หากมีใครถามว่ายำปลาดุกฟูร้านไหนอร่อยสุด ผมจะรีบตอบอย่างทันควันเลยว่า ปลาดุกฟูร้านไก่ย่างแห่งหนึ่งย่านบางโพ
ปลาดุกฟูเจ้านี้ผมกินมาตั้งแต่เด็กเพราะทุกวันศุกร์พ่อมักซื้อกลับบ้านมาทานเป็นกับข้าวเสริมกับเมนูอื่นที่มี ปลาดุกเจ้านี้ทอดได้กรอบแบบสะใจ เนื้อล้วนไม่มีแป้งผสม ในส่วนของน้ำยำนี่ไม่ต้องพูดถึง เปรี้ยวหวานนำ ตามด้วยเผ็ดเล็กน้อยเพิ่มรสชาติ ที่บ้านเวลาทานจะโรยผักอย่างคื่นไช่ หอมแขก และมะม่วงซอยลงบนปลาดุกฟู แทนการใส่ลงไปในน้ำยำ ซึ่งน่าจะมาจากเหตุผลที่ผักจะดูดน้ำยำเกินไป (?)
ต้องสารภาพว่าผมไม่เคยนั่งทานที่ร้านนี้เลย จำได้ว่าพ่อเคยพาขับรถเข้าซอยไปยังร้านนี่เพื่อซื้อกลับบ้านเพียงครั้งเดียวเท่านั้น พ่อยังชอบเล่าให้ฟังอยู่เรื่อยว่า ที่ร้านเขาทอดปลาดุกกันแทบไม่ได้พัก แต่เมนูอื่นของร้านแกมักบอกว่าเฉย ๆ มีแต่ปลาดุกฟูเท่านั้นที่เดอะเบส ด้วยเหตุผลนี้ผมจึงไม่เคยลิ้มลองเมนูอื่นอีกเลยนอกจากยำปลาดุกฟู
พอพูดถึงยำปลาดุกฟูก็พลันนึกถึงร้านตามสั่งแห่งหนึ่งย่านลาดพร้าว มันเป็นร้านที่เหล่าเพื่อนฝูงกินกันประจำเวลาไปมั่วสุมหลังเลิกเรียนหรือในวันหยุด จริง ๆ แล้วร้านนี้ขายอาหารตามสั่งทั่วไปเหมือนร้านอื่นนั่นแหละ ยืนพื้นด้วยข้าวผัด กะเพรา ทอดกระเทียม อะไรก็ว่ากันไป แต่ไม่รู้เจ้าของร้านแกนึกครึ้มยังไงไม่รู้ถึงมีเมนูข้าวราดยำปลาดุกฟูโผล่มาด้วย (สนนราคา 40 บาทมั้ง) ซึ่งทำให้ร้านตามสั่งที่นี่แตกต่างจากร้านอื่น และทุกครั้งที่มาร้านนี้ หากผมคิดเลขไม่ผิด เพื่อนผมร้อยละ 90 ที่หย่อนตูดลงนั่งจะตะโกนสั่งเมนูนี้อย่างพร้อมเพรียงกัน ที่เหลืออีกนิดหน่อยก็จัดผัดกระเพราหรืออื่น ๆ ตามความอยาก
หลังจากกินกันอิ่มแล้ว บางครั้งเราจะนั่งจิบเบียร์ อมควัน เล่นเกม เตะบอล แยกย้าย หรือทำกิจกรรมอื่น ๆ กันต่อ เห็นได้ชัดว่าข้าวราดยำปลาดุกฟูจานเดียวมันก็ขับเคลื่อนชีวิตวัยรุ่นได้เป็นอย่างดี
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
