ปาฏิหาริย์แห่งการตื่นอยู่เสมอ
"จงจำไว้ว่ามีเวลาสำคัญที่สุดเวลาเดียว คือ "ปัจจุบัน" ช่วงขณะปัจจุบันเท่านั้นที่เป็นเวลาที่เราเป็นเจ้าของอย่างแท้จริง บุคคลที่สำคัญที่สุดก็คือคนที่เรากำลังติดต่ออยู่ คนที่อยู่ต่อหน้าเรา เพราะเราไม่รู้ว่าอนาคตเราจะมีโอกาสได้ติดต่อกับใครอีกหรือไม่ และภาระกิจที่สำคัญที่สุดก็คือ การทำให้คนที่อยู่กับเราขณะนั้น ๆ มีความสุข เพราะนั่นเป็นภารกิจอย่างเดียวของชีวิต
เราจะทำอย่างไรที่จะสามารถอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับคนรอบข้างเรา ช่วยลดความทุกข์และเพิ่มความสุขแห่งชีวิตเหล่านั้น... คำตอบก็คือเราจะต้องฝึกสติ"
นี่คือสาระสำคัญของหนังสือ "ปาฏิหาริย์แห่งการตื่นอยู่เสมอ หรือ The Miracle of Being Awake" ซึ่งเขียนโดยท่านติช นัท ฮันห์ ท่านเป็นผู้เสนอความคิดว่า พุทธศาสนาควรเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน แอดขอนำมาโพสต์เพื่อรำลึกถึงหลวงปู่ติช นัท ฮันห์ ผู้ที่คนทั่วโลกเคารพนับถือ และเพิางจากไปอย่างสงบเมื่อ ๒๒ มกราคม ที่ผ่านมาค่ะ
"ปาฏิหาริย์แห่งการตื่นอยู่เสมอ" เป็นหนังสือเล่มบางที่อ่านเข้าใจง่ายเล่มนี้แปลเป็นภาษาไทยโดย พระประชา ปสนนธมโม ที่วัดผาลาด หนังสือเล่มนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี ๒๕๑๙ ฉบับนี้เป็นการพิมพ์ครั้งที่ ๑๖ เมื่อปี ๒๕๔๘ หลวงปู่ ติช นัท ฮันห์ ได้เขียนหนังสือเล่มนี้ประมาณปีพ.ศ. ๒๕๑๗- ๒๕๑๘ เพื่อช่วยเป็นเครื่องมือให้หนุ่มสาวชาวพุทธที่ทำงานเพื่อรับใช้สังคมในเวียดนามในช่วงที่เกิดความไม่สงบในประเทศคือ สงครามเวียดนาม
ในยุคนั้น มีการประหัตประหารกันและประเทศคุกรุ่นด้วยความขัดแย้งนานาประการก่อนเกิดสงคราม การฝึกสติจึงเป็นเรื่องสำคัญ ท่านจึงเขียนคู่มือปฏิบัติธรรมเพื่อแนะวิธีง่ายๆในการฝึกสติแก่เยาวชนเวียดนาม มีวิธีฝึกที่ง่าย ๆ และใช้ได้จริง เช่น การล้างจานเพื่อล้างจาน และ ความสงบจากชิ้นส้ม
🍯 การล้างจานเพื่อล้างจาน
"... ทุกวันนี้ การล้างถ้วยชามให้สนุกดูจะง่ายกว่ามาก เพราะเราสามารถยืนล้างอย่างสบายในครัวที่มีพร้อม ตั้งแต่สบู่เหลว แปรงเฉพาะสำหรับล้างถ้วยชาม หรือแม้แต่น้ำอุ่น ดูทุกอย่างจะมีพร้อมเอาเสียจริง ๆ บางคนอาจจะรีบ ๆ ล้างแผล็บเดียวก็เสร็จ เพื่อจะหาความสุขกับการนั่งดื่มชา...
ตามหลักในพระสูตรว่าด้วยเรื่องของสติ ขณะล้างจานเราก็ควรจะล้างจานอย่างเดียว ซึ่งหมายความว่าขณะล้างจานเราต้องรู้ตัวทั่วพร้อมว่าเรากำลังล้างจาน ถ้าดูเผิน ๆ อาจจะเห็นว่าเป็นเรื่องที่ออกจะดูโง่เขลาที่ไปให้ความสำคัญกับสิ่งธรรมดา ๆ แต่นั่นกลับตรงจุดเผงเลย... "
ท่านแนะนำว่า" ถ้าหากว่าขณะล้างจานเราไปคิดถึงแต่ว่า เดี๋ยวจะไปดื่มน้ำชา หรือคิดถึงเรื่องอื่นที่จะมาในอนาคต เราก็จะรีบล้างให้เสร็จ ๆ ไป เหมือนกับว่าเป็นงานที่น่ารำคาญเหลือเกินนั่นแหละ เราไม่ได้ "ล้างจานเพื่อที่จะล้างจาน" แล้ว ยิ่งกว่านั้น ตอนล้างจานเราก็ไม่ได้มีชีวิตอยู่ด้วย
เราไม่อาจจะเข้าถึงความอัศจรรย์ของชีวิตขณะที่เรายืนอยู่ที่อ่างล้างจานได้ และถ้าเราล้างจานไม่เป็น ตอนที่เราดื่มน้ำชาเราก็ไม่ได้ดื่มน้ำชาด้วย เพราะเราจะมัวนึกถึงเรื่องอื่นเสีย เกือบจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีถ้วยชาในมือ ด้วยเหตุนี้เราก็เลยหลงเข้าไปอยู่ในโลกของอนาคต และจริงแล้วมันหมายความว่า เรามีชีวิตอย่างแท้จริงไม่เป็นเลยสักนิดเดียว"
#อ่านอีกครั้งก็ยังชอบ #ปาฏิหาริย์แห่งการตื่นอยู่เสมอ #ติชนัทฮันห์ #มูลนิธิโกมลคีมทอง#TheMiracleofBeingAwake #AlwaysEnjoyReadingItAgain
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
