เรื่องอารมณ์ความรู้สึกในตัวตนนั้น เราเองก็ยอมว่า ว่าตัวเองโง่ จิตเราไม่สามารถไป สลัดความรู้สึกนึกคิด ความไม่สบายเนื้อสบายตัว กายป่วยได้ แต่เราก็พยายามมีสติสัมปชัญญะ ไม่ให้จิตนั้นมันป่วยไปตามอารมณ์ของกาย ในบางครั้งเราก็ต้องยอมรับตัวเอง ว่าเราไม่สามารถไปรู้เรื่องราวอะไรต่างๆได้ การที่ไม่สามารถไปรู้จัก รู้เรื่องอะไรต่างๆได้ เป็นความโง่จริงหรือ นั่นเรื่องหนึ่ง ที่เราต้องความรู้จักตัวเราเอง
เรื่องการตอบคำถาม ถ้าคนที่เค้าฉลาด ..เค้าก็คงไม่มาตอบ เพราะว่าเมื่อตอบไปแล้ว มันก็อาจเกิด .อารมณ์พอใจ ไม่ชอบใจ ไม่ถูก ไม่เป็นอย่างที่คาดหวัง มันเป็นคำถามที่ บ้างครั้งก็เหมือนระบายอารมณ์ บางครั้งก็หาคนที่คิดเหมือนตัวเอง พอเราไปอ่านเรื่องของคนที่คิดไม่เหมือนเรา หรือว่า เราเองมีอคติ ในบางเรื่องราว มันก็เกิดความรู้สึกนึกคิดที่เป็นไปในทางลบได้เหมือนกัน ยิ่งเอาเรื่องของกาย เรื่องอารมณ์ เรื่องความรู้สึกนึกคิด ด้วยอารมณ์ ยิ่งเป็นเรื่องที่กระทบให้เกิดทิฐิในตัวตน
แต่นั้นแหละ สิ่งที่เกิดขึ้นในตัวตนของเรา เราก็ควรจับมันหงายขึ้นมา พิจารณา ว่าดีอย่างไร ไม่ดีอย่างไร มันมีอยู่ในนิสัยที่เราเคยใช้ หรือว่าเราไม่เคยใช้ ไม่เคยทำ หากเราเคยใช้อารมณ์นึกคิดมี การกระทำด้วยกายวาจาใจ เราก็หยิบขึ้นมทบทวนตัวเราว่าดีหรือไม่ดี เพื่อที่เราจะได้แก้ไข ตัวตนของเรา
คนเราไม่ได้เกิดมาแล้วรู้จบ เราเกิดมาเพื่อเรียนรู้จัก สิ่งที่เราทำนั้นดี หรือไม่ดี ไม่ดีเราก็แก้ไขด้วยสติปัญญาของที่เรามี เพราเราเป็นผู้เป็นใหญ่ ในการตัดสินใช้กายาวาจาใจ จะใช้อย่างไรต่างหาก ที่เราก็ต้องใช้เหตุผล กลั่นพิจารณาใจเรา จิตของเราขึ้นมา เพราะชีวิตนี้ เราไปผู้ที่นำพาไป ให้สุขกายใจ ก็อยู่ที่การใช้กายวาจาใจให้ดี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
