รีวิว One for the Road วันสุดท้าย...ก่อนบายเธอ EP.1
หนังเรื่องแรกในรอบหลายปีที่ทำให้อยากเข้าไปดูในโรง
โดย Seyoonery Vibe
ขอเกริ่นก่อนนิดนึง หนังเรื่องนี้เป็นหนังเรื่องแรกในรอบหลายปีที่ทำให้อยากเข้าไปดูในโรง ครั้งล่าสุดที่ดูหนังในโรงก็ตั้งแต่ฉลาดเกมส์โกงนู่นแน่ะ และในชีวิตนี้ก็เข้าโรงไปดูหนังนับครั้งได้เลย
ส่วนตัวชอบหนังที่เล่าเกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์อยู่แล้ว ไม่ใช่เฉพาะแค่ที่เป็นความรักของหนุ่มสาวเท่านั้นนะ ไม่ว่าจะเป็นที่เกี่ยวกับเพื่อน ครอบครัว ถ้าเห็นหน้าหนังที่มีเนื้อเรื่องประมาณนี้จะทำให้สนใจมากเป็นพิเศษ แล้วยิ่งได้ฟังเพลงประกอบหนังเรื่องนี้ 'Nobody knows' ครั้งแรกยิ่งโดนตกไปกันใหญ่ ตั้งใจเลยว่าจะต้องไปดูหนังเรื่องนี้ให้ได้ เราไปดูมาเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา (12 กุมภาพันธ์) รอบเย็นๆ คนไม่แน่นโรงมาก กำลังพอดี รอบข้างที่เห็นส่วนใหญ่จะมาดูกับเพื่อนนั่งด้วยกัน ส่วนเราไปดูคนเดียวชิลๆ ไป
เข้าเรื่องดีกว่าเนอะ 5555 หนังเปิดมาที่ตัวละครบอส (ต่อ ธนภพ) ที่กำลังใช้ชีวิตเป็นเจ้าของบาร์อยู่ที่นิวยอร์ก เป็นหนุ่มสังคมกลางคืน มีลูกค้ามากหน้าหลายตาแวะเวียนมาที่บาร์ของบอส รวมถึงลูกค้าสาวๆ ด้วยเช่นกัน เรื่องดำเนินไปสักพักนึงก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาในจังหวะที่บอสกำลังอยู่กับหญิงสาวนางหนึ่ง คนที่โทรมาคืออู๊ด (ไอซ์สึ ณัฐรัตน์) นั่นเอง อย่างที่หลายๆ คนเห็นในตัวอย่างหนังเลยว่าทั้งสองคนนี้คือตัวละครหลักที่ดำเนินเรื่องและเป็นเพื่อนสนิทกัน การติดต่อมาหาบอสครั้งนี้ของอู๊ดเป็นการแจ้งข่าวร้ายว่าอู๊ดเป็นมะเร็งและจะอยู่ได้อีกไม่นาน นี่จึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้บอสแล้วอู๊ดได้ร่วมเดินทางด้วยกันอีกครั้งเพื่อพาอู๊ดไปบอกลา ขอบคุณ และขอโทษอดีตทั้งหลายที่ผ่านมาของอู๊ด
จุดที่ชอบในหนังเรื่องนี้ :
- ★นักแสดง
เราชอบการถ่ายทอดตัวละครของนักแสดงทุกคนในเรื่องนี้มากเลย ทุกคนรับผิดชอบบทบาทของตัวเองได้จริงสุดๆ มีความเรียลเป็นคนทั่วๆ ไปแบบเราพบเจอได้ในชีวิตจริง แต่เราชื่นชมไอซ์สึ ณัฐรัตน์เป็นพิเศษ เราว่าเขาเป็นนักแสดงที่ตั้งใจและทุ่มเทให้กับการแสดงมากอีกคนนึงของวงการเลย แอบบอกนิดนึงละกันว่าจุดไคลแมกซ์และเซอร์ไพรส์ของเรื่องนี้อาจเป็นตัวละครที่ไม่ค่อยได้พูดถึงมากในตัวอย่าง
- ★งานภาพ
ส่วนตัวเราไม่ได้เป็นแฟนหนังของหว่องกาไวซึ่งเป็นโปรดิวเซอร์ของเรื่องนี้ แต่ก็ได้ยินเชื่อเสียงมาบ้างเหมือนกันว่าเป็นผู้กำกับที่ค่อนข้างมีลายเซ็นที่ชัดเจนในหนังของตัวเอง ภาพเรื่องนี้แสงสีคือสวยมาก ดูแล้วเพลิน มีความย้อมสีให้ดูวินเทจหน่อยๆ มีความเรียล เลยไม่แน่ใจว่าแบบนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกกันว่า "กระทำการหว่อง" อีกคนที่ต้องยกความดีความชอบให้คือผู้กำกับอย่างคุณบาส นัฐวุฒิ พูนพิริยะ ก็ไม่ทำให้ผิดหวังอีกเช่นเคย ถือว่าคุ้มค่ากับการเสียเงินไปดูแน่นอน
- ★งานเสียง/เพลง
เกือบจะตลอดทั้งเรื่องเราจะได้ยินเสียงดีเจที่เป็นพ่อผู้ล่วงลับของอู๊ด (คุณธเนศ วรากุลนุเคราะห์) เป็นเสียงที่อู๊ดเปิดฟังขณะที่บอสขับรถพาไปหาแฟนเก่าแต่ละคน ทำให้เราได้คิดทบทวนเรื่องราวต่างๆ ไปพร้อมกับอู๊ด แล้วแต่ตามสตอรี่ที่ผ่านมาของแต่ละคน มันทำให้ได้อารมณ์และอินกับหนังมากขึ้น และที่จะไม่พูดถึงไม่ได้เลยคือเพลงประกอบ 'Nobody knows' และ 'ถ้าเธอ' สำหรับเราสองเพลงนี้ให้อารมณ์และการนึกถึงต่างกันแม้จะเป็นเพลงที่มีทำนองคล้ายกัน แต่พอฟังดีๆ แล้วจังหวะดนตรีและวิธีการร้องต่างกัน เราฟังเพลงแรกแล้วนึกถึงเรื่องราวของเพื่อน ส่วนเพลงถ้าเธอเราจะนึกถึงแนวๆ คนรัก ซึ่งทั้งสองอย่างก็เป็นสิ่งที่หนังเรื่องนี้ต้องการจะสื่อ แต่เพลงเพราะทั้งสองเวอร์ชั่นเลย ติดหูมากด้วย ช่วงนี้เราร้องวนอยู่แต่เพลงนี้
มีชื่นชมไปแล้วก็มีจุดสังเกตนิดนึง :
คือบางฉากเรากำลังอินๆ ซึ้งๆ อยู่ดนตรีก็บิวต์น้ำตากำลังจะมาแล้ว แต่ก็ดันเปลี่ยนฉากไปดื้อๆ ซะงั้น ซาวน์ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละอารมณ์เลย ทำเอาเราน้ำตาไหลกลับเข้าไปแทบไม่ทัน 555 เราคิดว่าจริงๆ นี่อาจจะเป็นความตั้งใจของผู้กำกับแหละ เหมือนหักมุมนิดหน่อยประมาณนั้น แต่ไม่ได้มีเยอะหรอก มีแค่บางฉากนิดเดียวจริงๆ
เดี๋ยวมีรีวิวต่อนะคะ แต่ขอยกไปขึ้นบล็อกใหม่นะคะ ยาวเกิน☺️
One for the Road วันสุดท้าย...ก่อนบายเธอ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
