ใครๆก็เฉียดรวยทั้งนั้น
จำไว้ว่าหุ้นไม่เคยราคาแพงเกินไปที่จะซื้อ และไม่เคยราคาถูกเกินไปที่จะขาย
เจสซี่ ลิเวอร์มอร์
ในมุมมองของผมแล้วสำหรับนักเก็งกำไร คำกล่าวของลิเวอร์มอร์ไม่ผิดเลย ในการเข้า position สักครั้งนั้นเราแค่สนใจว่ามันจะไปต่อ เราไม่ได้มีความผูกพันกับหุ้นหรือสินทรัพย์ใดๆทั้งสิ้นในมุมมองของการเก็งกำไร มันก็แค่ทำเงินให้ได้
แต่ในปัจจุบันใครๆก็รู้เทคนิคอลหมด แล้วอะไรคือความแตกต่างของคนที่เป็นมืออาชีพ กับมือสมัครเล่น ซึ่งตัวผมเองนั้นก็ยังเป็นแค่มือสมัครเล่นคนนึงที่พยายามจะหาคำตอบนั้น
เราหลายคนพยายามหาหน้าเทรดที่ดีที่สุดเพื่อที่จะชนะตลาดให้ได้ จนแล้วจนรอด เรากลับได้ๆโดนๆซ้ำๆอย่างนั้น ไม่ว่าเราจะไปใช้หน้าเทรดของเซียนคนไหน เรากลับทำไม่ได้อย่างเค้าเลย อะไรที่แตกต่าง
สมมติว่าเราเป็นคนที่เข้าด้วยสัญญาณ breakout จากฐานราคาที่น่าเชื่อถือ เมื่อตอนที่เราเรียนรู้แต่ยังไม่ได้เอามาใช้จริงไม่ว่าจะจากหนังสือ หรือคลิปวีดีโอที่ใครสอนก็ตาม ทุกอย่างมันดูสมเหตุสมผลไปหมด
เมื่อถึงเวลาที่เราจะลองเอามาใช้จริงๆ สมมติว่าเราทำทุกอย่างตั้งแต่จังหวะเข้า หรือการวางจุดตัดขาดทุนตามที่เราศึกษามา แต่ถ้าเหตุการณ์ไม่เป็นไปตามที่เราหวัง ราคาเกิดการ false break ถ้าเรามีวินัยมากพอ เราจะตัดขาดทุนไปตามระบบ
แต่ว่าในการเข้า position ครั้งต่อมาเราจะลังเลมากขึ้นเพราะเราเคยโดนมาแล้ว เราต้องการจังหวะที่คมที่สุด เราอาจจะเห็นหุ้นตัวหนึ่งทำแพทเทิลที่เราหวังไว้ เราอยากจะเข้าไปเล่นกับมัน แต่เราลังเลใจเพียงแค่ไม่นานราคาของหุ้นตัวนั้นสูงขึ้นหนึ่งช่องก็แล้ว สองช่องก็แล้ว จนปิดวันที่ 10ช่อง เรานั่งมองหุ้นตัวนั้นด้วยความเจ็บใจ เราปล่อยโอกาสทำกำไรให้หายเพราะความลังเลแค่เพียงไม่กี่วินาทีด้วยซ้ำ
มันอาจจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำๆ ที่จริงไอ้เจ้าความลังเลแค่ไม่กี่วินาทีตรงนั้นอาจเกิดจากความผิดพลาดในอดีต ภาพจำที่เราเคยแพ้มาก่อน เรารู้อยู่แล้วว่าทุกครั้งที่เราเข้า position เรากำลังเล่นกับความเสี่ยง เรารู้ดีว่ามันมีความเสี่ยง แต่ส่วนลึกของเรากลับไม่ยอมความเสี่ยงนั้น
ตอนที่อยู่หน้างาน ณ จังหวะที่เราต้องยิงกระสุนได้แล้ว เรากลับพยายามหาเหตุผลมากมายเพื่อตัดสินใจว่า อะไรที่จะทำให้เราชนะมากที่สุด อะไรที่จะทำให้เรามึโอกาสแพ้มากที่สุด แล้วยิ่งคิดมันก็ยิ่งลังเล ยิ่งลังเล แล้วยิ่งเวลาผ่านไปเราก็พลาดโอกาสทำกำไรครั้งนั้นไป
ความแตกต่างของมืออาชีพกับมือสมัครเล่นถ้าถามผม ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องของความสม่ำเสมอ มือสมัครเล่นจะลังเลเมื่อโอกาสมาถึง แล้วความลังเลนั้นเป็นตัวแปรที่สำคัญบางครั้งเรายิง บางครั้งเราไม่ยิง นี่ทำให้เราขาดความสม่ำเสมอ ผมไม่ได้หมายความว่าเราต้องยิงทุกโอกาสหรือทุกสัญญาณที่เราเห็น แต่ถ้าทุกอย่างมันเข้าโซนเทรดของเราหมดแล้ว เราต้องไม่ลังเลตอนนั้นต้องยิงแล้ว!!
ผมคิดว่า มืออาชีพเค้าจะเฝ้ารอ ไม่รีบร้อน รอจังหวะที่ทุกอย่างมันเข้าโซนเทรดของเค้า เมื่อเวลานั้นมาถึงเค้าก็กระทำการทุกอย่างโดยไม่ลังเล เหมือนเช่น กระบี่ไร้ใจ อะไรทำนองนั้น เค้าไม่ได้สนใจว่าจะชนะหรือแพ้ เพราะในการเทรดครั้งนี้เค้าเองก็คงไม่รู้ผลของมัน แต่เค้ารู้ว่าจังหวะมันมาแล้ว โซนเทรดนี้เค้าต้องเทรด ถ้าขาดทุนก็ช่างมัน รอจังหวะต่อไป เพราะถ้าถึงจังหวะของเค้าที่เค้ารอมานานตอนนั้น big shot จะมาเอง
พูดแล้วมันดูง่ายแต่ทำจริงไม่ง่ายเลย เราเองที่เป็นมือสมัครเล่นก็ต้องพัฒนาตัวเองต่อไป ฝึกใจของเราเพื่อไปให้ถึงจุดนั้นให้ได้ที่จริงการเทรดดูๆแล้วมันเหมือนกับว่าเรากำลังสู้กับตลาด แต่ความจริงผมคิดว่าตลาดไม่ได้สู้อะไรกับเราเลย ตลาดไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราคือใคร แต่เรานั้นแหละที่สู้กับตัวของเราเอง สู้กับความกลัว ความโลภ ความโกรธ ความหลง เพราะอย่างนั้นมันถึงได้ยาก
แต่ยังไงก็ตามผมเชื่อว่าท้ายที่สุดแล้วถ้าเราฝึกมากพอ และหลงใหลในมันมากพอ สักวันเราจะต้องประสบความสำเร็จได้แน่
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
