“มนุษย์ (Human)”
“ชิมแปนซี (Chimpanzee)” เป็นสัตว์ที่มีพันธุกรรมใกล้เคียงกับมนุษย์ถึง 98% หากแต่ก็มีข้อแตกต่างจากมนุษย์ เช่นเดียวกับสัตว์อื่นๆ บนโลก
สัตว์ไม่สามารถพูดคุยเล่นๆ กับสัตว์อื่นๆ ไม่สามารถสร้างตึกสูง ไม่สามารถสร้างระบบการเมืองการปกครอง อีกทั้งสัตว์ยังไม่จำเป็นต้องมีสิ่งบันเทิงต่างๆ เพื่อคลายความเบื่อเหมือนมนุษย์
อาจจะดูแปลก แต่ดูเหมือนว่าบนโลกใบนี้ ในบรรดาสายพันธุ์สัตว์นับล้าน ดูเหมือนจะมีอยู่เพียงสายพันธุ์เดียวที่สามารถนำทรัพยากรของโลกมาใช้ในทางที่ไม่มีใครคาดถึง
ชิมแปนซี (Chimpanzee)
เมื่อราวๆ หกล้านปีก่อน สายพันธุ์สุดท้ายที่ใกล้เคียงกับมนุษย์และชิมแปนซีได้ดำรงอยู่ ก่อนที่อีกกว่า 5.93 ล้านปีต่อมา ก็ได้เกิดสายพันธุ์มนุษย์ที่ต่างกันออกไป ไม่ว่าจะเป็น “โฮโม อีเร็กตัส (Homo Erectus)” “นีแอนเดอธัล (Neanderthal)” “โฮโมเซเปียนส์ (Homo Sapiens)” เป็นต้น
สายพันธุ์มนุษย์เหล่านี้ได้ค้นพบการก่อไฟ การทำเครื่องมือที่ทำจากหิน และพัฒนาวิธีการล่าสัตว์
พวกเขาเกาะกลุ่มกันเป็นกลุ่มเล็กๆ หาอาหารและที่อยู่ โดยในเวลานั้น โฮโมเซเปียนส์หรือก็คือมนุษย์ในยุคใหม่ ได้พักอาศัยอยู่ในแถบแอฟริกาตะวันออก
แต่เมื่อราวๆ 70,000 ปีก่อน มนุษย์ก็ได้เริ่มกระจายไปยังแถบอื่น ตั้งแต่แอฟริกาจนถึงยุโรปและเอเชีย
เมื่อราวๆ 45,000 ปีก่อน มนุษย์ได้ข้ามทะเลและมาถึงออสเตรเลีย ซึ่งเป็นดินแดนใหม่สำหรับมนุษย์ในเวลานั้น
พวกเขาได้ทำการขับไล่มนุษย์สายพันธุ์อื่นๆ เช่น นีแอนเดอธัล ออกไปจากดินแดนนั้นจนกระทั่งสูญพันธุ์ และในไม่ช้า เผ่าพันธุ์ก็ขยายข้ามไปถึงอเมริกา
ภายในเวลาไม่กี่ศตวรรษ สัตว์ดึกดำบรรพ์ซึ่งเคยอาศัยอยู่ในดินแดนต่างๆ เป็นเวลานับล้านปี ต่างก็หายไปจากโลก
30,000 ปีก่อน มนุษย์ได้เห็นการเกิดขึ้นของเรือ ตะเกียงน้ำมัน ธนู และเข็ม ซึ่งทำให้ยุคนี้ เริ่มเกิดสิ่งที่เรียกว่า “ศิลปะ”
เมื่อราว 12,000 ปีก่อน มนุษย์ได้พัฒนากระบวนการเพาะปลูกอย่างเป็นระบบ ก่อนที่ในเวลาต่อมา จะมีการสร้างโครงสร้างทางเศรษฐกิจและสังคมอย่างซับซ้อน รวมทั้งมีการก่อสร้างสิ่งปลูกสร้างที่เน้นความสวยงาม รวมทั้งเทคโนโลยีใหม่ๆ
คำถามสำคัญไม่ใช่ “ทำอย่างไร” แต่คือ “ทำไมเราจึงทำในสิ่งที่เราทำ”
มนุษย์อาจจะใช้ชีวิตในป่า เอาชีวิตรอดด้วยการล่าสัตว์และกินอะไรก็ตามที่พอจะหาได้
อาจจะพูดได้ว่าการค้นพบต่างๆ และสิ่งประดิษฐ์ต่างๆ เกิดขึ้นด้วยความบังเอิญและโอกาสต่างๆ หากแต่เรื่องราวของ “วิวัฒนาการ” นั้นต่างออกไป
ดูเหมือนว่าความโลภ การครอบครองและความไม่รู้จักพอ อาจจะเป็นสิ่งที่ขับเคลื่อนให้มนุษย์สร้างสรรค์สิ่งต่างๆ มาได้จนถึงทุกวันนี้
นักวิทยาศาสตร์กล่าวว่าเมื่อ 70,000 ปีก่อน สมองของมนุษย์วานรในเวลานั้น ได้เกิดความเปลี่ยนแปลง
เกิดการกลายพันธุ์ในพันธุกรรม ส่งผลต่อระบบสมอง ทำให้มนุษย์สามารถคิดและสื่อสารได้โดยใช้ภาษาแบบใหม่
ทำให้มนุษย์เริ่มรู้จักในการคิดค้นเรื่องราว
และด้วยการที่มนุษย์เริ่มรู้จักการใช้ภาษาและการสร้างเรื่องราว ทำให้มนุษย์เริ่มสร้างตำนานต่างๆ โดยนักวิทยาศาสตร์เรียกช่วงเวลาวิวัฒนาการนี้ว่า
“การปฏิวัติการรับรู้ (Cognitive Revolution)”
สมองของมนุษย์จะทำหน้าที่จับข้อมูลที่ได้รับมาจากอวัยวะรับความรู้สึก และเชื่อมโยงเข้ากับข้อมูลที่อยู่ในสมอง
สมองของมนุษย์มักจะใช้เหตุการณ์ในอดีตเพื่อคาดการณ์ถึงอนาคต ทำให้มนุษย์สามารถมีความฝัน มีกระบวนการทางความคิดที่จะกระทำสิ่งต่างๆ
นี่คือเหตุผลหลักที่มนุษย์สามารถสร้างเรื่องราวต่างๆ ได้ แตกต่างจากสิ่งมีชีวิตอื่นๆ บนโลก
และด้วยภาษา ภาพที่เห็น และเสียงที่ได้ยิน ก็ทำให้ผู้คนสามารถสื่อสารและรับรู้เรื่องต่างๆ เกิดอารมณ์ความรู้สึก
วิวัฒนาการของกระบวนการรับรู้ ได้ปูทางให้มนุษย์สามารถติดต่อสื่อสารได้ง่ายขึ้น ซึ่งเป็นสิ่งที่สัตว์อื่นๆ ทำไม่ได้ในเวลานั้น
จากนั้น มนุษย์ก็สามารถเกาะกลุ่มได้ใหญ่ขึ้น มีผู้คนในกลุ่มกว่า 150 คน และเมื่อเวลาผ่านไป อารยธรรมเริ่มก้าวหน้า จาก 150 คน ก็กลายเป็นหลักพัน
อีกข้อก็คือ โฮโมเซเปียนส์สามารถถ่ายทอดข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมรอบๆ ตัวได้
ด้วยเหตุนี้ ทำให้สามารถวางแผนและดำเนินการในสิ่งที่ซับซ้อน ไม่ว่าจะเป็นการล่าสัตว์ หาอาหาร รวมทั้งหาที่อยู่อาศัยใหม่
สุดท้าย พวกเขาก็เริ่มที่จะสื่อสารเกี่ยวกับสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง ไม่ว่าจะเป็นวิญญาณ ตำนานต่างๆ สิ่งศักดิ์สิทธิ์
ในช่วงเวลานี้ เป็นช่วงเวลากำเนิดพระเจ้า เริ่มมีความเชื่อเรื่องนรกสวรรค์ และทุกๆ คนต้องทำตัวให้ดีเพื่อจะได้หลีกเลี่ยงบาป
และเมื่อมนุษย์อาศัยอยู่ร่วมกันเป็นจำนวนมาก ก็มีความท้าทายตามมา ซึ่งความท้าทายที่สำคัญมากก็มีอยู่สองข้อ
1.ขจัดภัยอันตราย
2.ขยายดินแดน
สัตว์ทุกตัวมีสัญชาตญาณการเอาตัวรอดและหวงเขตแดน
และในเมื่อมนุษย์อาศัยอยู่รวมกัน มนุษย์ก็จำเป็นต้องมีดินแดนที่กว้างใหญ่เพื่อพัฒนาและปกป้องกันและกันจากสัตว์ร้าย
แต่ด้วยกระบวนการทางความคิดของมนุษย์ ก็ทำให้มนุษย์สามารถเอาชนะความท้าทายต่างๆ ได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ในไม่ช้า มนุษย์ก็ค่อยๆ ทำลายสัตว์ดึกดำบรรพ์ เข้ายึดครองดินแดนต่างๆ และกลายเป็นผู้พิชิตอาณาจักรสัตว์โลก
เมื่อราว 45,000 ปีก่อน มนุษย์ได้เข้าไปถึงดินแดนออสเตรเลีย และด้วยความที่ออสเตรเลียเป็นดินแดนห่างไกล จึงเกิดวิวัฒนาการในระบบนิเวศน์เป็นเวลานับล้านปี ทำให้เกิดสิ่งมีชีวิตแปลกๆ
สิ่งมีชีวิตที่เกิดขึ้นมา ก็เช่นจิงโจ้หนักกว่า 200 กิโลกรัม เสือขนาดยักษ์ โคอาล่ายักษ์ งูยาวกว่าห้าเมตร เป็นต้น
แต่ภายหลังจากผ่านไปแค่ไม่เกิน 1,000 ปี สัตว์จำนวน 24 สายพันธุ์ในออสเตรเลีย ก็ได้สูญพันธุ์ไปแล้วกว่า 23 สายพันธุ์
มนุษย์ได้เข้ามาถึงดินแดนอเมริกาเมื่อราว 13,000 ปีก่อน และภายในเวลาไม่นาน สายพันธุ์สัตว์ที่หนักกว่าหนึ่งตัน ก็ได้สูญพันธุ์ไปถึง 78 สายพันธุ์ ไม่ว่ามนุษย์เข้าไปยังดินแดนใด ก็จะเกิดความวุ่นวายไปทั่ว
การฆ่าสัตว์ดึกดำบรรพ์ ทำให้ภัยอันตรายลดลง และก้าวต่อไป ก็คือการยึดครองดินแดนให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
ในไม่ช้า มนุษย์ก็กระจายไปทั่วโลก เกิดอาณานิคมต่างๆ และเป็นจุดกำเนิดอารยธรรม
และด้วยการปฏิวัติเกษตรกรรม (Agricultural Revolution) ซึ่งเริ่มเมื่อราวๆ 10,000 ปีก่อน มนุษย์ก็เริ่มรู้จักการผลิตอาหารเพื่อบริโภคในดินแดนของตน
ทฤษฎี “การคัดเลือกโดยธรรมชาติ (Natural Selection)” มีใจความหลักๆ คือ สิ่งมีชีวิตที่เอาตัวรอดได้ดีกว่า จะมีโอกาสในการสืบพันธุ์กับคู่ของตนมากกว่า และดีเอ็นเอของตนก็จะถูกถ่ายทอดไปถึงลูกหลาน
การฆ่าสัตว์ดึกดำบรรพ์ อาจจะเรียกได้ว่าเป็นด่านแรกที่นำมนุษย์ไปสู่การเข้ายึดครองดินแดนและสิ่งต่างๆ
ระบบโดพามีน (Dopamine System) ได้เริ่มวิวัฒนาการ เริ่มเกิดความรู้สึกโลภและการครอบครอง
หากคิดตามทฤษฎีการคัดเลือกโดยธรรมชาติ อาจจะกล่าวได้ว่ามนุษย์ ซึ่งมีสัญชาตญาณในการต่อสู้และยึดครอง ก็มีโอกาสในการรอดมากกว่าสัตว์อื่นๆ
และมนุษย์ก็มีการสืบพันธุ์ ส่งต่อดีเอ็นเอไปยังลูกหลาน ซึ่งก็ทำให้สมองของมนุษย์มีการรับรู้และเข้าใจถึงความรู้สึกโลภ การครอบครอง
จากผลการวิจัย ระบบโดพามีนของมนุษย์มีวิวัฒนาการที่แตกต่างจากชิมแปนซี มีวิวัฒนาการที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ด้วยความที่มนุษย์สามารถสร้างเรื่องราว จึงก่อให้เกิดเป็นความโลภและการยึดครอง ซึ่งก็เป็นผลสะท้อนมาตั้งแต่แรก
ความต้องการหรือความโลภอาจจะมาได้ในทุกรูปแบบ อาจจะมีคนที่ต้องการครอบครองเกาะทั้งเกาะ ประเทศทั้งประเทศ หรืออาจจะโลกทั้งใบ
แต่สมมติว่าบุคคลนั้นได้สิ่งที่ตนต้องการแล้ว เช่น อาจจะได้โลกทั้งใบ แต่บุคคลนั้นก็อาจจะยังไม่พอ ยังต้องการที่จะยึดครองดาวดวงอื่น หรืออาจจะทั้งจักรวาล
เราเรียนรู้อะไรจากเรื่องนี้ได้บ้าง
1.ตระหนักรู้ถึงอารมณ์ หากเรารู้สึกว่าต้องซื้ออะไรบางอย่าง หรือมีความต้องการอะไรซักอย่าง ก็ขอให้เข้าใจว่านั่นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เราจำเป็นต้องมี แต่เป็นเพียงสมองของเราที่บอกให้เรามี
2.เรียนรู้ว่าจิตใจของเราไม่สามารถแยกแยะได้ระหว่าง “ความจำเป็น” กับ “ความต้องการ”
สิ่งที่สมองคิด ก็แค่ยิ่งเยอะยิ่งดี นั่นจึงทำให้มนุษย์ไขว่คว้าหาเงินทอง ชื่อเสียง หรืออำนาจ
3.ตระหนักรู้ว่าสัตว์ไม่สามารถตระหนักรู้ถึงภาวะทางอารมณ์ต่างๆ ในขณะที่มนุษย์สามารถตระหนักรู้ได้ และอนาคตของโลกก็อาจจะไม่ได้อยู่ที่การครอบครองหรือยึดครอง หากแต่อาจจะอยู่ที่ “สติ” ก็เป็นได้
- 25
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
