เมื่ออยากจะรู้จักจิตของเรา ตัวตนของเราจริง ก็ต้องค้นหาที่ตัวตนของเรา ไม่ใช่ไปค้นที่คนอื่นให้เรารู้จักคำว่าจิต จิตที่หลงใหล ในสิ่งต่างๆที่ที่เกิดขึ้นในเรือนกายนี้ กายแก่กายเจ็บกายตาย ไม่ว่าว่ายุคสมัยจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร ก็ยังมีรูปมนุษย์ดำเนินอยู่ในโลก มีการเกิดมาแล้วตาย ต่อเนื่องกันมา มีการสร้างสิ่งนั้นสิ่งนี่ ถ่ายถอดกันมา จากรุ่นสู่รุ่น แบ่งแยกกันไป กันไป สร้างบ้านเมืองตรงนั้นตรงนี้ เขตที่เคยเป็นป่าเป็นดง ก็กลายเป็นเมือง เขตเมืองเก่าก็กลายเป็นที่รกร้าง มันก็สลับผลัดเปลี่ยน ไปตามยุคสมัย
ยุคก่อนคนน้อย ยุคนี้คนมาก ผู้คนมาก มันก็มากด้วยอารมณ์โลภโกรธหลง ที่เกิดขึ้นในกายมนุษย์แต่ละคน กระจัดกระจายไป จึงเห็นธรรมชาติที่ถูกทำลายรวดเร็วมากขึ้น การค้าขายก็เปลี่ยนแปลงไป ระบบการทำงานอะไรค่อยๆเปลี่ยนแปลง
แต่มนุษย์นั้น ไม่ใช่เครื่องจักร มีจิต..มีอารมณ์ มีกายที่ไม่คงที่ เกิดแล้วก็โต เจ็บแก่ตาย ความไม่คงที่ของมนุษย์ ของอารมณ์นึกคิดของแต่ละดวงที่อาศัยเรือนกายมนุษย์ ที่มีสิ่งปรุงแต่ง ..เกิดขึ้นในเรือนกายมนุษย์ มีการปรุงแต่งอารมณ์นึกคิดไม่เหมือนกัน มีสุขมีทุกข์ในความยึดถือไม่เหมือนกัน แล้วมันก็เกิดในกายมนุษย์ ก็ยังเป็นอยู่เช่นนี้ไม่ว่าจะเกิดเป็นมนุษย์ในยุคสมัยใด เพื่อให้จิตที่เกิดมาหลงใหลในกายมนุษย์ มีความเพลิดเพลินหลงกายหลงอารมณ์นึกคิดในกายนี้ชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น
เมื่ออยากจะรู้จักตัวเอง ก็ต้องค้นที่ตัวเรา จับต้นค้นตนของตัวเราเอง เราจะทำตามแบบอย่างใครดี ในประวัติศาสตร์โลก ก็มีบุคคลประวัติบุคคล เขียนมาให้อ่านกันมากมาย เรื่องปรัชญา เรื่องสงคราม เรื่องของความยิ่งใหญ่จักรพรรดิ เรื่องทำมาหากิน เศรษฐกิจ สังคม การเมือง มันมากมาย แล้วจิตเราได้อะไรขึ้นมาบ้าง ในสิ่งเหล่านี้ที่กองไว้ให้อ่านจดจำ ยึดถือ แล้วคนที่หลงใหลยึดสิ่งเหล่านั้น มีทุกข์สุขจริงมั้ย โลกนี้ให้อะไรแก่เราแก่จิตของเรา นี่เราถามจิตของเราเอง มันได้อะไรขึ้นมา กับการมาอาศัยชั่วขณะหนึ่งมีเวลานิดเดียว
แต่ก็ไม่เห็นมีใครเหมือนเจ้าชายสิทธัตถะ ที่ไปเสาะแสวงหาหาตัวตนของตนเองในป่า แล้วท่านก็ทิ้งร่องรอยไว้ให้ มีผู้ทีสืบถอดเล่าขานกันมา เราก็เอาแนวทางของท่านมากระทำ จับต้นค้นตน ให้รู้จักตัวตนของตนคือจิตดวงหนึ่ง ที่มาอาศัยกายมนุษย์ มันมีความเป็นมาอย่างไรของจิต ที่ต้องมาเกิดอยู่กับกายนี้ แล้วต้องตาย เมื่อเกิดมามีกาย ..ทำมั้ยต้องแยกชิงกัน ทำไมต้องทะเลาะเกลียดชัง เข่นฆ่ากัน ทั่งที่มีกายมนุษย์เหมือนๆกัน มันเกิดอะไรขึ้นมาบ้างในกายมนุษย์
แล้วเราค้นหาที่ตัวตนของเรา กายมนุษย์ที่มีอยู่ทั่วไป ก็เหมือนใบไม้ในป่าใหญ่ เราไม่สามารถศึกษาใบไม้ทั้งป่าได้ เราเองก็เป็นใบไม้ใบหนึ่งในป่าใหญ่ เราก็หยิบใบไม้นั้นขึ้นมาศึกษา คือกายทีเราอาศัย เพื่อให้รู้สิ่งต่างในกายนี้ เมื่อเรารู้จักใบไม้ใบเดียวนี้ได้ ก็เหมือนเรารู้จักใบไม้ทั่งป่าได้ ที่เป็นใบไม้ในป่าเหมือนกับเรา
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
