Chapter 37 : My Friends
เพื่อน เลิกเป็นกันไม่ได้หรอก
ขอควันหลงปีใหม่อีกซักตอนนะคะ อยากเล่าเรื่องเพื่อนๆ ของเราอีกซักครั้ง เพราะเพิ่งจะได้เจอกันแบบเกือบครบๆ เมื่อวันที่ 1 ม.ค. ที่ผ่านมา ความสนุกและความสุขยังอยู่ในหัวเต็มสตีมเลย
ปล. Chapter นี้จริงๆ นั่งเขียนตั้งแต่วันที่ 3 ม.ค. ที่ผ่านมา แต่ต้องลงตามเวลาที่ตั้งไว้ต่อจากตอนอื่นๆ ที่เขียนไว้ก่อนหน้า ก็เลยอาจจะเลยปีใหม่มาหลายเดือนหน่อยนะคะ 😁
ปกติเราจะจัดงานปีใหม่ที่บ้าน เนื่องจากเราอยากจะให้เพื่อนๆ ที่ทำงานได้มารวมตัวกัน พบปะพูดคุยสังสรรค์กันแบบพร้อมหน้าพร้อมตา (ไม่ต้องไปร้านอาหารเพราะเปลืองตัง 😁)
เพราะสมัยก่อนตอนทำงานสายการบิน พวกเราต้องทำงานแบบเป็นกะ ทำให้โอกาสจะเจอกันแบบเยอะๆ มันค่อนข้างยาก แต่ถ้ามีโอกาสพิเศษ พวกเราก็จะพยายามแลกตารางทำงานเพื่อให้ได้มาจอยปาร์ตี้กัน
เราเริ่มจัดปาร์ตี้ปีใหม่ตั้งแต่ปี 2016 เห็นจะได้ จากนั้นก็จัดต่อเนื่องมาตลอด ใครว่างใครสะดวกก็มา เป็นแบบนี้ทุกปี ในงานก็ไม่ได้มีอะไรมาก เราจะเตรียมเครื่องดื่มกะขนมไว้ ส่วนคนอื่นๆ ก็จะเอาอาหารมาแจมๆ กัน ใครใคร่กินไรก็กิน
และทุกๆ ปี เราจะมีถ่ายภาพหมู่ร่วมกันเป็นที่ระลึกว่าปีนี้มีใครมาบ้าง ก็ถ่ายตรงนั้นบ้างตรงนี้บ้างตามยถากรรม แล้วแต่ตากล้องจะสั่ง
ต่อมาพวกเราก็พบว่า มีมุมนึงดีแฮะ ได้วิวเพื่อนบ้านมาประกอบฉากทำให้พวกเราดูดีขึ้นด้วย 😆 จากนั้นก็เลยกลายเป็นธรรมเนียมว่า ทุกๆ ปี พวกเราจะต้องมาถ่ายรูปที่จุดนี้ จนกลายเป็นจุด check-in ปีใหม่ของเราและเพื่อนๆ ไป
เริ่มกันตั้งแต่ปี 2016 เป็นต้นมา จนเจอวิกฤติ Covid เลยต้องหยุดไปปีนึง
สมาชิกในรูปอาจจะเปลี่ยนหน้าค่าตาไปบ้างตามความสะดวก และความสามารถที่จะมาได้ แต่ไงใจพวกเราทุกคนก็ยังผูกพันคิดถึงกันเสมอ หลังๆ เริ่มมีลูกๆ หลานๆ มาแจมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ 😆
ไม่ว่าจะเกิดวิกฤติการระดับโลก ระดับชาติ ระดับครัวเรือน หรืออะไรก็ตาม พวกเราก็จะหาโอกาสมาเจอกันเสมอ ยิ่งปี 2021 เป็นปีแห่งการเปลี่ยนแปลงแบบสุดเหวี่ยงของเพื่อนๆ หลายคน ที่ต้องออกจากงานที่ทำมาร่วม 20-30 กว่าปี เพื่อไปหาจุดหมายชีวิตใหม่ การรวมตัวกันของพวกเราก็เลยกลายเป็นการรำลึกถึงความหลัง และแลกเปลี่ยนสารทุกข์สุกดิบที่เจอให้กันฟัง (ใช่ค่ะ…พวกเรา…แก่ 🤣)
ในแต่ละเรื่องที่คุยกัน ก็มีทั้งเรื่องสุขและเรื่องทุกข์แหละ แต่อย่างที่บอก พวกเราแก่แล้วไง มันเลยไม่ใช่การมานั่งบ่นพร่ำเพ้อถึงความทุกข์ระทมกันอีกละ แต่มันจะเป็นการเล่าเพื่อแชร์ประสบการณ์กัน ปลอบใจกัน ให้กำลังใจกัน กอดคอกัน หัวเราะกัน และแบ่งปันช่วงเวลาดีๆ ด้วยกันมากกว่า
เรามีความสุขทุกครั้งที่ได้จัดงาน ถึงแม้ทุกปีต้องลุ้นว่า ปีนี้ใครจะมามั่งว้า เพราะด้วยอาชีพ ด้วยตารางทำงานที่ไม่เหมือนเดิม ทำให้ยิ่งกำหนดเวลาส่วนตัวของแต่ละคนยากขึ้นไปอีก แต่ทุกคนก็พยายามสลับตารางทำงานเพื่อให้ได้มาเจอกัน
1 ม.ค. 2022 ก็เป็นวันที่พวกเราได้มาเจอกันอีกครั้ง และก็แน่นอน มีแต่เสียงพูดคุยเฮฮา เสียงหัวเราะ และเสียงเพลงดังสลับกันไปตลอดเวลา เราหันไปทางไหนก็จะเจอแต่รอยยิ้มอยู่บนหน้าของทุกคน รู้สึกดีชะมัด
ตอนนี้ก็เป็นตอนสั้นๆ (สั้นมากๆ เลย 😆) เพราะอยากแชร์ความรู้สึกที่ดีมากๆ ของความเป็นเพื่อนที่เราได้รับมาตลอดเวลาที่อยู่การบินไทย ถึงแม้เราจะออกมา 10 กว่าปีแล้ว แต่สายใยของความเป็นเพื่อนมันไม่เคยขาดจากกันเลย
อาจจะมีบางช่วงบางตอน ทีแต่ละคนต้องไปทำภารกิจ ดำเนินชีวิตของตัวเองเพื่อให้รอดจากวิกฤติที่ต้องเผชิญกัน ทำให้ได้เจอกันน้อยลง แต่พวกเราก็จะคอยเป็นกำลังใจให้กันและกันเสมอ
ไม่ว่าสถานการณ์ต่างๆ อาจจะทำให้เราเครียด มีปากเสียงกันบ้าง งอนกันบ้าง แต่สุดท้าย พวกเราก็ยังกลับมาต่อกันติดได้เสมอ อย่างที่บอกเลย "เพื่อน มันเลิกเป็นกันไม่ได้หรอก 🥰"
เราขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์เสมอที่ทำให้เราเกิดมาในโลกนี้ ให้เราได้อยู่ในครอบครัวที่ดี มีพ่อแม่พี่น้องที่ดี มีกัลยาณมิตรที่ดี มีเพื่อนร่วมงานที่ดี และมีเพื่อนในชีวิตที่ดี เรานี่มันโคดโชคดีเลย 🤩
ปล. วันไหนตื่นมาแล้วคิดแบบนี้นะ เชื่อมะ วันนั้นมีความสุขไปทั้งวันเลย…จริงจริ๊ง
สุดท้ายก่อนจะจบ Blog นี้ ขอให้ปีใหม่ 2565 นำความสุขใหม่ๆ ความสำเร็จ ความเบิกบานใจ และทุกอย่างที่อยากได้มาให้กับผู้อ่าน jwanderlust ทุกๆ คนนะคะ ขอให้ปีใหม่ปีนี้เป็นปีที่วิเศษสำหรับทุกคนค่ะ 😄
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน แล้วพบกันในการเดินทางครั้งต่อไปนะคะ 😊
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
