นิทาน เจ้านายกับลูกน้องโรงเรื่อยไม้
กาลครั้งหนึ่งมีโรงเรื่อยตั้งอยู่ทีหมูบ้านหนึง มีชายคนหนึ่งเขาเป็นคนทีเรื่อยไม้เก่งมาก
เขาก็ได้ไปสมัครงานทีโรงเรื่อยไม้เเห่งนี้เจ้านายของเขาบอกว่าทึนี้จ่ายเงินตามผลงานได้ตัดได้หากตัดได้เยอะก็จะได้เงินมากไปด้วยชายคนนั้นก็ตอบตกลง
ในวันเเรกชายคนนั้นก็ลับควานอย่างลมเลย
เขาก็ตัดต้นไม้ใหญ่ประมาณ 5 คนโอบ เขาก็ตัดขยันมากตั้งเเต่เช้าจนถึงเย็นปรากฏว่าในวันเเรกเขาก็ตัดได้ 15 ต้น เจ้านายเขาก็ประทับใจมากเเล้วชมเชยชายคนนั้น
ในวันที2ชายคนนั้นก็ไปตัดไม้พร้อมกับกำลังใจเเละกำลังเขาก็ตัดอย่างขยันมากกว่าเมือวานอีก พอเขาเลิกงานก็ไปนับกองไม้ทีเขาตัดเขาก็ต้องตกใจว่าตัดได้เพียง12ต้น เขาก็พูดขึ้นมาว่าน่าจะอากาศไม่ดี
ในเช้าวันที3เขาก็ไแต่ตัดไม้ตั้งเเต่เช้าตรู่จนตะวันลับขอบฟ้าขยันมากกว่าวันที2อีก เขาก็ไปนับกองต้นไม้ทีตัดได้ เขาก็ตกใจอีกครั้งว่าวันนี้เขาตัดได้เพียง6ต้น เขาก็หมดกำลังใจทีจะตัดไม้ในวันต่อไป
เขาก็ได้เข้าไปบอกเจ้านายว่าจะลาออกเเล้ว เพาะผมตัดได้จำนวนลดลงทุกวันเจ้านายก็ปลอบว่าไม่เป็นไรคนเราก็พิดพลาดกันได้ เเต่ชายผู้นั้นก็ยืนยันทีจะลากอน
เจ้านายบอกได้จะลาออกก็ได้เเต่จะถามคำถามสักข้อเเต่นายต้องตอบตรงชายคนนั้นก็ตกลง
เจ้านายถามว่าคุณลับควานครั้งสุดท้ายเมื่อไร ชายคนนั้นก็ตอบว่า ผมไม่ได้ลับหรอกผมยุงอย่กับการตัดไม้อย่างเดียว เเล้วนิทานก็จบลง
นิทานเรืองนี้สอนให้รู้ว่าจะตัดไม้ให้ได้มากๆ ก็ต้องลบคว้านให้คมอยูตลอด ก็เหมือนกับเรานั้นเเระทีอยากประสบความสำเร็จเเต่ไม่ค้นคว้าหาความรู้ใหม่ๆเข้าชีวิต ต้องถามว่าตัวคุณเองว่าคุณอ่านหนังสือหาความรู้รั้งสุดท้ายเมื่อไร
กระเป๋าเงินจะใหญ่ขึ้นได้ขึ้นอยู่กับควารู้ของคุณ
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
