ความจริงเรื่องราวของคนรุ่นใหม่ มันก็เกิดกันมาเป็นรุ่น รุ่นนั้นเกิดมาใหม่ ก็มาหัดเรียนรู้จาก เรียนรู้ไปตามคนที่คนที่ออกมาจากท้องแม่ มาก่อน ถ้าเป็นแม่เดียวกัน คนออกมาก็ต้องเรียก คนออกมาใหม่ว่าน้อง พอออกมาจากท้องใหม่ๆ ก็เดินไม่ได้ ทำอะไร เป็น ก็ต้องอาศัยคนรุ่นที่ออกก่อน สอนให้ ถ้าไม่หูหนวกตาบอด เค้าก็สอนให้เรียนรู้ ว่าเป็นคนต้องพูดสื่อสารกันอย่างไร ต้องกินข้าวปลาอย่างไร ไปอยู่ร่วมกับคนอื่นเค้าก็สอนมารยาท ในการอยู่ร่วมกันว่าต้องทำอย่างไร พอเกิดมามีชีวิตก็ วันๆ ไปโรงเรียน เรียนทั้งวัน กลับมาก็เรียนอีก เรียนจนค่ำมืด
ชีวิตๆๆ ก็อยู่แค่โรงเรียน มหาลัย ไม่ต้องกังวล หาเงินหาทอง มีพ่อแม่หาเงินให้ ไม่พอก็ยังมี กยส ให้ใช้กินใช้ไปเรียน แต่ไม่เคยทำงานรับผิดชอบออกแรงทำนั้นทำนี้ มีนิ้วมือ กับหูดี หน่อย ปากพูดได้ ชีวิตก็วนเวียน แค่จิ้ม กด ฟัง พูดไปตามที่อารมณ์ตน แต่ไม่ได้ผจญภัย ความทุกข์ยากอะไรเลย มันก็เลยมีแต่ไอ้ตัวเรียกร้อง เหมือนเป็ดไก่ในฟาร์ม ยามที่มันหิว ยิ่งเป็นคนเกิดก่อนยุค ..ถอยหลังย้อนกลับนาน เป็นคนรุ่นเก่าเกิดมาก็มีท้องไร่ท้องนา โรงเรียนก็ไม่มี โตมาหน่อย ก็มีต้องเล่นกับวัวกับควาย ขี่ควาย ขี่เกวียน ชีวิตก็เกิดมากินนอน นอนแล้วก็กิน มีข้าวเต็มยุ้ง ก็สุขใจ กินกับนอน แล้วก็แก่ตายเหมือนกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
