เพื่อนในเฟสบุ๊คที่ไม่ได้สนิท
" ชีวิตของมนุษย์ ไม่ได้ยาวนานมากนัก "
ความทรงจำนี้แด่เพื่อนที่ไม่ได้สนิท...
ใครจะไปคิดว่า เพื่อนที่เราก็จำไม่ได้ว่าใครแอดใครก่อน ไม่ใช่เพื่อนสนิท
จะเข้ามาสร้างความทรงจำขนาดนี้ได้
เรื่องของเรื่องก็มีอยู่ว่า... หลังจากที่เราแอดกันเป็นเพื่อนเรียบร้อย ก็พบว่า
ชีวิตของนาง (ขออภัยที่ปัจจุบันก็ไม่รู้จักชื่อ) เป็นคนที่สนุก เฮฮา ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศบ้าง มีแฟนเป็นฝรั่งอีก อยู่เมืองไทยบ้างสลับกันไป รู้เรื่องราวทั้งหมดผ่านวีดีโอสั้นๆ และรูปเป็นหลักที่นางแชร์ลงเฟสบุ๊คให้อิจฉาอยู่เรื่อยๆ
ต่างจากชีวิตของเราที่ดูแล้วไม่สนุกเท่าชีวิตของนางเลย เป็นคนที่ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านเป็นหลัก ไม่ค่อยไปเที่ยวแต่...ก็มีความสุขเช่นกันในแบบของเรา
คลิปสั้นๆที่นางมักจะลงเพื่อโพสลงเฟสบ่อยๆก็เป็นเรื่องราวความรักของนางกับแฟนฝรั่งหน้าตาดี บางครั้งก็หวาน บางครั้งก็ทะเลาะ แต่รวมๆแล้วก็สร้างรอยยิ้มให้แก่ผู้คนที่กดเข้าไปดูอยู่เรื่อยๆ ซึ่งเราเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ชอบเข้าไปดู
ซึ่งทั้งหมดที่เล่ามาก็เป็นเพื่อนกันในเฟสบุ๊คหลายปี ขนาดทักกันยังไม่เคย มีบ้างที่กดไลค์ให้แต่ก็ส่วนน้อยที่จะกดให้กัน จนท้ายที่สุดก็แทบไม่กดให้กันเลย จนบางทีเราก็มาคิดว่าควรจะลบเพื่อนคนนี้ทิ้งดีมั้ย ? ไม่รู้จะติดตามกันไปต่อเพื่ออะไร ... หาสาระไม่ได้นอกจากความสุข แล้วก็จบลงที่ได้แต่คิดเพราะยังอยากดูชีวิตสนุกๆของนางอยู่
ทุกอย่างดูเหมือนจะปกติ แต่ไม่ปกติเพราะพักหลังๆ นางแทบไม่ได้อยู่ต่างประเทศเลย เรียกได้ว่าอยู่ไทยเป็นหลักมากกว่าแต่ชีวิตของนางก็ยังสนุกสนาน เฮฮา กินเหล้ากับเพื่อน ไปเที่ยวที่ต่างๆและท้ายสุดนางก็ป่วย จากภาพที่นางถ่ายลงเฟสบุ๊คเองในสภาพที่ผอมอย่างมากจนน่าตกใจ บางครั้งก็เป็นภาพของนางที่อยู่บนเตียงของโรงพยายามบาล ข้อความการให้กำลังใจจากเพื่อนล้นหลาม แต่ที่เห็นเสมอๆคือนางไม่เคยยอมแพ้ มีแคปชั่นให้กำลังใจตัวเองอยู่ตลอดว่าต้องดีขึ้น สักวันต้องหาย เป็นคนที่มองโลกในแง่บอกเสมอๆ
* ในทางกลับกัน หากเป็นเราที่อยู่ตรงนั้นแทนนาง เราบอกตามตรงว่าคงไม่กล้าที่จะถ่ายภาพตัวเองแบบนั้นลงเฟสบุ๊คแน่นอนและกำลังใจของเราก็ไม่น่าจะมีเท่านางแน่ๆ
" เอาวะ! เราต้องให้กำลังนางที่กำลังป่วย "
นั่นเป็นพลังจากภายในใจของเราที่เกิดขึ้นมา ให้เราทักแชทไปให้กำลังใจเพื่อนที่ไม่ได้สนิทคนนั้น ซึ่งพอเราได้ทำ จำได้ว่ามีความสุขมากหลังจากที่นางตอบ
' ขอบคุณนะ ' กลับมา แม้ว่าอยากจะถามต่อว่าเป็นโรคอะไร? แต่ก็ต้องยอมรับว่าไม่กล้าที่จะถาม ด้วยความที่ไม่สนิทกัน และอาจจะโดนด่าว่าเสือกแน่ๆ (อันนี้คิดเอง )
จากวันนั้นที่เราแอบคิดว่านางน่าจะตายแน่ๆ เป็นเรื่องที่ผิดอย่างมาก หลังจากนั้นนางก็ออกจากโรงพยาบาล ใช้ชีวิตสนุกสนานแบบเดิม เดี๋ยวผอมเดี๋ยวก็ไม่ผอม และก็เข้าโรงพยาบาลวนไปแบบนี้อีกเกือบปี จนเราเองนั่นแหละที่เลิกติดตามชีวิตของนางไปเพราะคิดว่านางคงหายดีแล้ว พ้นขีดอันตรายแล้วแน่ๆ
ท้ายที่สุดไม่รู้ว่าแท็กของเพื่อนหรือญาติของนางก็ไม่รู้เด้งขึ้นมา ใจของเราตกวูบทันที คล้ายคนที่นอนว่าฝันแล้วตกจากที่สูง และความเสียใจที่รู้ว่าท้ายที่สุดนางได้จากไปแล้ว แม้ว่าจะเสียใจของการจากไปแต่อีกใจก็ยินดีที่นางได้พ้นจากความทุกข์ทางกายแล้ว ไม่ต้องเจ็บต้องป่วยอีกต่อไป
แม้ว่าจะไม่ได้ทักไปให้กำลังใจอีกในช่วงหลังๆแต่ก็เห็นเสมอว่ากำลังใจของเธอนั้นดี มีความสุขกับชีวิต เพื่อนและครอบครัว ไปนะไปสู่ภพใหม่ที่ดี เดินทางปลอดภัย ขอบคุณที่มาเตือนสติอีกว่า ' คนเราแต่ละคนก็มีเวลาเป็นของตัวเองที่ไม่เท่ากัน '
ตอนนี้คุณทำอะไรอยู่ คนที่เหลือก็อย่าประมาทเกินไป ชีวิตคนเราไม่ได้ยาวนานมากนัก
** เสียใจด้วยอีกครั้ง เพื่อนในเฟสที่ไม่ได้สนิท ด้วยรักและอาลัย หวังว่าเรื่องราวของเธอจะเตือนผู้คนที่ยังอยู่ไม่ให้ประมาทได้ไม่มากก็น้อย .
หากชอบบทความนี้ฝากกดไลค์ แชร์ และติดตามด้วยนะ หรือมีข้อผิดพลาดประการใดติชมได้เสมอเลยจ้า ยินดีรับฟังและพร้อมปรับปรุงจากนักเล่าเรื่องหน้าใหม่คนนี้ แล้วพบกันกับความทรงจำครั้งต่อไป สวัสดีจ้า : )
#ติดอยู่ในความทรงจำ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
