ท่องไปในโลกนิยาย
"Death in Delft" (12)
ผู้แต่ง เกรแฮม แบรค
"อาจารย์เมอร์คิวเรียสครับ ทางเราได้เตรียมห้องพักในโรงแรมหลังศาลากลางไว้ให้อาจารย์พัก อาจารย์สามารถพักที่โรงแรมนี้และรับประทานอาหารในโรงแรมโดยไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย เพราะทางเราจะรับผิดชอบเองครับ ผมหวังว่าอาจารย์จะยอมรับในความปรารถนาดีของเราครับ"
เมอร์คิวเรียสรับรู้ถึงความจริงใจของนายกเทศมนตรีที่มีต่อเขา
"ผมขอน้อมรับความปรารถนาดีของท่านนายกเทศมนตรีครับ"
"เยี่ยมเลยครับ แล้วผมจะให้เสมียนเอารายชื่อของผู้ที่จะให้อาจารย์ได้รู้จักและได้สนทนาเผื่อจะมีประโยชน์กับการสืบคดีบ้าง อ้อ!วันศุกร์นี้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะมีการซ้อมดับเพลิงของโบสถ์นิวเคริกครับ ผมขอเชิญอาจารย์มาร่วมสังเกตการณ์ครับ"
"ดีเลยครับ ผมจะได้ใช้โอกาสนี้ทำความรู้จักกับคนที่นี่ได้หลายๆคนครับ"
"เมื่ออาจารย์ได้อยู่เดลฟท์สักพักหนึ่งแล้วอาจารย์จะรู้ว่าเดลฟท์น่าอยู่แค่ไหนครับ อ้อ! ผมลืมบอกอาจารย์ว่าท่านอธิการของโบสถ์นิวเคริกใกล้จะหมดวาระดำรงตำแหน่งแล้วครับ"
เมอร์คิวเรียสรู้สึกว่าการเป็นนักบวชก็ดีไปอย่าง สามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระ เดินทางไปที่ไกลๆก็ไม่ต้องเตรียมเสื้อผ้าไปเยอะแยะ เพราะมีชุดนักบวชแค่สองชุดใส่สลับไปมาก็พอแล้ว พนักงานโรงแรมจะช่วยถือกระเป๋าเดินทางเพื่อหวังทิปก็ต้องผิดหวังและได้รับแต่พรจากเมอร์คิวเรียส
เมื่อเมอร์คิวเรียสเข้าไปในห้องพักแล้ว เขาได้เปิดกระเป๋าเอาเสื้อผ้าชุดใหม่วางไว้บนโต๊ะและนั่งรอแม่บ้านยกน้ำมาให้เพื่อทำความสะอาดตัว
สักครู่หนึ่งก็มีหญิงสาวแรกรุ่นเข้ามาในห้อง เธอเป็นแม่บ้านของโรงแรม เมอร์คิวเรียลสแปลกใจมาก เพราะเธอถามเขาว่าจะไปที่เตียงเลยไหม พร้อมกับทำท่าเอียงอาย เธอบอกเขาว่าเธอจะเอากะทะทำความอุ่นมาทำให้เตียงอุ่นก่อนนอน เมอร์คิวเรียสพยักหน้าตอบ เธอจึงย่อตัวแสดงความอ่อนน้อมแล้วออกจากห้อง สักครู่หนึ่งเธอกลับมาพร้อมกะทะทำความอุ่นโดยเธอเอาผ้าหนาหุ้มที่ด้ามจับกะทะเพื่อกันความร้อน จากนั้นเธอได้เอากะทะไปวางไว้ใต้เตียง
"หากท่านต้องการให้หนูเอากะทะทำความอุ่นออกไปเมื่อไหร่ บอกหนูได้เลยนะคะ"
"ขอบใจหนูมาก ไม่ต้องห่วงหรอกฉันเอามันออกเองได้ อีกอย่างหนูไม่ต้องเรียกฉันว่าท่านก็ได้ เธอเรียกฉันว่าอาจารย์น่าจะดีกว่า ว่าแต่ว่าหนูชื่ออะไรหรือ?"
"หนูชื่อลูซี่คะ อาจารย์"
"หนูลูซี่อยู่ในห้องฉันสักครู่หนึ่งจะได้ไหม?"
ลูซี่มีสีหน้าตกใจ เธอเอามือจับขอบกระโปรงแน่นเหมือนกับกลัวว่าเมอร์คิวเรียสจะกระโจนเข้าหาเธอ เธอพูดตะกุกตะกักว่า "หัวหน้าแม่บ้านกำลังรอให้หนูกลับไปหาเธอในครัวคะ หนูไม่ควรจะ..." ลูซี่ไม่กล้าพูดคำที่เหลือด้วยความอาย
"หนูลูซี่อย่ากลัวฉันเลย ฉันไม่ได้คิดอะไรกับหนูหรอกนะ เอาอย่างนี้เดี๋ยวฉันจะนั่งบนตู้เตี้ยๆตรงหน้าต่าง ส่วนหนูก็นั่งตรงเก้าอี้ตรงหัวเตียง"
"ไม่เหมาะสมมั้งคะ เดี๋ยวหนูไปนั่งตรงตู้เตี้ยแทน ส่วนอาจารย์นั่งบนเก้าอี้ดีกว่าคะ"
"ตามใจหนูเลย"
"หนูลูซี่อายุเท่าไหร่แล้ว?"
"หนูอายุสิบหกปีค่ะ หนูเกิดในปี 1654 พ่อเลยตั้งชื่อหนูว่าลูซี่ เพื่อรำลึกถึงเหตุการณ์ระเบิดของดินปืนครั้งใหญ่ในเดลฟท์ค่ะ"
เมอร์คิวเรียสจำได้ว่าการระเบิดครั้งนั้นทำลายเมืองเดลฟท์ไปถึงหนึ่งในสามเลยทีเดียว
"ครอบครัวของหนูคงจะตั้งรกรากอยู่ที่เดลฟท์มานานแล้วสินะ"
"คงจะใช่คะ พ่อแม่หนูไม่เคยบอกให้หนูรู้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาเคยอยู่ที่เมืองไหนมาก่อนคะ"
"แล้วหนูรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงมาที่เดลฟท์?"
"หนูไม่ทราบหรอกค่ะ รู้แต่ว่าอาจารย์มาจากเมืองไลเดน"
"นั่นก็ใช่ แต่ที่มากกว่านั้นคือฉันมาที่นี่เพื่อมาช่วยนายกเทศมนตรีสืบหาหญิงสาวที่หายตัวไป หนูลูซี่พอจะรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับหญิงสาวเหล่านี้"
"หนูคิดว่าพวกเธอน่าจะมีอายุน้อยกว่าหนูนะคะ หนูพอจะรู้ว่าแม่ของเกอร์ทรูย์ดยังสาวอยู่เลย เกอร์ทรูย์ดน่าจะมีน้องสาว นอกจากนี้เกอร์ทรูย์ดยังไม่ได้แต่งงานคะ"
"ฉันก็รู้มาอย่างนั้นเหมือนกัน แล้วหนูรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับหนูแอนนา"
"หนูเคยเห็นแอนนาเดินเล่นข้างนอก แต่เธอไม่เคยพูดคุยกับเด็กคนอื่นๆหรอกค่ะ"
"แล้วหนูแอนนามีพี่น้องไหม?"
"เรื่องนี้หนูไม่ทราบค่ะ เพราะพวกเราไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับบ้านของเธอเลย"
"แล้วหนูลูกซี่ได้ยินได้ฟังอะไรเกี่ยวกับการหายตัวไปของพวกเธอบ้างไหม?"
ลูซี่ตอบว่า "มีลูกค้าโรงแรมคนหนึ่งบอกหนูว่าปีศาจได้พาพวกเธอไป แต่เพื่อนหนูที่เป็นผู้หญิงบอกหนูว่าหญิงสาวที่หายตัวไปน่าจะถูกพาไปขายให้กับเศรษฐีที่เมืองปัตตาเวีย"
ภาพชื่อ A VOC merchant and. his wife outside Batavia (ผลงานของ Aelbert Cuyp ,c1650 แสดงอยู่ที่ Rijsmuseum)
"แล้วหนูรู้ไหมว่าหนึ่งในหญิงสาวที่หายตัวไป ตอนนี้กลายเป็นศพแล้วหนึ่งราย"
ลูซี่ตกใจที่รู้ว่ามีคนตาย เธอยกมือขึ้นเอานิ้วสอดประสานกัน ก้มหน้าสวดมนต์พึมพำเบาๆ จากนั้นเธอบอกเมอร์คิวเรียสว่า
"ท่านคะ หนูไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามีคนตาย"
คำตอบของเธอสร้างความผิดหวังให้กับเขาไม่น้อย
"ท่านคะ หนูขอถามอะไรท่านหน่อยจะได้ไหมคะ?"
"อ๋อ...ได้สิ หนูถามได้เลย"
"มีคนเล่าให้หนูฟังว่าพวกคนเลวและพวกปีศาจสนใจแต่สาวบริสุทธิ์ที่ไม่เคยเสียพรหมจรรย์ให้ผู้ชาย แต่ท่านคะ หนูยืนยันกับท่านได้เลยว่าหนูยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ แต่หนูคิดดูแล้วว่า การเสียความบริสุทธิ์อาจเป็นเรื่องดีสำหรับหนูก็ได้เพราะคนชั่วและปีศาจจะได้ไม่มาทำร้ายหนู"
เมอร์คิวเรียลสรู้สึกเป็นห่วงลูซีจึงกล่าวกับเธอว่า
"หนูลูซี่ หนูจงรักษาความบริสุทธิ์ของหนูต่อไปเถอะ มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับหญิงสาว หนูจงสวดขอพรจากพระเจ้าให้คุ้มครองตัวหนู ส่วนฉันก็จะทำเช่นกัน ฉันขอสัญญากับหนูว่า หนูจะต้องปลอดภัยจากปีศาจร้าย"
ลูซี่ยังคงมีสีหน้าหวาดวิตกแต่เธอก็ฝืนพยักหน้าตอบ จากนั้นเธอได้โค้งเคารพเมอร์คิวเรียสแล้วเดินออกจากห้อง
เมอร์คิวเรียสแปลกใจตัวเองที่ไปให้สัญญากับหญิงสาวทั้งๆที่ตัวเองยังไม่รู้วิธีที่จะคุ้มครองเธอ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
โปรดติดตามอ่านตอนต่อไปและให้กำลังใจด้วยการกดติดตาม
ขอขอบคุณที่มาเยือน
สุธีร์@อ่านเอาเพลิน
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
