นักบินอวกาศจำนวนมากเมื่อเสร็จสิ้นปฏิบัติภารกิจในห้วงอวกาศและกลับถึงโลกแล้ว พวกเขามีมุมมองชีวิตที่เปลี่ยนไป
อลัน บีน นักบินอวกาศนาซา ผู้เหยียบดวงจันทร์ในโครงการอพอลโล 12 เมื่อเดือนพฤศจิกายน ปี 1969 กล่าวหลังจากกลับมาจากดวงจันทร์ว่า เขารักโลกมากขึ้น
“ตั้งแต่กลับจากดวงจันทร์ ผมไม่เคยบ่นเรื่องดินฟ้าอากาศเลยสักครั้ง ผมดีใจที่มีดินฟ้าอากาศ ผมไม่เคยบ่นเรื่องการจราจร ผมดีใจที่มีผู้คนรอบตัว อย่างหนึ่งที่ผมทำเมื่อกลับบ้านก็คือไปศูนย์การค้า ขลุกอยู่แถวนั้น กินไอศครีม มองดูคนเดินไปมาและคิดว่า ‘เราโชคดีแค่ไหนที่อยู่ที่นี่ ทำไมคนชอบบ่นเรื่องโลก?’ เราอยู่ในสวนอีเดน!”
นักบินอวกาศคนอื่น ๆ ซึ่งเดินทางท่องอวกาศบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า การมองเห็นความเวิ้งว้างภายนอกโลกทำให้รักโลกมากขึ้น เกิด ‘บรรลุธรรม’ ว่ามนุษย์กับจักรวาลเป็นหนึ่งเดียวกัน
เราเป็นสิ่งเดียวกับบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่ โมเลกุลที่ประกอบกันเป็นตัวเราก็คือโมเลกุลที่เคยเป็นดวงดาวมาก่อน ธุลีดาวเหล่านี้ประกอบกันเป็นโครงสร้างชีวิต เราเป็นตัวตนเดียวกับจักรวาล เราคือสรรพสิ่ง เราคือจักรวาล
ดังที่ นีล เดอกราส ไทสัน นักฟิสิกส์ดาราศาสตร์ชาวอเมริกัน เคยกล่าวว่า “เราทั้งหมดเกี่ยวข้องกันทางชีววิทยา เกี่ยวข้องกับโลกทางเคมี เกี่ยวข้องกับจักรวาลทางอะตอม นั่นเป็นเรื่องที่เท่มาก! มันทำให้ผมยิ้มได้...”
คนเรามักไม่คิดถึงและเห็นคุณค่าบ้านของเรา จนกระทั่งเมื่อเดินทางจากบ้านไป แล้วได้กลับมาอีกครั้ง
บ้านเกิดผมที่ต่างจังหวัดเก่าคร่ำคร่า และไร้สิ่งอำนวยความสะดวก แต่ทุกครั้งที่กลับไปเยี่ยมบ้านตอนปิดเทอม ก็รู้สึกว่ามันเป็นสวรรค์ ทุกครั้งที่รถไฟแล่นสู่ถิ่นเกิด รู้สึกหัวใจพองโต
เราเห็นค่าของสิ่งต่างๆ เมื่อเราสูญเสียมันไป หรือจากมันไป
เราโชคดีแค่ไหนที่อยู่ที่นี่ ทำไมคนชอบบ่นเรื่องโลก?
เราอยู่ในมุมนี้ของจักรวาล ณ จุดที่ในนาทีที่เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว ผ่านแล้วผ่านเลย
ดังนั้นไม่ว่าในสเกลบ้าน หรือจักรวาล เราควรยินดีที่เรายังมีบ้านอยู่ รักษามันให้ดีที่สุด และใช้ชีวิตทุกๆ นาทีอย่างเต็มที่
อย่าบ่น อย่าโกรธง่าย อย่าเอาของเสียมาใส่ในใจเราทุกวันๆ อย่าเผาผลาญชีวิตทิ้งไปเปล่าๆ
ใช้ชีวิตให้คุ้ม โดยการใช้ชีวิตจริงๆ
[ติดตามข้อเขียนของ วินทร์ เลียววาริณ ได้ทุกวันที่เพจ https://bit.ly/3amiAvG และ blockdit.com]
125ถูกใจ
51แชร์
18Kรับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
