บ้าน
ณ วันที่ฝนตกหนักวันหนึ่ง กลิ่นไอดิน เสียงฟ้าร้อง สายฟ้าแลบ และลมเย็นๆจากพัดลมที่ตีเข้าที่ใบหน้าของฉัน มือที่เขี่ยเล่นมือถืออยู่ก็ดันมาสะดุดกับภาพๆนี้ ด้วยรูปที่อยู่ตรงหน้าและบรรยากาศ ณ ขณะปัจจุบัน พาลทำให้ฉันหวนนึกถึงบ้านหลังเล็กๆหลังหนึ่งขึ้นมา
ฝนตก เมฆหมอก และภูเขา
บ้านหลังเล็กที่มีลูกๆมากถึง6คน เตียงใหญ่ขนาด6ฟุตที่นอนกันถึง4คนและฉันที่มักจะต้องเป็นคนที่ได้นอนตรงปลายเท้าของพวกพี่ๆอยู่เสมอ แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังชื่นชอบและรักบ้านหลังนี้เอามากๆ ฉันอดไม่ได้ที่จะหวนย้อนนึกถึงวันวานเหล่านั้นขึ้นมาอีกครั้ง บ้านและบรรยากาศความอบอุ่นที่เรียบง่ายแบบนั้น และคนในบ้านหลังนั้น ฉันอยากกลับไปหาพวกเขาอีกครั้งและหลายๆครั้งจริงๆนะ ถ้าหากว่ามันจะเป็นไปได้
ภาพที่ทำให้ฉันนึกหวนถึงบรรยากาศในวันวาน Cr.บ้านสะปัน อ.บ่อเกลือ จ.น่าน
ฉันอยากข้ามเวลากลับไปทักทายและสัมผัสกับความเป็นเด็กไร้เดียงสาของทุกคนในบ้าน ณ ตอนนั้นจัง ว่าแล้วน้ำตาเจ้ากรรมนี่ก็ค่อยๆรินไหลอาบแก้มสองข้างลงมา เป็นเพราะว่าฉันกลัวและไม่มั่นใจเลยว่าครอบครัวของฉันจะกลับไปอบอุ่นและสนุกสนานดังเดิมได้หรือเปล่า
มีรถไฟสายไหนบ้างที่สามารถนั่งข้ามหรือย้อนเวลาได้
ตัวบ้านไม่เคยจากไปไหน แม้มันจะต้องเผชิญกับการเวลาที่ล่วงเลยไป มากสุดก็แค่ทรุดโทรม ซึ่งสามารถทำความสะอาดและต่อเติมใหม่ได้ แต่บ้านในแง่ของความรู้สึกช่างเปราะบางเหลือเกิน ความบอบช้ำของชีวิตที่ทุกคนเจอะเจอ ค่อยๆทำให้บ้านในแง่ของความรู้สึกจางหายไป…..
ฉันเติบโตมาจากครอบครัวที่ค่อนข้างหัวโบราณในแบบฉบับของชาวจีน โดยเฉพาะเรื่องการนอนตื่นสาย และเรื่องการรับรับประทานอาหาร อาหารทุกมื้อแม้จะเป็นแค่เมนูง่ายๆ ไข่เจียว ผักเขียว และน้ำพริก แต่ทุกมื้อต้องมีกับที่เป็นน้ำแกงด้วยเสมอ(บางทีฉันกลับมานั่งย้อนคิด ผักต้มนี้น่าจะใช้แทนน้ำซุปล่ะมัง) ต่อ.....epหน้า
(ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ^^)
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
