III. ความเชื่อหมายความว่า เราเชื่อว่าพระเจ้าทรงเป็น ส่วนเราไม่เป็น — ฮร.11:5–6, 1–2; 2กธ.4:13, 18:
1. แต่ถ้าไม่มีความเชื่อก็ไม่อาจเป็นที่ชอบพระทัยพระเจ้าได้ ไม่อาจทำให้พระเจ้ามีความสุขได้ — ฮร.11:6ก.
2. การเชื่อว่าพระเจ้าทรงเป็นคือการเชื่อว่าพระองค์ทรงเป็นทุกสิ่งต่อเรา และเราไม่เป็นอะไรเลย — ยฮ.8:58; ผปก.1:2.
3. การเชื่อว่าพระเจ้าทรงเป็นบ่งชี้เป็นนัยว่าเราไม่เป็น; พระองค์จำต้องเป็นเพียงผู้เดียวในทุกเรื่อง ส่วนเราต้องไม่เป็นอะไรเลยในทุกเรื่อง — ยนซ.5:24; ฮร.11:5.
4. การเชื่อว่าพระเจ้าทรงเป็นคือการปฏิเสธตัวเอง; ในทั้งจักรวาลนี้ พระองค์ทรงเป็น เราทุกคนล้วนไม่เป็นอะไรเลย — ลก.9:23.
5. ข้าพเจ้าไม่ควรเป็นอะไรเลย; ข้าพเจ้าไม่ควรดำรงอยู่; มีเพียงพระองค์เท่านั้นที่ควรดำรงอยู่ — “ไม่ใช่ข้าพเจ้าที่ยังมีชีวิตเป็นอยู่ แต่พระคริสต์ต่างหาก” — ฆต.2:20.
6. ก่อนที่ฮะโนคจะถูกรับขึ้นไป เขาได้รับมาซึ่งพยานว่าเขาเป็นที่ชอบพระทัยพระเจ้า (ฮร.11:5–6); ฮะโนคได้ร่วมดำเนินกับพระเจ้าเป็นเวลาถึงสามศตวรรษ มุ่งขึ้นไปทั้งกลางวันและกลางคืนโดยไม่หยุดหย่อน ฝึกฝนความเชื่อของเขามาเชื่อว่าพระเจ้าทรงเป็น ใกล้ชิดกับพระเจ้ามากขึ้นและเป็นหนึ่งกับพระเจ้ามากขึ้นทุกวันจนกระทั่ง “เขาไม่อยู่แล้ว เพราะพระเจ้าทรงรับเขาไป” — ยนซ.5:22–24; เทียบ พพร.8:5ก.
IV. ความเชื่อหมายความว่า เราเชื่อว่าพระเจ้าทรงเป็นผู้ประทานบำเหน็จให้แก่ทุกคนที่แสวงหาพระองค์ — ฮร.11:6, ยนซ.15:1; ฟป.3:8, 14:
1. บำเหน็จของฮะโนคบรรลุถึงระดับสูงสุดของชีวิต — หนีพ้นจากความตาย — ฮร.11:5ก; 2กธ.5:4; รม.8:6, 10–11; 5:17.
2. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นผู้ประทานบำเหน็จ และเราต้องเป็นผู้ที่แสวงหาพระองค์ — บพส.27:4, 8; 42:1–2; 43:4; 73:25; 119:2, 10.
3. เราคือคนเหล่านั้นที่มีชีวิตเป็นอยู่โดยความเชื่อ หันมาเพ่งพินิจบำเหน็จนั้น ซึ่งก็คือการรับสุขสูงสุดที่มีต่อพระคริสต์ในอาณาจักรพันปี และเหมือนอย่างโมเซที่มีความมั่นคงไม่หวั่นไหว ดุจคนที่มองเห็นพระองค์ผู้ไม่ประจักษ์แก่ตา — ฟป.3:14; ฮร.11:26–27.
วันอังคาร - การบำรุงเลี้ยงแห่งการฟื้นฟูยามเช้า
เฮ็บราย บทที่ 11 ข้อ 6 แต่ถ้าไม่มีความเชื่อก็ไม่อาจเป็นที่ชอบพระทัยพระเจ้าได้ เพราะผู้ที่มาเข้าเฝ้าพระ-เจ้าต้องเชื่อว่า พระเจ้าทรงเป็น และต้องเชื่อว่าพระองค์เป็นผู้ประทานบำเหน็จให้แก่ทุกคนที่แสวงหาพระองค์.
ลูกา บทที่ 9 ข้อ 23 พระองค์จึงตรัสแก่คนทั้งหลายว่า “ถ้าผู้ใดจะใคร่ตามเรามา ให้ผู้นั้นปฏิเสธตัวเองและแบกกางเขนของตนทุกวัน และตามเรามา.”