เรื่องเล่าชาดก (นิทานชาดก ๕๐๐ ชาติ)
แพะรับบาป (มตกภัตตชาดก)
ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้า ประทับอยู่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถี
ทรงปรารภมตกภัต ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธกว่า...
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ในเมืองพาราณสี สมัยพระเจ้าพรหมทัต
มีพราหมณ์ทิศาปาโมกข์ผู้หนึ่ง คิดจะทำมตกภัต (อุทิศคนตาย)
จึงให้ลูกศิษย์จับแพะตัวหนึ่งไปอาบน้ำและประดับดอกไม้
แพะพอถูกลูกศิษย์จูงไปที่ท่าน้ำ ก็ทราบถึงวาระสุดท้ายชีวิตของตน
มาถึงแล้วอันเนื่องจากกรรมเก่า จึงเกิดความโสมนัส ได้หัวเราะ
ออกมาเสียงดังและคิดเวทนาสงสารพราหมณ์ที่จะได้รับ
ความทุกข์โศก จึงร้องไห้ออกมา แพะแสดงอาการเดี๋ยวหัวเราะ
เดี๋ยวร้องไห้ออกมา ทำให้พวกลูกศิษย์แปลกใจ
เมื่อนำแพะกลับมาถึงสำนักแล้ว จึงบอกเรื่องนี้แก่พราหมณ์
พราหมณ์จึงถามแพะถึงอาการนั้น
แพะจึงบอกพราหมณ์ว่า
" อดีตชาติเคยเป็นพราหมณ์เหมือนกัน เพราะได้ฆ่าแพะตัวหนึ่ง
ทำมตกภัต จึงเป็นเหตุให้ถูกฆ่าตัดศีรษะถึง ๔๙๙ ชาติ
นี่เป็นชาติที่ ๕๐๐ พอดี จึงหัวเราะดีใจที่จะสิ้นกรรมในวันนี้
และร้องไห้ เพราะสงสารท่านที่จะเป็นเช่นกับเรา "
พราหมณ์ ได้ฟังแล้วเกิดความสลดใจ จึงยกเลิกไม่ฆ่าแพะ
และสั่งให้ลูกศิษย์ทำการอารักขาแพะเป็นอย่างดี
เพื่อไม่ให้แพะเกิดอันตราย แพะจึงบอกพราหมณ์ว่า
" การอารักขาของท่านมีประมาณน้อย ส่วนบาปกรรมของเรา
มีกำลังมาก อะไรก็ห้ามไม่ได้ "
แพะพอเขาปล่อย ก็ชะเง้อคอจะกินใบไม้ใกล้แผ่นหินแห่งหนึ่ง
ทันใดนั้นเอง ฟ้าได้ผ่าลงที่แผ่นหิน สะเก็ดหินชิ้นหนึ่งได้ปลิว
ไปตัดคอแพะที่กำลังชะเง้อคออยู่พอดี แพะล้มลงสิ้นใจตายทันที
รุกขเทวดาที่อยู่ในที่นั้น ได้กล่าวสอนว่า
" มนุษย์ผู้กลัวตกนรก พึงพากันงดจากปาณาติบาต
ตั้งอยู่ในเบญจศีลเถิด "
และกล่าวเป็นคาถาว่า
" ถ้าสัตว์ทั้งหลาย พึงรู้อย่างนี้ว่า ชาติภพนี้เป็นทุกข์
สัตว์ไม่ควรฆ่าสัตว์ เพราะว่าผู้ฆ่าสัตว์ ย่อมเศร้าโศก "
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :
เกิดเป็นคนไม่พึงทำกรรมชั่วด้วยการฆ่าสัตว์ด้วยกัน
มิเช่นนั้นจะได้รับความทุกข์เช่นแพะรับบาปนี้
ขอบคุณที่มา: หนังสือนิทานชาดก เล่มที่ ๑
โดย พระมหาสุนทร สุนฺทรธฺมโม
ภาพประกอบจากเว็บไซด์
ยุวพุทธฯ บ้านแห่งธรรม
สร้างคน สร้างที่ใจ
#ยุวพุทธฯบ้านแห่งธรรม
#สร้างคนสร้างที่ใจ
#สถานปฏิบัติธรรมเพื่อทุกวัยของชีวิต
#YUWAPUT
#MEDITATION
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
