26 เม.ย. 2022 เวลา 05:21 • ปรัชญา
ความสุข ที่ได้เสพ ..เสพรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส มีราคะ มีโมหะ เกิดขึ้น ให้จิตหลงใหล ยึดในสิ่งที่อารมณ์ปรุงแต่งให้ นำพากายไปตรงนั้นตรงนี้ ไปดูหนัง ฟังเพลง ดูการแสดง บอกว่ามี ความสุข พอจบการแสดงการดู ความสุขของอารมณ์นั้นก็จางหายไป ร่างกายก็อ่อนเพลีย เหนื่อยล้า ต้องการพักผ่อน ..ก็ใช้กายไปทำ..เรื่องราวต่างๆ ได้สิ่งที่ต้องการมา ก็บอกว่า มีความสุข ของใหม่ได้มา ลูบคลำ ไม่นานก็เบื่อหน่าย ต้องไปหาของใหม่ๆมาลูบมาคลำ เอามาเก็บสะสม เป็นของเก่า เก็บไว้นานๆ รกเสียอีก ทุกข์อีก ต้องขนไปทิ้ง เพื่อจะหาของใหม่มาเสพให้มีสุข
สุขของอารมณ์ นั้นมันไม่จีรังยั่งยืน สุขของอารมณ์ ตอนที่มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง พอร่างกายมันอ่อนแอ ก็ทุกข์อีก ทำเหมือนเดิมไม่ได้เสียแล้ว ต้องยอมรับสภาพที่เกิดขึ้นกับกายที่เราอาศัย ไม่ยอมรับก็ไม่ได้ เพราะร่างกายที่จิตอาศัย มันบังคับ เดินไปตามทาง มี๕วามแก่ ความเจ็บป่วย เฒ่าชรา มันสุขอยู่ตรงไหนกันนะ
สุขที่ไม่ต้องเกิดมีมั้ย เกิดมามีกายไม่ว่าที่ไหน ก็ต้องทุกข์ ไม่ต้องเกิดมามีกาย จะทำอย่างไร ไม่ต้องมาทุกข์ เรื่องที่มีกาย มีวิญญาณหก มีอารมณ์อะไรอีกมีมั้ย จะหาได้อย่างไร ทำอย่างไรต้องมีกายอีก..เกิดมามีกาย กายพ่อแม่..ทำอย่างไร จะส่งคืน กายที่มีกรรมนี้ ให้เป็นกายของบุญกุศล ส่งคืนให้พ่อแม่ เพื่อเราจะได้ไม่มีกายดึงให้มาเกิดอีก ทำอย่างดีน่ะ จิตจะได้พ้นทุกข์ได้ ทำให้ไม่ต้องมาเกิดมาตายวนเวียนไม่รู้จักจบ
โฆษณา