ที่ว่าชีวิตเราเหมือนลงเรือ พายเรือไป มันก็พายไปเรื่อยๆ ตอนไปเด็ก ก็สนุก รู้สึกอิสระ พอเรียนจบ ก็พายไปลำเรือก็โตขึ้นมีกำลังพาย พายไปเจอสถานที่ถูกใจ ทำการงาน ก็ติดทีทำงาน เป็นเหมือนเกาะให้ทำมาหากิน ทำงานไปเจอคนที่ชอบ เหมือนลอยตามน้ำมา ก็พากัน ไปอยู่ด้วยกัน เอามาลงเรือลำเดียวกัน หรือผูกลากกันไป
แล้วต่างก็ไปขึ้นเกาะ มีบ้านมีทรัพย์สมบัติ มีลูกมีหลาน มันก็เหมือนเรือไปติดตื่น ไปไหนไม่ได้ เพื่อนรุ่นราวคราวเดียว ก็ขาดเพื่อนที่เคยร่วมกันพายเรือ เคยสนุกสนาน ก็ต้องพายเรือคนเดียว ไม่ได้เอาเรือไปติดเกาะน้ำตื่น เป็นเกาะสามี เกาะภรรยา เกาะลูก เกาะหลาน ไปไหนไม่ได้เหมือนแต่ก่อน เพื่อนฝูงรุ่นราวคราวเดียวกัน ต่างก็ไปติดเกาะกันหมด คนที่พายเรือไป พายไป ไม่พบเกาะ ก็เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย เหมือนพายเรือในทะเลเวิ้งว้าง เงียบเหงา ง่อยเหงา
บ้างก็ติดเกาะ เกาะพ่อ เกาะแม่ เรือมันติดตื้นอยู่ตรงนี้ จะพายเรือออกไปจากเกาะ ก็ไม่ได้ ก็เลยไม่ค่อยเจอะของที่ลอยน้ำ เพราะมันพายหมุนวนอยู่กับเกาะนี้ ก็สุขสำราญ
บ้างเกิดมาเดียวดาย พายเรือเดียวดาย พลัดพรากพ่อแม่ตั้งแต่เกิด แต่ก็ยังมีผู้อุปการะให้เกาะ ชีวิตขาดพ่อขาดแม่ เหมือนถ่อหัก
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
