ท่องไปในโลกนิยาย
"Death in Delft" (13)
ผู้แต่ง เกรแฮม แบรค
สำหรับคืนแรกในเดลฟท์ เมอร์คิวเรียสต้องทนกับความหนาวเหน็บที่สุดในชีวิต เขานึกถึงตอนพักอยู่ในมหาวิทยาลัยไลเดน แม้ว่าภายนอกจะหนาวเพียงใดแต่ภายในอาคารมีแต่ความอบอุ่นจากเตาผิงที่ไม่เคยมอดตลอดฤดูหนาว
ที่โรงแรมแห่งนี้ แม้ว่าชั้นบนจะเป็นโครงสร้างไม้ซึ่งควรจะอบอุ่นกว่าชั้นล่างที่เป็นผนังอิฐ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้เมอร์คิวเรียสรู้สึกอบอุ่นแต่อย่างใด
เมื่อเขาตื่นนอนเขาได้เดินไปที่อ่างล้างหน้าแต่ปรากฏว่าน้ำในอ่างกลายเป็นน้ำแข็ง
เมอร์คิวเรียสเดินลงไปชั้นล่างมองเห็นลูซี่กำลังจุดไฟที่เตา มีหญิงสาวอีกสองคนกำลังนำขนมปังและเนยไปวางบนโต๊ะอาหาร
ภรรยาเจ้าของโรงแรมรูปร่างท้วมเตี้ยเมื่อเห็นเมอร์คิวเรียสเดินลงมาจึงทักขึ้นว่า
"สวัสดียามเช้าค่ะ ท่านจะรับประทานอาหารเช้าเลยไหมคะ?"
เมอร์คิวเรียสกล่าวขอบคุณ จากนั้นเดินไปนั่งที่โต๊ะเพื่อรับประทานอาหารตามคำเชิญ
"เดี๋ยวฉันจะให้ลูซี่เอาน้ำไปไว้ในห้องท่านนะคะ ไม่คิดว่าท่านจะตื่นเช้าอย่างนี้ค่ะ"
เมอร์คิวเรียสฟังแล้วเหมือนโดนตำหนิที่ตื่นเช้า จึงได้ยิ้มตอบด้วยใบหน้าเจื่อนๆ
"คุณนายครับตอนนี้กี่โมงแล้วครับ?"
"อีกสักประเดี๋ยวนาฬิกาที่โบสถ์ก็จะตีระฆังบอกเวลา7โมงเช้าค่ะ ท่านคะเดี๋ยวทางโรงแรมจะเอาเบียร์มาให้ท่านดื่มเพื่อสู้กับความหนาวข้างนอกค่ะ"
"ขอบคุณมากครับ"
"ท่านคะ ฉันอยากจะบอกท่านว่าโรงแรมของเราบ่มเบียร์เองค่ะ เป็นรสชาติเฉพาะของเราเอง ไม่เหมือนกับเบียร์ที่อัมสเตอร์ดัมค่ะ"
ชื่อภาพ Monk on the way to snack ผลงาน Eduard Von Geutzner ภาพจาก wikipedia
เมอร์คิวเรียสได้ลองจิบเบียร์ของโรงแรมแล้ว เขายอมรับว่ามันเป็นเบียร์ที่มีรสชาติกลมกล่อมสมราคาคุยจริงๆ ขนมปังก็นุ่มอร่อยแถมยังอุ่นๆเพราะเพิ่งออกจากเตาอบ
ลูซี่ยกถาดขนมปังซึ่งเธอได้แอบเอาเนื้อวัวแล่บางๆไว้ใต้ขนมปังเพื่อเอามาให้เมอร์คิวเรียส เธอกระซิบถามเขาว่า
"เมื่อคืนอาจารย์ได้สวดขอพรจากพระเจ้าให้คุ้มครองหนูหรือเปล่าคะ?"
"แน่นอนลูซี่ พระเจ้าจะคุ้มครองเธอ" เมอร์คิวเรียสคิดในใจว่านอกจากสวดขอพรจากพระเจ้าแล้วเขายังจะทำอะไรได้ในตอนนี้
เมื่อเมอร์คิวเรียสไปถึงศาลาว่าการ เสมียนของนายกเทศมนตรีได้เอารายชื่อผู้ที่เมอร์คิวเรียสจะได้พูดคุยมาให้เขา
"ในวันนี้ท่านเมอร์คิวเรียสจะได้รับประทานอาหารค่ำกับคุณแรนค์ครับ เขาเป็นทนายที่ว่าความเก่งโดยเฉพาะคดีทางธุรกิจ แถมยังรักษาความลับของลูกความได้เป็นอย่างดี"
คำว่าเก็บความลับมันทิ่มแทงหัวใจของเมอร์คิวเรียสอย่างจัง ในการที่เขาต้องเก็บความลับของตัวเองไว้ด้วยความทุกข์ใจมาตลอด นี่ยังดีที่เขาไม่ต้องไปร่วมฟังการสารภาพบาปของชาวบ้านไม่อย่างนั้นเขาจะต้องทุกข์ใจมากกว่านี้ในการต้องเก็บความลับของชาวบ้านอีก
เมอร์คิวเรียสเห็นว่าเสมียนคนนี้เป็นคนที่รอบรู้เรื่องราวต่างๆในเดลฟท์เป็นอย่างดี เขาจึงพยายามที่จะสร้างความสนิทสนมให้เร็วที่สุด
"ขอโทษครับคุณเสมียน ผมยังไม่รู้จักชื่อของคุณเสมียนเลยครับ"
"ใครๆก็เรียกผมว่าเสมียนครับท่าน"
"แต่..จะเป็นเกียรติกับผมมากถ้าคุณเสมียนจะบอกชื่อจริงให้ผมทราบครับ"
"ผมชื่อ'แคลส์'ครับ ชื่อเต็มคือ'แคลส์ แคสซัส' ครับ"
"ถ้าอย่างนั้นพ่อของคุณก็มีชื่อว่า'แคลส์'สิครับ"
"ถูกต้องครับ ตอนนี้เขายังมีชีวิตอยู่ครับ นับเป็นพระคุณของพระเจ้าโดยแท้"
"ขอบคุณพระเจ้าที่ทรงคุ้มครองคุณพ่อแคลส์"
ตามความเห็นของเมอร์คิวเรียส เขาไม่คิดว่าจะต้องขอบคุณพระเจ้ากับทุกๆความสมปรารถนาของเหล่าคริสตชน สมมุติว่าถ้าพระเจ้าช่วยให้แม่ของเขามีอายุยาวกว่าพ่อ2ปี ถ้าเป็นจริง แทนที่เขาจะขอบคุณพระองค์ เขาก็อาจตำหนิพระองค์ที่ทำให้พ่อมีอายุสั้นกว่าแม่2ปีเช่นกัน
"ไม่ทราบว่าท่านเมอร์คิวเรียสมีอะไรให้ผมช่วยอีกไหมครับ?"
เมอร์คิวเรียสชี้ไปที่เก้าอี้พร้อมทั้งพูดว่า "ผมจะนั่งได้ไหมครับ?"
แคลส์อมยิ้มแล้วรีบทำมือเชื้อเชิญให้เมอร์คิวเรียสนั่ง"
"คุณแคลส์ครับ ถ้าไม่ขัดข้องแล้วล่ะก็ คุณพอจะเล่าเรื่องที่น่าจะเกี่ยวข้องกับคดีนี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องภูมิหลังของคน หรือเหตุการณ์ที่น่าสงสัยได้ไหมครับ? เพราะมันจะช่วยให้ผมสืบคดีได้มากทีเดียวครับ"
"ผมต้องขอโทษจริงๆครับ ผมไม่อยู่ในฐานะที่จะเอาเรื่องซุบซิบนินทามาเล่าให้ท่านฟังได้ครับ"
"จริงๆแล้วผมไม่ได้หมายถึงเรื่องซุบซิบเลยครับ เพียงแต่ขอความคิดเห็นจากคุณแคลส์ในฐานะที่ได้พบปะผู้คนจำนวนมาก ผิดกับผมที่เป็นคนแปลกหน้าที่นี่ครับและอีกอย่างหนึ่ง...คุณแคลส์ไม่ต้องกังวลเลยว่าเรื่องที่เล่าให้ผมฟังแล้วจะรู้ไปถึงคนอื่น เพราะผมเป็นคนที่รักษาความลับได้เก่งมากคนหนึ่งครับ"
ดูเหมือนว่าคำพูดของเมอร์คิวเรียสจะได้ผล
"อะไรที่ผมช่วยเหลือท่านได้ ผมก็จะทำอย่างเต็มที่ครับ"
"ผมขอขอบคุณ คุณแคลส์มากเลยครับ แต่ถ้ามีเรื่องไหนที่รู้สึกลำบากใจก็ไม่ต้องเล่าหรอกครับ"
แคลส์ไม่ได้ตอบ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเมอร์คิวเรียส
"คุณคุณแคลร์ครับ ผมอยากจะถามว่า..."
เมอร์คิวเรียสพูดยังไม่ทันจบประโยค ประตูห้องก็เปิด ผู้ที่เข้ามาคือนายกเทศมนตรีนั่นเอง แคลส์สะดุ้งจนออกอาการชักเท้าเข้าหากันแล้วยืนตัวตรง
เมอร์คิวเรียสผิดหวังเล็กน้อยที่พลาดโอกาสฟังเรื่องดีๆจากแคลส์ในตอนนี้
โปรดติดตามอ่านตอนต่อไป
และให้กำลังใจด้วยการกดติดตาม
ขอขอบคุณทุกท่านที่มาเยือน
สุธีร์@อ่านเอาเพลิน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
