แรงบันดาลใจในงานเขียน 🔥📝🎉
บทความนี้เกิดจากการที่ได้พบปะพูดคุย ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ พอถึงคำถามที่ว่า
"ตอนนี้คุณทำอะไรอยู่"
ผู้เขียนก็ตอบเขาไปว่า "ฉันเขียนนิยาย"
แล้วเขาก็ถามกลับมาด้วยคำถามที่ !
"อะไรคือแรงบันดาลใจให้คุณเขียนนิยาย"
ด้วยความที่ไม่ได้เตรียมคำตอบล่วงหน้า ผู้เขียนจึงตอบเขาไปแบบกวน ๆ
"เขียนนิยายต้องมีแรงบันดาลใจด้วยเหรอคะ" (เริ่มป่วน ฮา ๆ อีโก้ตัวโต ๆ รีบโผล่มาปกป้องตัวเองทันที😭)
คือตอบกลับไปเล่น ๆ ด้วยแหละ แบบ "ฉันก็ไม่ได้อยากบอกใครนะ" (มันมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่หลังคำตอบนั้น เช่นว่า "ฉันยังไม่ภูมิใจในผลงานของตัวเอง")
Inspiration
แต่งนิยายมาหลายเรื่องแล้ว แต่ละเรื่องถ้าให้เล่าจริง ๆ ก็เยอะ และคงยาวแน่ ๆ เขาจะมีเวลาฟังจริงเหรอ ?
เพราะหลายครั้งที่ผู้คนตั้งคำถามกับเรา แต่ไม่ฟังคำตอบ เอ๊ะ หรือเราตอบไม่ตรงคำถาม 😜
คำถามนี้เราต้องคิด และเรียบเรียงคำพูดให้ดีก่อนนะ ถึงจะตอบสวย เพราะฉะนั้นเงียบไว้ดีกว่า เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า!!!!
แต่บังเอิญเจอคนจริง 🙏
คนที่ตั้งคำถาม เขาถามจริง ๆ และรอคำตอบอยู่ด้วย แถมยังถามย้ำกลับมาอีก
"ต้องมีสิ คนเราทำอะไรแต่ละอย่าง ต้องมีแรงบันดาลใจเป็นตัวขับเคลื่อน นิยายของเธอก็ต้องมี ว่าแต่มันคืออะไร"
"ไม่มีจริง ๆ ฉันแค่คิดพล็อตขึ้นมา ตั้งชื่อเรื่อง ชื่อตัวละคร ใส่เหตุการณ์ลงไป สร้างเรื่อง สร้างสถานการณ์ ใส่ความรู้สึก เขียนบทบรรยายให้ตัวละคร ก็แค่นั้นเอง"
"เธอข้ามช็อตสำคัญไปแล้วแม่สาวน้อย"
"หืม อะไรอีกละ"
"เธอต้องคิดให้ออก ว่าอะไร หรือสิ่งใด คือแรงบันดาลใจในงานเขียนของเธอ"
Inspiration
ฉันเริ่มรู้สึกว่าบุคคลทั้งสองตรงหน้า น่าสนใจขึ้นทุกขณะที่พวกเขาพูด และคำถามของเขา ทำให้ฉันได้หยุดคิด และถามเข้ามาในใจตัวเองเงียบ ๆ
"อะไร หรือสิ่งใดคือแรงบันดาลใจในงานเขียนของฉัน"
เมื่อโดนเขารุม รัวคำถามใส่มาแบบนั้น ฉันอยากเดินออกมาจากตรงนั้นจริง ๆ นะ แต่จำได้ว่า "จงให้ความสำคัญกับผู้คนที่อยู่ตรงหน้าเสมอ"
ให้ตายเถอะ ฉันต้องตอบจริง ๆ ใช่ไหม !
"คุณช่วยยกตัวอย่างหน่อยได้ไหม บางทีฉันอาจไม่เข้าใจคำถามของพวกคุณ"
"คืออย่างนี้นะ ผมก็เขียนหนังสือ และทุกครั้งที่ผมเขียน ผมได้รับแรงบันดาลใจจากบางสิ่ง บางอย่าง สิ่งนั้น…
"ขอบคุณพระเจ้า" ฉันคิดในใจ หลังจากที่ได้ฟังคำอธิบาย ซึ่งก็ฟังรู้เรื่องบ้าง ไม่รู้บ้าง
"ขอบคุณค่ะ นี่คือเหตุผลที่เราได้มาเจอกันวันนี้ใช่ไหม"
อีกฝ่ายยิ้มให้ฉัน หยุดคิดนิดหนึ่ง และพูดต่อ
"ผมชอบออกไปวิ่งในตอนเช้า"
อีกคนที่นั่งฟังอยู่นาน พูดขึ้นมา
"นั่นคือคำแนะนำที่ดีที่สุด"
เวลาที่คนเราได้รับความเอื้อเฟื้อ เอ็นดูจากใครก็ไม่รู้ มาชี้ทางให้ มาเขี่ยเศษขี้ฝุ่นในตาออกให้ มันซาบซึ้งใจจริง ๆ นะคะ
เราเรียกสิ่งนี้ว่า "พลังงานความรัก"
ขอบคุณสำหรับคำถาม
ผู้สังเกตการณ์
Inspiration
เมื่อผู้เขียนกลับมานั่งคิดทบทวน และคิดย้อนขึ้นไปตั้งแต่จุดเริ่มต้นของนิยายเรื่องที่เขียนยากเขียนเย็น เข็นกันข้ามปี เรื่อง "บันทึกรักนิรันดร์กาล" จึงได้ลองตอบคำถามนั้นดู น่าจะประมาณนี้แหละ
แรงบันดาลใจที่ทำให้เขียนนิยายเรื่องนี้ เกิดจากมีนักอ่านท่านหนึ่งทักมาหาและบอกกับผู้เขียนว่า บทสนทนา และบทบรรยาย รวมถึงประสบการณ์ ความรู้สึกของตัวละครในนิยายที่ผู้เขียนแต่งไว้ในเรื่องก่อนหน้านี้ เหมือนเรื่องจริงของท่าน (เรื่อง เธออยู่ไหน ฉันอยู่นี่)
พอได้อ่านแล้ว ทำให้ท่านรู้สึกคิดถึงสามีที่รักกันมาก ซึ่งได้จากไปนานแล้วอย่างไม่มีวันหวนกลับ
อ่านความรู้สึกของตัวละครแล้วทำให้ท่านร้องไห้เพราะความคิดถึง และท่านก็ได้เมตตาแบ่งปันเรื่องราวบางส่วนให้ผู้เขียนได้รับฟังว่า กว่าท่านทั้งสองจะได้ครองคู่อยู่ด้วยกันนั้น อุปสรรคปัญหามากมายเหลือเกิน
เมื่อผู้เขียนได้รับฟังเรื่องราวของท่าน ก็รู้สึกซาบซึ้งใจในความรักแท้ที่ท่านทั้งสองมีต่อกัน
และเรื่องราวเหล่านั้น ยังคงวนเวียนอยู่ในหัว บ่อยครั้งที่เผลอคิดถึงเรื่องราวความรักของท่าน แล้วรู้สึกจุกในอก
จนตัดสินใจเขียนออกมา แต่จะเล่าจะเขียนออกมา ยังไงดีหนอ ข้อมูลก็มีนิดเดียว จะทักไปหาท่านอีก ก็เกรงใจ อาจทำให้ท่านคิดมาก แต่เขียนทีไรก็ร้องไห้ตลอด
จึงปล่อยให้วันเวลาผ่านไป ข้ามเข้าปีใหม่แล้ว ก็ยังแต่งไม่จบสักที
เริ่มเขียนวันละนิด วันละหน่อย ปล่อยให้ความคิด ความรู้สึกตกตะกอนนอนก้นไปเรื่อย ๆ ตามวันเวลา
แต่ก็ไม่เป็นผล จนต้องย้อนไปอ่านเรื่องเก่า ๆ ว่าทำยังไง ถึงจะเขียนเรื่องนี้ให้จบได้
เปลี่ยนบทใหม่ ใส่ตัวละครใหม่ เดินเรื่องใหม่ เหลือไว้แค่ความรู้สึกรักที่ทั้งสองมีให้กัน และส่งพวกเขาถึงฝั่งฝัน
ความรู้สึกซาบซึ้งใจก็ยังคงอยู่ จนวันที่แต่งนิยายเรื่องนี้จบแล้วก็ยังอยู่
Inspiration
แรงบันดาลใจแรก คือประทับใจในความรัก พอเขียนไปเรื่อย ๆ กลายเป็นตัวผู้เขียนเองที่ได้รับกำลังใจจากเรื่องราวที่เขียน แล้วก็ต่อยอดมาอีกหลายเรื่อง
แรงบันดาลใจจากหินอเมทิสต์หรืออะไรดลใจก็ไม่รู้ พล็อตงอกออกมาเป็นซีรีย์หินมงคลต่อไปอีก 😜🙏📝💸
ผู้เขียนก็ได้เรียนรู้เข้าใจเรื่องความรัก ผ่านนิยายเรื่องนี้ว่า
รักแท้รอได้
รักแท้ไม่แพ้ระยะทาง
รักแท้ไม่มีเชื้อชาติศาสนา วัฒนธรรม ประเพณี ภาษา สีผิว หรือความเชื่อใด ๆ
ความรักคือความสวยงามของโลกใบนี้
ภาษารักคือภาษาโลก
เมื่อหัวใจมีรัก ทุกอย่างเป็นไปได้
ในสังคมที่ใช้สื่อออนไลน์ในการติดต่อสื่อสาร เช่นยุคสมัยนี้ ความอดทน รอคอย เป็นเรื่องที่ทำได้ยากยิ่ง
ผู้คนหมดสิ้นศรัทธาในความรัก
แต่ละคนต่างก็มีตัวเลือกมากมาย ที่เข้ามาทดสอบความแข็งแรงของสายใยรัก
และไม่ว่าจะอย่างไร
ขอแค่ทุกคู่มีหัวใจรักแท้ต่อกัน
อุปสรรคที่เข้ามา ก็แค่บทพิสูจน์รักแท้
"หากแม้สิ้นไร้หนทาง พลังแห่งรักจะนำพาเจ้าไป"
🔥❤️💐📝💸💃
ในรูปเล่มอีบุ๊ก
บันทึกรักนิรันดร์กาล
และที่นายอินทร์
บันทึกรักนิรันดร์กาล
เติมไฟให้กำลังใจตัวเองในการเขียน คลิปนี้ค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม ทักทาย และช่วยแชร์ ขอบคุณค่ะ 🙏💐💃🏾
ผู้สังเกตการณ์
สู้ ๆ
เครดิตภาพประกอบบทความ : canva.com
- 18
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
