ต่ำกว่า 30 น่าจะอดกิน😁😁😁
วันนี้มาเป็นเด็กยุค 90 ระลึกของกินในอดีตที่ปัจจุบันไม่มีแล้วหรือหายากหน่อยดีกว่า
พอดีอยากกินแตงโม เลยนึกขึ้นมาได้
1) แตงโม...
ตัวต้นเรื่องที่ทำให้เขียนโพสต์นี้แหละ บางคนอาจงงว่าทำไมผมถึงบอกว่าแตงโมมันหายไป
...คือ มันไม่ได้หายครับ แต่แบบที่เคยขายมันหายไป...
คนที่อายุน้อยกว่า 30 และอยู่ในเมือง ผมเชื่อว่าไม่ค่อยรู้ว่าสมัยก่อนแตงโมเมืองไทย มันไม่ใช่แตงลายแบบทุกวันนี้
มันจะมีสีเขียวเข้ม ไม่มีลาย ลูกค่อนข้างใหญ่กว่าทุกวันนี้มาก
...แตงพวกนี้มีลักษณะพิเศษที่คนอายุมากสักหน่อยโหยหามาก คือ "เนื้อทราย" ซึ่งไม่มีในแตงลายปัจจุบัน
คือ มันจะมีกระเปาะเล็กๆในเนื้อแตง เหมือนทราย นี่คือที่มาของคำว่าเนื้อทราย และจะหวานหอมชื่นใจกว่าแตงลายในปัจจุบันมาก เนื้อนี่ผ่าออกมาจะแดงแจ๋เลย
แตงพวกนี้หายไปแล้ว อาจมีให้เห็นบ้างตามต่างจังหวัด แต่ก็ไม่เหมือนเดิม จะลูกเล็กกว่า เรียกว่าพันธุ์ไข่มุกดำ
ที่หายไปเพราะปลูกยากกว่า ให้ผลผลิตช้าและน้อยกว่าแตงลาย และลูกโตเกินไปขายยาก
...เกษตรกรจึงเลิกปลูกและหันมาปลูกแตงลายแทน จนเป็นสินค้าติดตลาดแทนที่ ส่วนแตงแบบดั้งเดิมนั้น กลายเป็นคนจะปลูกเพื่อกินเอง ไม่มีขายมากนัก ถ้าอยากกินต้องปลูกเองหรือไปตามต่างจังหวัด ดังนั้นเด็กในเมืองหมดสิทธิเห็นครับ
...ผมไม่แน่ใจว่าแตงดำแบบดั้งเดิมของไทย ใช่แบบเดียวกับที่ขายราคาสูงมากในญี่ปุ่นรึเปล่า แต่ดูจากรูปใกล้เคียงกันมาก เลยเอามาใช้เป็นรูปประกอบซะเลย หน้าตาเป็นแบบนี้แหละ....
https://images.app.goo.gl/ctzbbtRGHnufvbPg9
2) สับปะรดศรีราชา
อันนี้อาจไม่ได้หายไปเลยเหมือนแตงโม ยังมีให้เห็นอยู่บ้าง แต่ก็น้อยกว่าสมัยก่อนมาก เป็นพันธุ์รองในท้องตลาดไปแล้ว
เด็กสมัยนี้จะเคยกินแต่สับปะรดเนื้อขุ่นๆ แข็งๆ แบบภูแล หรือภูเก็ตมากกว่า
...ส่วนสับปะรดศรีราชานั้นเนื้อจะค่อนข้างใส ฉ่ำน้ำมากกว่า มีเนื้อสัมผัสต่างกันมากกับสับปะรดภูเก็ต
...ปัจจุบันมีบ้าง แต่หายากขึ้นมาก ได้กินถือว่าโชคดีครับ ส่วนมากต้องสั่งซื้อออนไลน์
...และจะโชคดีมากถ้าคุณทำขนมจีบซาวน้ำแล้วได้สับปะรดพันธุ์นี้ เพราะมันเข้ากันกว่าสับปะรดภูเก็ตมาก...
ส่วนเหตุผลที่หายไปนี่ผมไม่ทราบเหมือนกัน เข้าใจว่าน่าจะคล้ายแตงโม ใครมีข้อมูลเพิ่มเติมได้นะครับ
เครดิต ในภาพ
3) มั้น มัน ...สุดยอดมันฝรั่งทอดกรอบของไทย
เด็กสมัยนี้ โตมากับการผูกขาดตลาดมันฝรั่งทอดของแบรนด์นอกอย่าง "เลย์"
ถือว่าพลาดแรง เพราะในอดีตนั้น มั๊น มัน ถือว่าอร่อยกว่ามาก หรือถูกปากคนไทยมากกว่า
...ทีหลายรส แต่ที่ฮิตที่สุดคือสีเขียว รส บาร์บีคิว และ สีม่วง รสไก่
มั้น มัน นั้นครองตลาดมันฝรั่งทอดห่อๆของไทยมาก่อนมีเลย์อย่างยาวนาน ผมกินตั้งแต่เรียนประถมแล้วล่ะ เลย์นี่เข้ามาช่วงผมเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว
การหายไปของมั๊น มัน นั้น เกิดจากเหตุทางการค้าล้วนๆ
การเข้ามาของเลย์ ซึ่งเป็นแบรนด์ต่างชาติโดยบริษัทยักษ์ใหญ่ของอเมริกาซึ่งเป็นต้นตำรับมันทอด มันทำให้มั้น มันไม่สามารถแข่งขันได้ในทุกประตู
บริษัทฝรั่งนั้นมีต้นทุนถูกกว่า งบประชาสัมพันธ์มากกว่า พวกเขาจึงเบียดแบรนด์ไทยอย่างมั้น มัน ให้หายไปทีละน้อย
จุดอ่อนมากที่สุดของมั้น มัน ที่สู้เลย์ไม่ได้คือ "ปริมาณ "
เลย์ในช่วงแรกนั้นเยอะกว่าปัจจุบันมาก โดยมองที่ซองละห้าบาทเป็นหลัก
อาจเพราะอเมริกาบ้านเกิดของเลย์ เป็นผู้ส่งออกมันฝรั่งรายใหญ่ของโลกมานาน พวกเขาจึงมีต้นทุนวัตถุดิบที่ถูกกว่า ทำให้ทำปริมาณได้มากกว่า ซึ่งนั่นดึงดูดลูกค้าให้เลือกซื้อเลย์มากกว่าไปด้วย
...เพราะถ้าวัดกันจริงๆในแง่รสชาติแล้ว มั้น มัน ถูกปากคนไทยกว่าเยอะ เราจึงบอกได้ว่าปริมาณคือตัวตัดสินการแข่งขัน
การต่อสู้กันของมั้น มันและเลย์ในช่วงแรก ผมว่ามันน่าสนใจมากนะ ถ้าจะศึกษาการแข่งขันของธุรกิจใหญ่กับเล็ก
มันน่าเศร้าที่ มั้น มันค่อยๆหายไปทีละน้อย อย่างช้าๆ จนตายไปอย่างเงียบๆ เหลือไว้เพียงตำนาน
...อันนี้ผมจำได้เลือนๆว่ากินครั้งสุดท้ายน่าจะช่วงก่อนน้ำท่วม 54 ดังนั่น เด็กที่ต่ำกว่า 30 คงอาจเคยกินหรือเห็นมาบ้างล่ะนะ...
ภาพ : FB ปลั๊กไทย by มหาชะนี
4) เมียวโจ้ ซันมัย
นี่คือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสไตล์ญี่ปุ่นที่ดีที่สุด อร่อยที่สุดตลอดกาลที่เคยมีขายในประเทศไทย
เมียวโจ้ ซันมัย เป็นบะหมี่สไตล์ญี่ปุ่นที่เป็นญี่ปุ่นมากๆ
...เส้นเหนียวนุ่มใสๆแบบญี่ปุ่นจริงๆ เป็นน้ำซุปแบบซีอิ๊วญี่ปุ่น หอม อร่อยมาก
ราคาขายช่วงแรก ผมยังอยู่ประถมอยู่เลย มันขายซองละ 10 บาทในสมัยนั้น ถือว่าแพงนะ เพราะก๋วยเตี๋ยวจริงๆชามละ 10 บาทยังพอหาได้ไม่ยากนัก
ก็ค่อนข้างฮิตอยู่พักนึงเลยแหละ มันแปลกใหม่มากสำหรับคนไทยส่วนมาก
ตอนหลัง เมียวโจ้ซันมัย ออกผลิตภัณฑ์ลูกมาอีกตัว คือเมียวโจ้ราเมง อันนี้จะปรับรสชาติให้ไทยขึ้นหน่อย และมีปริมาณลดลง ออกขายใหม่ๆ ซองละหกบาท ซองสีเขียวรสเป็ดตุ๋นจะอร่อยมาก
เมียโจ้นั้น เป็นผลิตภัณฑ์ที่เกิดจากการร่วมทุนของบริษัทเมียวโจ้ญี่ปุ่น และบริษัทมาม่าของไทย ภายหลังเมียวโจ้ถอนทุนไป และมีข้อตกลงห้ามมาม่าใช้แบรนด์เมียวโจ้ต่อ
...มีคำร่ำลือว่า มาม่าราเมงที่ออกมาเมื่อหลายปีก่อน(ซึ่งก็หาไม่ได้แล้วเหมือนกัน) เป็นสูตรทีมาม่าเอาของเมียวโจ้กลับมาทำ แต่ผมกินแล้ว คิดว่าไงก็ไม่ใช่
เสียดาย....ผมว่าเมียวโจ้นั้นมาผิดเวลา
...ถ้ามาขายสมัยนี้นะ ผมว่าขายดีมาก เพราะคนไทยรู้จักอาหารญี่ปุ่นมากขึ้น ความแท้และเหมือนราเมงตามร้านของมัน น่าจะทำให้ติดตลาดได้ไม่ยากนัก
...ไม่รู้นะ ส่วนตัวตั้งแต่กินบะหมี่สำเร็จรูปแบรนด์ไทยที่ทำสไตล์นอกมาทั้งหมด เมียวโจ้ฯ คือที่สุดแล้ว น่าเสียดายมากที่หายไป
...เมียวโจ้ ตัวเล็ก คือ เมียวโจ้ราเมง มีขายมาจนถึงก่อนปี 2560 แต่ก็ไม่ใช่หาซื้อได้ง่ายๆ ดังนั้นเด็กรุ่นใหม่อาจไม่รู้จักมากนัก โฆษณาก็ไม่มี และนั่นอาจเป็นเหตุผลที่ทำให้มันหายไปตลอดกาล...
หาได้แต่รูปรสเป็ดตุ่น รสดั้งเดิมแรกเริ่มไม่มีเลย ( ภาพจาก พันทิป)
5) ก๋วบจั๊บสำเร็จรูป โคคา
นี่คือก๋วยจั๊บสำเร็จรูปเพียงเจ้าเดียวที่เคยทำขายในเมืองไทย ซึ่งก็คงในโลกนั่นแหละ
และอร่อยมาก ราคาก็ถูก ขายใหม่ๆแค่หกบาทต่อซอง มีทั้งแบบน้ำข้น(น้ำพะโล้) และน้ำใส
มันอร่อยนะ แต่ข้อเสียคือ มันต้มนานมาก กว่าเส้นจะนิ่ม
และผมเชื่อว่านี่แหละคือเหตุผลที่ทำให้มันเจ๊ง และเลิกผลิตไป
...ปัจจุบันแบรนด์บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปโคคายังอยู่ แต่จะมีขายน้อยกว่าสามสี่ยี่ห้อยอดนิยม
ที่จริงแล้ว บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแบรนด์โคคาถือว่าอร่อยนะ
แต่จะเด่นที่เส้นข้าวเจ้าสีขาวมากกว่า ใครอยากลอง ไปซื้อเส้นหมี่น้ำใสซองเขียวๆมากินได้ ตามเซเว่นบางสาขายังพอมีครับ ผมว่ามันอร่อยกว่าของมา ม่า ถ้าเป็นเส้นหมี่เหมือนกัน
เครดิตในภาพ
สุดท้าย อันนี้ขอพูดในฐานะสายดื่มหน่อยละกัน 😁😁
Clan McGregor เหล้าเกรดกลางที่อร่อยกว่าเหล้าแพง
เกล็นขวดเขียว ผมเรียกแบบนี้ ในช่วงที่มันมีขาย
มันมาพร้อมๆกับเหล้าเกรดกลางดังๆในอดีต อย่าง Spey Royal ฉลากม่วง และ Hundred Pipers ฉลากดำ ตัวเกรดต่ำของค่ายซีแกรม
Clan นั้นไม่เป็นที่รู้จักมากนัก เพราะไม่ค่อยทำการตลาด แต่ถ้าเป็นนักดื่ม ที่เรียกว่า "ดื่มเป็น" จริงๆ จะหามากินมากกว่าเหล้าราคาแพงยอดฮิตอย่าง Black , Chivas ซะอีก
มันเป็นเหล้าสก็อตแลนด์แท้ สไตล์ก็ Highland แท้ๆ ไม่ใช่แบบยี่ห้อยอดฮิต ที่ใส่ความเป็นอเมริกันเบอร์เบิลลงไปผสม
ทำให้นักดื่มที่มาสไตล์ Highland ต้องหามากินกันเป็นประจำ เพราะมันถูกกว่าเหล้า Highland ด้วยกันอย่าง Famous Grouse มาก มากจนไม่น่าเชื่อ
ราคาของ Clan นั้น อยู่ในระนาบเดียวกันกับเหล้าเกรดกลางๆอย่าง Spey และ 100 Pipers ที่ราวสองร้อยกลางๆในสมัยนั้น แพงกว่าสองตัวดังที่ว่าไม่มาก
แต่คุณภาพเหล้านั้นต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยทีเดียว
สมัยนั้นใครดื่ม Clan ขวดเขียว จะถูกมองเลยว่ากินเหล้าเป็น ใช้เงินเป็นจากนักดื่มด้วยกัน
...คือ มองว่ากินเหล้าเป็นมากกว่าคนกิน Black หรือ Chivas ซะอีก
น่าเสียดายที่บริษัทนำเข้า Clan นั้นทำตลาดน้อยเกินไป ประกอบกับคนไทยนั้นชินกับเหล้าแบบที่มีผสมสไตล์อเมริกันเข้าไปด้วยมากกว่า จึงทำให้ไม่ได้รับความนิยมมากนัก
...เชื่อไหม ร้านที่ขาย Clan สมัยก่อน มักเป็นร้านที่ขายดนตรีเจ๋งๆ ฝรั่งเที่ยวเยอะเท่านั้น เช่น Saxophone หรือ Black Forest และแถบหัวหิน ,ภูเก็ต มากกว่าร้านคนไทยนั่ง (จะบอกว่าเป็นร้านตลาดบนก็ไม่ผิดมั้ง)
...ส่วนร้านเหล้าวัยรุ่น ร้านคนไทยสไตล์เพื่อชีวิตที่ฮิตมากช่วงนั่น จะขายพวก Spey หรือ 100 กันแทบทั้งหมด
...ผมว่า แค่นี้มันก็ชัดเจนแล้วล่ะ ถึงคุณภาพของ Clan...
ปัจจุบันถ้าอยากกินก็ตัองหาซื้อเหล้าเก่ามากินล่ะครับ
ซึ่งแน่นอนว่าแพง เพราะมันกลายเป็นเหล้าเก่าเก็บ อายุมากกว่า 20 ปีแทบทั้งนั้น ครั้งล่าสุดที่หามากิน ผมได้มาขวดละเกือบสี่พันบาท และหาได้ไม่ง่ายนักด้วย
...สำหรับนักดื่มอย่างผม นี่คืออะไรที่น่าเสียดายที่สุดจริงๆ ..
สินค้าทุกชนิด มีวงจรของมัน มาแล้วไปเป็นเรื่องธรรมดาของโลก
บางอันอยู่สั้น บางอันอยู่ยาว
แต่ส่วนมาก สิ่งที่ตัดสินการอยู่รอด มักเป็นปัจจัยทางธุรกิจมากกว่าคุณภาพเสียอีก
...ผมว่ามันน่าศึกษานะ กับการเกิด ดับ ของสินค้าต่างๆ...
...พวกที่อยู่มาเป็นร้อยปี เขาทำยังไง และพวกที่เจ๊งไปมันเพราะอะไร...
...มันน่าจะเป็นบทเรียนทางธุรกิจที่ดีให้เราได้เลยทีเดียว...
...แฮปปี้วันหยุดทุกท่านนะครับ นี่เดี๋ยวว่าจะเซิรช์หา Clen สักขวดเหมือนกัน...
...เขียนเองอยากเอง...
...เอามาฉลองแชมป์ให้ Real Madrid หน่อยดีกว่า 😁😁😁...
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
