Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
@MR.9001
•
ติดตาม
11 พ.ค. 2022 เวลา 14:34 • หนังสือ
หลงไพร EP.3
ความลึกลับของป่าดงพงไพร
สิ่งที่มองไม่เห็นใช่ว่าจะไม่มีอยู่จริง
Ep.3
แต่่........................ ภาพที่เห็นตรงหน้า จะว่าตาฝาด เพราะเพิ่งตื่นก็ ไม่ใช่ ภาพที่เห็น คือ ไอ้ วุธ กำลังโดน สิ่งมีชีวิตบางอย่างย้ำ นะครับ สิ่งมีชีวิต ที่ ครึ่งบน เป็น มนุษย์ ผู้หญิง แต่ ครึ่งล่างจากเอว ลงไปเป็น เสือโคร่งลายพาดกลอน ทับตัวอยู่ แต่เห็น ศพ ครับ แค่ผมเห็นแว๊ปแรก มั่นใจได้เลยว่านั้นคือ ศพ ของ ไอ้บอล พี่ชายของ
ไอ้วุธ ที่ เข้าเวรยาม ต่อจาก ผม และไอพงค์ สภาพของ ร่างไอ้บอล เละ เลือดอาบแดงฉานไปทั้งตัว ส่วนบริเวรหน้าท้องถูกเปิดออก จนเห็น เครื่องใน น่าสะอิดเสอียน ตอนนี้ทั้งตัวผม เย็นกว่าอากาศ
ที่หนาวเน็บป็นร้อยเท่า หัวใจเต้น แรง จนแทบจะหลุด อยากจะคิด ว่าทุกอย่างมันเป็นแค่ฝันไป ในช่วงที่ยังตะลึงอยู่นั้น สติผมก็กลับมา อย่างรวดเร็ว ผมหยิบ ไม้ฟืนติดไฟ ขึ้นมาพร้อม ฟาดลงไปที่ คนกึ่งเสือโคร่งตัวนั้น อย่างสุดแรงเกิด ทำให้มัน ถอยเซไปด้านข้าง ด้วยแรงกระทบของไม้ สิ่งเดียวที่ คิดได้ในตอนนั้น คือ วิ่ง
"ไอ้วุธ วิ่ง..........." ผมตะโกนออกมาพร้อมกับวิ่งแบบไม่คิดชีวิต
เสียงวิ่ง ของพวกเรา ดัง ปะปนกับเสียงของอะไรบางอย่าง ตามหลังพวกเรามา
"มึงเห็นอะไร" ผมซึ่งวิ่งอยู่ ถามขึ้น
"ผู้หญิง พี่ ผู้หญิง เดินมาเรียก ผมกับพี่บอล ตรง หลังต้นไม้ ข้างแคมป์เรา" ไอ้วุธ พูดออกมาพร้อมกับอาการหอบหายใจไม่ทัน
"-่า เอ้ย กูบอกพวกมึงแล้ว ให้ระวัง มันเอาเราแน่" ผมพูดออก
"พี่แล้วพี่บอล ละพี่" วุธถาม
"กูว่าตายห่าไปแล้ว มึงไม่เห็นเหรอ เครืี่องในมันออกมาจากท้องขนาดนั้น กูว่า พวกเรา 3 คน เอาตัวรอดก่อนดีกว่า........... "
มันเป็นเวลากลางคืน ประมาณ ตี 2 ที่พวกเรา สามคน วิ่ง กันไปกลางป่า ที่ไม่มีแม้แต่ ไฟฉาย ทุกอย่างรอบตัวมืด มีเพียงแสงเงารางๆจากเงาจันทร์ ที่ส่องสว่างให้พวกเราสามคน วิ่งกันอย่างไม่คิดชีวิต จะกี่นาที เราไม่รู้ได้ ทั้งวิ่งผ่านลำห้วย ขึ้นเขา สดุด กิ่งไม้ล้ม กิ่งไม้ หนามที่มีอยู่ประปลายตามป่าที่เราวิ่งลุยไป เป็นแค่สิ่งเล็กน้อย ถ้าเทียบกับ สิ่งที่พวกเราเจอมา พวกเราวิ่งมาได้สักพัก
ผมก็ ตั้งสติได้ จึง บอก ให้ทุกคน หยุด เพื่อหา ต้นไม้สักต้น ที่สามารถปีนขึ้นไปได้ เพื่อหลบ ตัวบ้าอะไรก็ตามที่จู่โจมพวกเรา ไอ้พงค์ ชี้นิ้ว บอกพวกเรา ไม่มีประโยคไดต่อจากนั้น ทุกคนต่าง ปีนขึ้นต้นไม้นั้นอย่างรวดเร็ว จนไปหยุดที่กิ่งใหญ่ ที่พอจะหยุดพักได้
เสียงหายใจ ของทุกคนที่วิ่งกันเป็นตาย แบบ4×100 ต่างหายใจ กันแบบที่ ถ้า เอาหัวใจมาวางไว้ข้างนอก ก็จะทำกันไปแล้ว
ผ่านไป 5 นาที ของการหายใจหอบ ของแต่ละคน ผมยังช็อคกับเหตุการ์ณที่เจอ อยู่เมื่อไม่กี่นาที ที่ผ่านมา จะซ็อค ด้วย เห็น สิ่ง ที่เราไม่เคยคิดว่าจะเห็นหรือมีอยู่จริง หรือ ภาพ ที่หน้าสยดสยองของ เพื่อน
ที่เดินทางมาด้วยกัน ผมยังอยากตื่นขึ้นมา พร้อมกับ พูดว่าทุกสิ่งนี้คือ ความฝัน ด้วยเทรณ
แต่่........................ ภาพที่เห็นตรงหน้า จะว่าตาฝาด เพราะเพิ่งตื่นก็ ไม่ใช่ ภาพที่เห็น คือ ไอ้ วุธ กำลังโดน สิ่งมีชีวิตบางอย่างย้ำ นะครับ สิ่งมีชีวิต ที่ ครึ่งบน เป็น มนุษย์ ผู้หญิง แต่ ครึ่งล่างจากเอว ลงไปเป็น เสือโคร่งลายพาดกลอน ทับตัวอยู่ แต่เห็น ศพ ครับ แค่ผม
เห็นแว๊ปแรก มั่นใจได้เลยว่านั้นคือ ศพ ของ ไอ้บอล พี่ชายของ ไอ้วุธ ที่ เข้าเวรยาม ต่อจาก ผม และไอพงค์ สภาพของ ร่างไอ้บอล เละ เลือดอาบแดงฉานไปทั้งตัว ส่วนบริเวรหน้าท้องถูกเปิดออก จนเห็น เครื่องใน น่าสะอิดเสอียน ตอนนี้ทั้งตัวผม เย็นกว่าอากาศ ที่หนาวเน็บป็นร้อยเท่า หัวใจเต้น แรง จนแทบจะหลุด
อยากจะคิด ว่าทุกอย่างมันเป็นแค่ฝันไป ในช่วงที่ยังตะลึงอยู่นั้น สติผมก็กลับมา อย่างรวดเร็ว ผมหยิบ ไม้ฟืนติดไฟ ขึ้นมาพร้อม ฟาดลงไปที่ คนกึ่งเสือโคร่งตัวนั้น อย่างสุดแรงเกิด ทำให้มัน ถอยเซไปด้านข้าง ด้วยแรงกระทบของไม้ สิ่งเดียวที่ คิดได้ในตอนนั้น คือ วิ่ง
"ไอ้วุธ วิ่ง..........." ผมตะโกนออกมาพร้อมกับวิ่งแบบไม่คิดชีวิต
เสียงวิ่ง ของพวกเรา ดัง ปะปนกับเสียงของอะไรบางอย่าง ตามหลังพวกเรามา
"มึงเห็นอะไร" ผมซึ่งวิ่งอยู่ ถามขึ้น
"ผู้หญิง พี่ ผู้หญิง เดินมาเรียก ผมกับพี่บอล ตรง หลังต้นไม้ ข้างแคมป์เรา" ไอ้วุธ พูดออกมาพร้อมกับอาการหอบหายใจไม่ทัน
"-่า เอ้ย กูบอกพวกมึงแล้ว ให้ระวัง มันเอาเราแน่" ผมพูดออก
"พี่แล้วพี่บอล ละพี่" วุธถาม
"กูว่าตายห่าไปแล้ว มึงไม่เห็นเหรอ เครืี่องในมันออกมาจากท้องขนาดนั้น กูว่า พวกเรา 3 คน เอาตัวรอดก่อนดีกว่า........... "
มันเป็นเวลากลางคืน ประมาณ ตี 2 ที่พวกเรา สามคน วิ่ง กันไปกลางป่า ที่ไม่มีแม้แต่ ไฟฉาย ทุกอย่างรอบตัวมืด มีเพียงแสงเงารางๆจากเงาจันทร์ ที่ส่องสว่างให้พวกเราสามคน
วิ่งกันอย่างไม่คิดชีวิต จะกี่นาที เราไม่รู้ได้ ทั้งวิ่งผ่านลำห้วย ขึ้นเขา สดุด กิ่งไม้ล้ม กิ่งไม้ หนามที่มีอยู่ประปลายตามป่าที่เราวิ่งลุยไป
เป็นแค่สิ่งเล็กน้อย ถ้าเทียบกับ สิ่งที่พวกเราเจอมา พวกเราวิ่งมาได้สักพัก ผมก็ ตั้งสติได้ จึง บอก ให้ทุกคน หยุด เพื่อหา ต้นไม้สักต้น ที่สามารถปีนขึ้นไปได้ เพื่อหลบ ตัวบ้าอะไรก็ตามที่จู่โจมพวกเรา ไอ้พงค์ ชี้นิ้ว บอกพวกเรา ไม่มีประโยคไดต่อจากนั้น ทุกคนต่าง ปีนขึ้นต้นไม้นั้นอย่างรวดเร็ว จนไปหยุดที่กิ่งใหญ่ ที่พอจะหยุดพักได้
เสียงหายใจ ของทุกคนที่วิ่งกันเป็นตาย แบบ4×100 ต่างหายใจ กันแบบที่ ถ้า เอาหัวใจมาวางไว้ข้างนอก ก็จะทำกันไปแล้ว
ผ่านไป 5 นาที ของการหายใจหอบ ของแต่ละคน ผมยังช็อคกับเหตุการ์ณที่เจอ อยู่เมื่อไม่กี่นาที ที่ผ่านมา จะซ็อค ด้วย เห็น สิ่ง ที่เราไม่เคยคิดว่าจะเห็นหรือมีอยู่จริง หรือ
ภาพ ที่หน้าสยดสยองของ เพื่อน ที่เดินทางมาด้วยกัน ผมยังอยากตื่นขึ้นมา พร้อมกับ พูดว่าทุกสิ่งนี้คือ ความฝัน ด้วยเทรณ
แต่............
นิยาย
นิยายลึกลับสยองขวัญ
เรื่องสั้น
บันทึก
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2024 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย