหน้าต่าง
“กรี๊ดดดดดด... / เฮ้ยยยยย...” เชิดที่ซ่อนตัวอยู่หลังกระท่อมในมุมมืด ยกยิ้มขึ้นมาด้วยความพอใจ เมื่อได้ยินเสียงของพวกชาวบ้าน ที่พากันเดินขึ้นไปบนกระท่อม และกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ
“ไอ้เชิด!!! ไอ้เชิดลูกแม่!!!...ฮือออออ” เชิดได้ยินเสียงแม่ของตนร้องไห้ดังแว่วออกมาด้วยความเสียใจ ก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมา
“ข้าขอโทษนะแม่ ไว้แม่จัดการกับพวกอีหญิงเสร็จเมื่อไหร่ ข้าจะรีบออกไปนะ” เชิดพูดออกมาเสียงเบา แต่หารู้ไม่ว่าคำพูดของเขาทั้งหมดนั้น ถูกหญิงสาวไม่มีหน้าได้ยินหมดแล้ว
“โห!!! เลือดเต็มบ้านเลย!!! ยายช้อย!!! ข้าว่าลูกเอ็งต้องตายไปแล้วแน่ๆ เลือดเยอะขนาดนี้ไม่น่ารอด” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น
“ใช่ๆ เหม็นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วบ้านเลย” เสียงของผู้ชายอีกคนพูดต่อ
“ยายช้อย!!! ข้าว่าอีหญิงมันต้องกินลูกเอ็งไปแล้วแน่ๆ ดูสิ!! ในบ้านมันมีแต่เลือด นี่มันกินไม่เหลือซากเลยนะ แม้แต่กระดูกก็ยังไม่เห็น” เสียงของผู้หญิงอีกคนหนึ่ง พูดขึ้นเช่นกัน
“กูรู้แล้ว!!!..” ยายช้อยพูดออกมาเสียงสั่นๆ
“ข้าว่าลูกเอ็งต้องตายทรมานมากแน่ๆ ดูสิ รอยนิ้วมือมันเต็มไปหมด สงสัยต้องกำลังดิ้นหนีอยู่แน่ๆ เลย ดูสิ!! นี่ก็นิ้ว!!! นี่ก็นิ้ว!!!” หญิงคนเดิมพูดขึ้น
“อีน้อย!! หยุดพูดได้แล้ว กูรู้แล้ว มึงไม่ต้องย้ำ ไปพวกเรากลับ กูจะไปฆ่าอีหญิง ฮึ!! มึงกล้าดียังไง มาฆ่าลูกกู!!!...” ยายช้อยพูดออกมาเสียงดังลั่น อย่างโกรธแค้น ก่อนจะเดินนำคนอื่นลงมาจากกระท่อม ในมือถือผ้าห่มเปื้อนเลือดผืนนั้น ติดมือกลับไปด้วย
“ยายช้อย!! รอข้าด้วย!!” ยายน้อยตะโกนขึ้นมาเสียงดัง แล้วรีบวิ่งตามหลังยายช้อยไป
“ฮึ!! มึงเสร็จแน่อีหญิง เป็นเมียกูดีๆ ไม่ชอบ อยากเจอดีนักใช่ไหม ได้ นี่ไงกูจัดให้แล้ว” ว่าจบ เชิดก็ค่อยๆ เดินย่องตามหลังกลุ่มชาวบ้านพวกนั้นไป.......
อ่านต่อเพิ่มเติม <มหาภัยพิบัติ 7 วันล้างโลก>
📍ตอนที่ ๔๑ ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว📍 ได้ที่เว็บไซด์👇🏻👇🏻👇🏻
ReadAWrite รี้ดอะไร้ต์ 👉🏻 https://www.readawrite.com/c/085c5a1d8112d6d4db442ebda53de3e6
Fictionlog ฟิกชั่นล็อก 👉🏻 https://fictionlog.co/c/61f8ac4d479eab001c41d760
📌ฝากติดตามผลงานของพวกเราด้วยนะคะ 😘
อ่านแล้วเป็นยังไงมาพูดคุยกันได้นะจ๊ะ
ติดตามเพิ่มเติมได้ที่เพจเฟซบุ๊ก 👇🏻https://www.facebook.com/pkm.tongchan 🥰
#มหาภัยพิบัติ7วันล้างโลก
#กัมปนาทต้องจันทร์
#pkmtongchan

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา