เวลาเรานึกถึง คำว่า ชีวิต สิ่งมีชีวิต ไม่ว่ามนุษย์หรือสัตว์ มนุษย์แต่ละคนสัตว์แต่ละตัว ที่ไปเกิดอาศัยในสถานที่ต่างๆ มีความแตกต่างกัน ตามถิ่นที่อยู่ ต้องทำมาหากิน ตามถิ่นฐาน พวกพร้องบริวาร ที่แวดล้อมชีวิต จึงมีวิถีชีวิตที่แตกต่างกันไป
เกิดมาเป็นมนุษย์ ก็มีรูปเป็นมนุษย์ แต่ก็แตกต่างกันด้วยรายละเอียด ที่ไม่เหมือนกัน รูปสวยรูปงาม รูปหญิง รูปชาย รูปนั้นก็เคลื่อนที่ จากเด็กทารก โตไปเรื่อยๆ ต้องทำมาหากิน หล่อเลี้ยงชีวิต ให้แก่เฒ่าตายไป
ชีวิตของแต่ละคนจึงไม่เหมือน เนื่องด้วยกรรมที่ชักนำให้ไปเกิดในรูปมายา มายาของรูป เป็นหญิงเป็นชาย มีอารมณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในรูป อารมณ์นึกคิดอะไรต่างๆ ที่เรียนรู้มา บ้างก็ลืม บ้างก็จำได้ จำได้แต่ก็ไม่ได้นำมาใช้ ให้เกิดประโยชน์ ไปดูสิ่งนั้นสิ่งบันเทิง บันเทิงอารมณ์ชั่วขณะหนึ่ง แล้วก็ต้องกลับมาใช้รูปทำมาหากิน เพราะสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นในรูปนี้ มันเรียกร้อง อารมณ์หิวกระหาย เจ็บป่วย อารมณ์อยากมีสิ่งนั้น สิ่งนี้ มีบ้านมีรถ มีครอบครัว มีหนี้มีสิน สาระพัดที่จะมี มี
แล้วดวงจิตน้อยๆ ก็ต้องมี มีภาระที่ต้องเฝ้า ต้องดูแล..มีความหวง ห่วง ในสิ่งที่ยึดถื่อ นั่น เค้าเรียกว่า จิตมันยึดในสิ่งที่มี ..เฝ้าทรัพย์สมบัติ ไปไหนไม่ได้ มันจึงมีเรื่องราว ที่เค้าเรียกว่า ปู่โสมเฝ้าทรัพย์สมบัติ แม้ตายไปเป็นร้อยปี จิตมันก็ยังเฝ้าอยู่ตรงนั้น ไปไหนไม่ได้
เพราะยามจิตจะออกจากร่าง มันห่วงที่ ห่วงทรัพย์สมบัติ ห่วงลูกห่วงหลาน มันก็คือกรรม ดูดจิตน้อยๆ ให้ไปเฝ้าสถานที่ตรงนั้น นั้นก็เพราะมีสมบัติมากมาย หรือน้อยนิด ก็ยังห่วง หวง ยึดถือ จิตมันยึด ..เสียสละแบ่งใครไม่เป็น จิตมันจึงต้องตกไปอยู่ในสภาพแบบนั้น
แม้แต่บ้างคน จะออกจากบ้านไปไหน ก็ห่วง ห่วงสามี บุตรธิดา ห่วงหมา ห่วงแมว กลัวเค้าไม่มีจะกิน กลัวเค้าลำบาก แต่ไม่เคยหันมาดูจิตใจของตัวเอง มันก็เลยยึดติดอยู่ตรงนั้น ไปไหนไม่ได้ ก็อยู่ไปๆ แก่เฒ่าง่อยเหงายามชรา ร่างกายไปไหนไม่ไหว สิ่งของก็มากมายที่มีอยู่ แต่ไม่ได้ใช้ ก็กองๆๆๆไว้ ดูแลไม่ไหว แก่เฒ่าชราตายไป
บ้างมีทรัพย์สมบัติมาก ลูกสามีภรรยาจากไปก่อน ก็ยังมีพวกยกมา อ้างฉันก็ญาติ คนนั้นคนนี้เป็นญาติ เข้ามาทะเลาะแย่งชิงทรัพย์สมบัติที่ผู้ที่จากร่างนี้ เอาไปไม่ได้ ทิ้งไว้ในโลก ให้คนที่อยู่ทะเลาะกัน ฆ่ากันตายก็มี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
