8 มี.ค. 2022 เวลา 12:18 • ปรัชญา
อยากไปถึงเป้าหมาย อย่าโฟกัสเป้าหมาย!
1
ความเข้าใจคลาดเคลื่อนในการมุ่งสู่เป้าหมายที่ทำให้หลายคนพลาดเป้านั่นคือ...โฟกัสผิดที่
ข้อผิดพลาดของเรื่องนี้อยู่ที่...โฟกัสไปที่เป้าหมาย เลยไปไม่ถึงเป้าหมายซะที!
คำเฉลยนี้อาจชวนอึ้งเล็กน้อย แต่ลองคิดดูว่าถ้าเราจะขับรถไปเชียงใหม่ เปิดจีพีเอสเรียบร้อยแล้ว ปักหมุดปุ๊บ สตาร์ทรถปั๊บ แล้วเอาแต่มองเป้าหมายที่ปักหมุดไว้แต่ไม่มองทาง...อะไรจะเกิดขึ้น?
แน่นอนว่ามีความเสี่ยงต่ออุบัติเหตุ
การตั้งเป้าหมายของชีวิตก็ไม่ต่างอะไรจากการปักหมุดจีพีเอส นั่นก็คือกำหนดไว้ว่าเราจะไปที่ไหน และจุดไหนที่เรียกว่าสำเร็จ ยกตัวอย่างเช่น...
เดือนนี้อยากทำยอดขายรถให้ได้หนึ่งล้านบาท
แต่ขณะขายไม่ได้ตั้งใจบริการลูกค้า เพราะมัวแต่กังวลกับยอดขาย เอาแต่เฝ้าดูว่าขายได้เท่าไหร่แล้ว
คิดแต่จะเอาเงินออกจากกระเป๋าลูกค้าให้ได้ กลายเป็นความโลภ จนทำให้คุณภาพในการบริการลูกค้าลดลง ส่งผลให้ขายได้ไม่ดี
ยิ่งขายไม่ออกยิ่งหงุดหงิด อย่างนี้คงยากจะไปถึงเป้าหมายที่วางไว้
.
.
ความจริงแล้วสิ่งที่ต้องโฟกัสคือ...การกระทำระหว่างทาง
ซึ่งจะพบว่า ถ้าระหว่างทางได้ดื่มด่ำความสุขแล้ว จะถึงเป้าหมายหรือไม่ก็ไม่สำคัญอีกต่อไป
หากระหว่างทางต้องหงุดหงิดท้อใจ ยังพยายามคลานไปจนถึงเป้าหมายนั้นอาจไปสลบที่เป้าหมายพอดี
แต่เกรงว่าบางคนอาจแย่กว่าด้วยการสลบระหว่างทาง
.
.
อย่างไรก็ตามคนเราจะตื่นเต้นกับความสำเร็จแค่ชั่วครู่เดี๋ยวก็เบื่อ
จากนั้นก็ต้องหาเป้าหมายใหม่ให้ตื่นเต้นอีกอยู่ดี
ถ้าวนลูปไปเหนื่อยกลางทาง ก็หมายความว่าทั้งชีวิตจะเหนื่อยเป็นส่วนใหญ่ และดีใจแค่วันที่ถึงเป้าหมาย
.
.
ลองเปลี่ยนใหม่ให้ เป้าหมายเป็นแค่การปักหมุด สำคัญที่สุดคือความสุขระหว่างทาง
เพื่อให้ชีวิตมี ‘ความหมาย’ มากกว่าการไปถึง ‘เป้าหมาย’
โฆษณา