ช่วงนี้ข่าวสงครามที่ยูเครนทำให้เห็นมุมมองต่างๆ ของแต่ละคน ข่าวสารมากมายแต่สับสน ต่างค่ายต่างข่าว ก็เสพข่าวอย่างระวังนะครับ
ตอนนี้ประเด็นการถกหลักๆ คือ 1 รัสเซียผิดที่ก่อสงครามฆ่าคนบริสุทธิ์ กับ 2 ยูเครนสมควรแล้วที่ถูกสั่งสอน (ข้อนี้บางทีก็มาพร้อมกับวลี "สมน้ำหน้า")
แต่ไม่ว่ามีมุมมองและจุดยืนเป็นอย่างไร สงครามก็คือสิ่งเลวร้ายที่สุดของอารยธรรมมนุษย์ มันไม่ควรเกิดขึ้น และฝ่ายใดก็ตามที่มีพลังพอหยุดยั้งมัน แต่ไม่ทำหรือไม่จริงใจที่จะทำ ก็ถือว่ามีส่วนร่วมในสงคราม
คนไทยเราก็เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน คือวางนโยบายผิดพลาด ประกาศสงครามกับฝ่ายสัมพันธมิตรในสงครามโลกครั้งที่สอง เพราะเล็งผลเลิศว่าจะชนะร่วมกับฝ่ายอักษะ
ผลคือเราเกือบเสียเอกราช
หลังประกาศสงคราม เมืองไทยก็โดนทิ้งระเบิดแทบทันทีเป็นการสั่งสอน ระเบิดโปรยลงมาทั่วประเทศ ที่เมืองหลวงเจอหนักหน่อย
ความจริงฝ่ายสัมพันธมิตรต้องการถล่มฐานทัพญี่ปุ่นมากกว่า แต่การทิ้งระเบิดสมัยนั้นไม่แม่นยำเหมือนตอนนี้ (สมัยนี้ก็เถอะ ยังพลาดได้) ระเบิดแทบไม่สร้างความเสียหายทางยุทธศาสตร์ของญี่ปุ่น แต่มาตกลงที่ย่านชาวบ้านแทน เช่น เยาวราช ตรอกบีแอลฮั้ว ฝั่งธนฯ คนหนีตายกันอลหม่าน
แม้แต่โรงพยาบาลศิริราชก็ยังโดน เพราะอยู่ติดสถานีรถไฟธนบุรีซึ่งเป็นจุดยุทธศาสตร์ที่ญี่ปุ่นใช้ขนทั้งทหารและยุทธปัจจัยลงใต้
ความจริงทางโรงพยาบาลศิริราชสร้างหลุมหลบภัยไว้ตรงสนามระหว่างตึกตรีเพชรกับตึกจุฑาธุช ทาเครื่องหมายกาชาดสีแดงขนาดใหญ่เห็นเด่นชัดจากอากาศ แต่ก็ยังโดนถล่ม คนตายไปไม่น้อย
ชาวกรุงจำนวนหนึ่งย้ายบ้านไปอยู่ต่างจังหวัด หรือชานเมือง บางคนก็ขุดหลุมหลบภัยเอง หลุมบางบ้านก็มีงูหนีระเบิดไปนอนเป็นเพื่อนอยู่ด้วย
พอฝนตก หลุมหลบภัยก็กลายเป็นบ่อน้ำไป ถ้าบังเอิญเครื่องบินมาทิ้งระเบิดตอนนั้น ก็ต้องยอมลงไปแช่น้ำ
ช่วงสงครามคนไทยคนอยากมาก ไม่ใช่เพราะบ้านเราไม่มีอาหาร แต่โดนพวกญี่ปุ่นบังคับซื้อไปหมด โดยให้ราคาสูงกว่า ส่งไปเลี้ยงกองทัพในมลายู พม่า ไม่ว่าพืชผัก หรือวัวควาย น้ำมันหมู น้ำตาลทราย แป้งข้าวเจ้า ผักสด กองทัพญี่ปุ่นต้องการบริโภควัวควายปีละถึงหกแสนตัว พ่อค้าก็ไปขายให้ญี่ปุ่น เหลือเศษ ๆ ให้คนไทยกินกันตาย คนไทยเดือดร้อนไปทั่ว ไม่พอกิน ไม่พอใช้ ส่วนยารักษาโรคไม่ต้องพูดถึง หายาก
ส่วนพวกญี่ปุ่นซื้อสินค้าไทยได้สบาย เพราะคุณพี่ญี่ปุ่นพิมพ์ธนบัตรขึ้นมาใช้เองเลย เรียกว่า เงินเยนพิเศษ หรือเงินเยนทหาร แล้วบีบให้รัฐบาลไทยประกาศลดค่าเงินบาท
บ้านผมที่หาดใหญ่เป็นร้านทำรองเท้า พ่อเล่าว่าทหารญี่ปุ่นมาซื้อรองเท้าด้วยเงินที่ต่อมาไร้ค่า
จะเห็นว่าเดินนโยบายต่างประเทศผิดก้าวเดียว บ้านเมืองพังได้
เวลาช้างสารชนกัน หญ้าแพรกก็แหลกลาญ พวกหนูตัวเล็กๆ ในกอหญ้าก็ต้องระวังไม่ถูกช้างเหยียบ
ถ้าหนูคิดว่าตัวเองเป็นช้าง ก็เหนื่อยหน่อย
สงครามไม่สนุกจริงๆ ใครที่เชียร์ให้ทำสงคราม ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร ก็เอาใจเขามาใส่ใจเราด้วย
โลกเรามีตำราพิชัยสงครามชั้นนำหลายเล่ม ที่เด่นๆ คือตำราพิชัยสงครามของซุนหวู่ ราว 400 ปีก่อนคริสตกาล กับ On War (Vom Kriege) ของนายพล Carl von Clausewitz เขียนในศตวรรษที่ 19
เคลาสวิตซ์เขียนว่า "สงครามเป็นความต่อเนื่องของการเมืองโดยวิธีการอื่น"
ในมุมมองของเคลาสวิตซ์ สงครามไม่ควรมีจุดหมายในตัวมันเอง แต่เป็นเครื่องมือทางการเมืองเท่านั้น
การก่อสงครามของรัสเซียน่าจะตรงกับประโยคนี้
อย่างไรก็ตาม ซุนหวู่ ปรมาจารย์สงคราม กล่าวว่า "ศิลปะชั้นสูงสุดของการทำสงครามคือเอาชนะข้าศึกโดยไม่ต้องรบ"
เห็นชัดว่าไม่มีใครฟังซุนหวู่
[ติดตามข้อเขียนของ วินทร์ เลียววาริณ ได้ทุกวันที่เพจ https://bit.ly/3amiAvG และ blockdit.com]
- 14
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
