ไม่เคยคิดเลย ว่าผมจะเป็นคนที่ชอบ “การเขียน”
หลายๆคนอาจจะคิดว่า “เอ๊ ช่วงนี้ต้นกล้าทำอะไรเนี่ย” ถ้าให้ผมย้อนไปตอนสมัยอยู่โรงเรียน ผมคงบอกได้เลยว่า “ผมโคตรเกลียดการเขียนเรียงความ” รู้สึกว่ามันไม่รู้จะเขียนอะไร
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมรู้สึกตัวว่า ตัวเองพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง เรียบเรียงคำพูดไม่ถูก เวลาที่ผมจะต้องอธิบายอะไรที่มันยากๆ หรือสอนอะไรต่างๆ...
เหมือนกับว่าเวลาผมพูดหรืออธิบายอะไรต่างๆ ผมไม่ได้เรียง “1 2 3 4 5” แต่มันชอบเป็นประมาณ “1 3 4 2 5” แล้วสิ่งที่ผมได้รับกลับมาก็คือ “ใจเย็นๆนะต้นกล้า” 555
คือทุกอย่างที่ผมจะพูด มันอัดแน่นอยู่ในหัวเหมือนกับ “กลุ่มคนที่กำลังแห่เดินออกจากสนามฟุตบอล หลังจากที่บอลจบ” ก็คือ ใครอยู่ไหนก็หาไม่เจออะ ค่อยโทรหากันเอา
ซึ่งพอผมเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยๆ มันทำให้ผมทนต่อไปไม่ได้แล้ว เพราะหลายๆครั้ง ผมต้องออกไปพรีเซ้นงานหน้าห้องเรียนด้วย มันจึงทำให้ ผมเริ่มที่จะ “เขียน Script” การพูด และนี่แหละ คือจุดเปลี่ยนเลย
จำความได้ตอนที่เขียนครั้งแรก แล้วลองเอาออกมาซ้อมพูด ความรู้สึกก็คือ พูดกากมาก เหมือนหุ่นยนต์ แต่สิ่งนึงที่รู้สึกได้ก็คือ “ผมพูดรู้เรื่องขึ้น”
ผมว่าข้อดีของการที่ผมเป็นคนพูดน้อยในวงสนทนาต่างๆ มันคงเป็นการทำให้ผมสามารถ “เก็บรายละเอียด” ต่างๆได้เยอะ ไม่ว่าจะเป็น ลักษณะนิสัย ท่าทาง หรือการพูด ซึ่งแต่ละคนจะมีสไตล์ไม่เหมือนกัน
และมันเหมือนทำให้ผมสามารถหยิบหรือเลือก “ลักษณะท่าทางการพูดต่างๆ” หรือแม้กระทั่ง “คำที่ใช้” เพื่อปรับปรุงการพูดของตัวเองให้ดีกว่าเดิม
ส่วนเรื่องการเขียนมันเหมือนเป็น “ผลพลอยได้” ที่ผมได้รับมา ที่เมื่อเวลาผ่านไป ผมก็รู้สึกชอบมันมากขึ้น ซึ่งมามองๆดู ข้อดีของการเขียน มันมีเยอะมากเลยนะ มันเหมือนเป็นจุดเริ่มต้นของการทำสื่อหลายๆอย่าง
และถ้าหากคุณสงสัยว่า “ผมเขียนมาสักพักแล้ว มันไม่ตันบ้างเหรอ” ผมมีคำตอบให้นะ แค่คอมเม้นว่า "ลุย!" แล้วผมจะมาแชร์เทคนิค ซึ่งบอกตามตรงว่า “ที่ผมเขียนได้ มันไม่ใช่เพราะผมเขียนเป็น แต่มันเป็นเพราะ ผมรู้ว่าผมต้องคิดยังไงให้มันไม่ตัน”
ฮ่าๆ ไว้เจอกันครับ
-พฤกษ์-
เป็นเวอร์ชันที่ดีที่สุดของคุณ
Facebook: https://www.facebook.com/pruek5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
