เมื่อจิตมาอาศัยกาย เราอยากจะรู้ว่าความพอเพียงนั้นอยู่ตรง เราก็ลองไปมองดูคนเจ็บไข้ได้ป่วยตามโรงพยาบาล ผู้ป่วยที่ติดเตียง ค่อยพิจารณาดูว่าร่างกายต้องกายอะไร ดูคนป่วยมีเรี่ยวแรงมั้ย ลุกขึ้นทำอะไรได้มั้ย แล้วเราก็ดูว่าอะไรที่จำเป็นในการหล่อเลี้ยงสังขาร ให้กลับมาเป็นปกติ อะไรมันมากไปน้อยไป เราก็ค่อยดู ค่อยเอาเปรียบเทียบกับชีวิตของเรา อะไรเป็นสิ่งจำเป็นพอเพียงที่จะทำกายนี้นำมาใช้ได้เป็นปกติ ถึงเวลานั่นอะไรที่จำเป็น ทรัพย์สินเงินทอง ยศฐานบรรดาศักดิ์ อะไรที่จำเป็น สิ่งไหนที่จะช่วยเราได้ พอเพียงให้ชีวิตรอดกลับมาใช้ชีวิตเช่นคนปกติ เราก็ลงใคร่ครวญดู บางคนเจ็บป่วยรอความตาย บางคนก็ไม่รู้สึกตัวอะไรเลย บางคนเข้าไปครบอาการสามสิบสอง แต่ออกมากลับไม่ครบอาการสามสิบสอง
แล้วเราก็ดูต่อไปอีก คนรวยกับคนจน เจ็บป่วยแล้วเหมือนกันมั้ย มันต่างกันตรงไหน ถ้าคนจนนอนติดเตียง คนรวยก็นอนติดเตียง แล้วอะไรที่คนป่วยต้องการ แล้วถ้าเราป่วยแบบนั้น เราต้องการอะไร แล้วถ้าเราเป็นอย่างนั้น เราจะท่องหรือพิจารณาได้มั้ย ความเกิดความแก่ความเจ็บความตายเป็นของไม่เที่ยง เป็นของธรรมดา มันทำได้มั้ยละ จะตายก็ชั่งมัน จะมีสติมั้ยเนี่ย
ความพอเพียงมัน ก็อยู่ที่ทำอย่างไรให้มีสิ่งที่จำเป็นพอเพียหล่อเลี้ยงสังขาร ให้กลับมาทำงานตามปกติ ให้กายนี้สามารถใช้งานตามที่จิตปรารถนาจะให้ทำ นั้นก็หมายความเราต้องการปัจจัยพอเพียงหล่อเลี้ยงชีวิต หล่อเลี้ยงสังขารให้แข็งแรง ไปจนกว่าจะหมดลม ยินดีพอเพียงแค่ให้กายแข็งแรง ทำอะไรได้ ช่วยตัวเองได้ ไม่ต้องเป็นภาระของใคร
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
