ในช่วงนี้ หลาย ๆ คนที่เป็นเพื่อนกับผมในเฟซบุ๊คส่วนตัว อาจจะเห็นรูปภาพของวุ้นดอกไม้หลากสี หลากกาล ที่เรา 2 คนลงมือทำมาตั้งแต่กลางเดือนเมษายนที่ผ่านมา จนหลายคนเริ่มสงสัยว่า ไอ้พ่อครัวที่เคยหยาบคาย หยาบกระด้าง ปากเสีย ชอบแขวะ จิกกัดลูกค้าหายไปไหน?
คำตอบคือ พวกเรายังเป็นคนเดิมครับ เพียงแต่ในช่วงนี้ ผมกำลังแสวงหาเมนูอาหารที่อาจจะสร้างรายได้ให้กับเราแล้ว อาหารที่ผมกำลังมองหายังจะต้องเป็นจุดเชื่อมโยงให้ผมกลับไปอยู่ในพื้นที่ที่ผมรู้สึกปลอดภัย คุ้นเคยและใกล้ชิดกับ ..."แม่"... อีกครั้ง
ตอนยังเด็ก ด้วยความที่ครอบครัวผมมีสมาชิกผู้ชายเยอะ ซึ่งหมายถึง ป๊า พี่ชาย น้องชาย ต่างต้องทำงานหน้าร้านซึ่งหนักหนาเอาการ มีเพียงแม่ (ซึ่งหลายครั้ง แม่ก็ต้องไปช่วยงานหน้าร้านด้วย) ที่เตรียมความพร้อมเรื่องอาหารให้ทุก ๆ คน อยู่ในครัว รวมถึงผม ที่อาจเป็นเพราะผมตัดสินใจเรียนต่อในระดับม.ปลาย วันเสาร์ของผม ... จึงกลายเป็นอภิสิทธิ์ที่ทำให้ผมได้พักบ้าง
หลายต่อหลายครั้ง แม่นึกอยากทำขนมไว้ทาน ซึ่งโดยปกติจะมีแค่แม่และผมเท่านั้นที่จะทานขนมในบ้าน เพราะสมาชิกในครอบครัวคนอื่นจะเน้นอาหารที่เป็นของคาว กับข้าว เรื่อยยาวไปจนถึง...กับแกล้ม แม่มักจะสาคูไส้หมู...ที่ไม่มีเนื้อหมู กล้วยบวชชีจากกล้วยและมะพร้าวหลังบ้าน ขนมชั้น และขนมอะไรเยอะแยะไปหมด ซึ่งแม่เองก็รู้ทั้งรู้ว่าเกือบทั้งหมดนั้น แม่อาจต้องทานคนเดียว
ถ้ามาถึงจุดตรงนี้ และคุณเป็นคนทำครัว คุณอาจเห็นความเชื่อมโยงอะไรบางอย่างจากขนมทั้งหมดที่ผมกล่าวมา ... ใช่ครับ ขนมทั้งหมดล้วนเป็นขนมที่ใช้วัตถุดิบน้อย และราคาถูก และแน่นอน "วุ้น" เป็นเมนูหนึ่งที่แม่ทำบ่อยมากเช่นกัน ทั้งวุ้นน้ำแดงธรรมดา วุ้นกะทิ วุ้นขนุนและอีกสารพัด
หลายครั้งแม่จะทำวุ้นเทใส่ถาดอลูมิเนียมลายดอกไม้สีจัดจ้านใบใหญ่ อาจแต่งสีด้วยน้ำแดง เพิ่มสัมผัสด้วยเม็ดแมงลัก และแช่ในตู้เย็นจนเย็นฉ่ำ ... เย็นอยู่อย่างนั้นจนแม่กินหมด หรือบางทีแม่จะเทใส่พิมพ์วุ้นสังกะสีสีตุ่นเพื่อให้วุ้นแป็นชิ้น น่าทานมากขึ้น และมากที่สุดก็คือการทำวุ้นแยกชั้นระหว่างวุ้นธรรมดาและวุ้นกะทิ วุ้นแบบนี้อาจแตกต่างไปจากวุ้นถาดที่แม่ทำ แต่สิ่งที่ไม่ต่างก็คือแม่ยังคงเป็นคนเดียวที่ทานมันจนหมด ซึ่งอาจใช้ระยะเวลาหลายวัน จนผมเองเปิดใจและลองกินขนมที่แม่ทำ จนกระทั่งช่วยแม่ต้มน้ำวุ้นในครัวเมื่อเราอยู่กัน 2 คน ... เราอยู่ตรงนั้น
ผมต้มวุ้นเป็นวุ้นได้ ... เพราะแม่สอนให้รู้จักมันในวันนั้น วันที่เราอยู่หน้าเตาด้วยกัน
วุ้น อาจเป็นขนมที่ดูง่ายสำหรับใครหลายคน แต่ผมเชื่อเหลือเกินว่า ยังมีอีกหลายคนที่ต้มวุ้นไม่เป็นตัว (ไม่แข็งเป็นชิ้น) หรือทำวุ้นกะทิแล้วกะทิแยกชั้นไปถึงขั้นกะทิแตกมัน ไม่น่าทานและทานไม่อร่อย
วุ้น...ถ้าต้มไม่ดี ปรุงไม่ได้ที่ ก็ไม่ต่างอะไรจากการที่เรากินน้ำที่จับตัวเป็นก้อน แต่วุ้นของแม่ไม่ใช่แบบนั้น วุ้นของแม่ไม่คืนตัวแต่ไม่กระด้าง แม่ใช้แค่ผงวุ้น น้ำแดง น้ำตาล แต่วุ้นของแม่อร่อย ชื่นใจทุกครั้งที่เราทำงานหรือเจอเรื่องอะไรเหนื่อย ๆ
แม่สอนทุกกระบวนวุ้น (กระบวนการทำวุ้น) ให้ผมอย่างไม่มีหวง ทั้งการดูวุ้น สังเกต "เข้าใจ" และ "ให้เวลากับมัน" หลังจากนั้น ไม่มีครั้งใดที่ผมล้มเหลวจากการอยู่กับมันแม้สักครั้ง แต่น่าแปลก ที่ผ่านมา ผมแทบไม่เคยได้ทำมันอีกเลยหลังจากแยกตัวออกมาทำงานเพื่อเลี้ยงชีพและครอบครัว นั่นก็ราว 20 ปีแล้ว
.
.
.
"ถ้าวันนี้ แม่เห็นวุ้นกะทิดอกไม้ที่เค้าทำ เค้าว่่าแม่ต้องตื่นเต้นและชอบมากแน่ ๆ "
นั่นคือคำที่ผมบอกคนรักของผม หลังจากวันที่ผมตัดสินใจจ่ายเงินไปเรียนทำวุ้นแบบในรูปที่คุณเห็นอยู่นี้
จนวันนี้ เรายังคงปรับสูตรวุ้นที่ผมได้ไปเรียน เพื่อที่เราจะได้สูตรวุ้นที่เป็นของเรา วุ้น...ที่มาจากความเข้าใจของผม รวมทั้งบทเรียนที่แม่สอนและประสบการณ์ส่วนตัวที่เรา 2 คนมี
เพื่อที่สุดท้าย ไม่ใช่เพื่อให้ได้วุ้นที่ขายได้ ถูกใจลูกค้าและสามารถสร้างเม็ดเงินให้เราได้เพียงเท่านั้น
แต่ผมอยากมีช่วงเวลาที่กลับไปเชื่อมโยงกับแม่อย่างวางใจอีกครั้ง ถึงแม้จะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ผมอยากให้แม่รู้ว่าผมทำได้นะ และเรายังอยากให้คนทานสัมผัสถึงวุ้นที่มาจากความตั้งใจของคนทำ เหมือนที่ผมสัมผัสได้จากวุ้นของแม่ในวันนั้น แล้วอยากให้คนทานมีความสุขไปกับวุ้นของเราทั้งรูป รส กลิ่น ที่เรา 2 คนบรรจงทำมันขึ้นมาแต่ละถ้วย และแต่ละครั้ง
... รักแล้ว รอเราหน่อยนะครับ...
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
