ช่วยอยู่เป็นเพื่อนเราก่อนได้ไหม ?
คำถามนี้ถูกลบ
คุณไม่ได้เดินคนเดียวหรอกในเส้นทางที่ใจยึดถือว่าต้องเป็นไปตามความคาดหวังของผู้อื่น แต่เป็นความคาดหวังที่คนๆนั้นคิดเองเออเองว่าต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้จึงตรงตามความคาดหวังของคนอื่น
จุดสำคัญคือเมื่อคนๆนั้นคิดแล้วดันยึดถือไปด้วยล่ะสิว่าตนเองมีหน้าที่ที่จะต้องทำให้ตรงกับความคาดหวังที่ตัวเองคิดเองเออเองจนกดดันตัวเอง
ชีวิตต้องการแค่ความพอดีไม่ใช่ความรู้สึกสมบูรณ์แบบ
ผมว่ามีผู้คนที่เดินอยู่ในแนวนี้มาก แต่ไม่ได้รู้จักกัน แต่ละคนจึงเหมือนเดินคนเดียว
ลองตั้งคำถามที่ถาม อธิบายถึงประสบการณ์แบบที่คุณเป็นว่ามีใครมีประสบการณ์บ้างและจัดการอย่างไร
1 ถูกใจ
53 รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
- 1
โฆษณา
