ก่อนโควิดปี2563-64
บ้านเราเกือบ70%ของรายได้ทั้งปีมาจากส่งออก
เกือบ20% มาจากท่องเที่ยว การพึ่งพาต่างประเทศถือว่าสูงเป็นลำดับต้นโลก
ช่วงโควิดปิดประเทศกันทั่วโลก
ประเทศอิงเศรษฐกิจในประเทศก็กระทบน้อย
ประเทศอิงกับเศรษฐกิจโลกก็กระทบมากอย่างบ้าน รายได้ไม่มา แต่รายจ่ายไม่หยุดจะทำอย่างไร ช่วงยากลำบาก แทบทุกประเทศก็กู้กันจนเป็นหนี้ ไม่เว้นแม้ประเทศพัฒนาแล้ว
บางประเทศในยุโรปถึงขั้นหนี้สูงกว่ารายได้หลายช่วงตัว ฝั่งสหรัฐก็พิมพ์เงินเองได้ เพิ่มขึ้น 4เท่าตัว ใช้เวลาเพียงสองปี ทั้งที่ก่อนโควิดใช้เวลาพิมพ์เงินถึงสิบปีเพิ่มแค่สองเท่าตัว บ้านเราเครดิตไม่ดีนัก พิมพ์เงินเองก็ไม่ได้ กู้ได้ก็แค่ตามอัตภาพที่เจ้าหนี้เห็นศักยภาพ
สังคมก็ไม่วุ่นวายปั่นป่วนมากเหมือนหลายประเทศ เพราะเรามีอู่ข้าวอู่น้ำเป็นของเราเอง คนในประเทศส่วนมากเป็นน้ำหนึ่งเดียวกัน อยู่ด้วยความพอเพียง มีเมตตาอลุ่มอล่วยกัน ต่างทำหน้าที่ที่ตนถนัด จะไม่พอใจนักการเมืองหรือรัฐบาลก็ปล่อยไป เพราะเห็นว่าความร่มเย็นแห่งแผ่นดินต้องมาก่อน
หากเข้าใจถึงความเปลี่ยนแปลง เหตุและผลที่ต้องเปลี่ยนแปลง ควรเริ่มต้นที่ตนเองก่อน เปลี่ยนตัวเองก่อน ความภาคภูมิใจในตนและหน้าที่แห่งตน จะกลายเป็นคนเงียบ เหมือนคนไม่มีเสียง เหมือนคนไม่ได้ถูกนับ เหมือนคนชายขอบ แต่มีปณิธานแจ่มใส จึงไม่กล่าวว่าใคร
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
