อาจไม่บาปโดยตรงเพราะเราไม่มีเจตนาฆ่า แต่เป็นส่วนหนึ่งแน่นอน
จึงควรกินให้น้อย
อย่ากินด้วยด้วยความยินดีเอร็ดอร่อย
บนความทุกข์ของเขา
กินด้วยความเมตตา ที่เขาเสียสละชีวิต
อาจด้วยกรรมเก่าของเขา ที่เคยฆ่าเคยกินมาก่อน มันเป็นวงเวียนกรรม
เมื่อถึงคิวเราบ้างก็จะเข้าใจได้เอง
ถ้าต้องกินก็นึกน้อมว่าเป็นสภาวะแห่งธาตุ ดินน้ำลมไฟ อย่าติดว่ามันเป็นหมู วัว เป็ด ไก่ หรือปลาฯ
พระที่มีธรรมวินัย ก็จะพิจารณาเป็น อาหาเรปฏิกูล ไม่กินเพราะกิเลสความอยาก ไม่ติดในรสอาหาร
สายพระป่าจึงมีกุศโลบาย คลุกเคล้ากันไปหมด
สุดท้าย ตัดสินที่ ตัวจิต .... ทำด้วยจิตบริสุทธิ์ หรือไม่
กินพอประมาณ กินด้วยความจำเป็น เท่านั้น
ครั้งหนึ่งในอดีตชาติของพระพุทธเจ้า เพียงแค่ไปยินดีกับหมู่ชาวบ้านที่จับปลากัน ในแอ่งน้ำใหญ่ได้ปลามามากมาย
ด้วยวิบากกรรมเพียงเล็กน้อยท่านยังต้องรับผลในสมัยเป็นพระพุทธเจ้า คือต้องเป็นโรคปวดหัวมึนหัวอยู่พักใหญ่ทีเดียว
คนที่ไม่ศึกษาเรื่องกรรม จะไม่เข้าใจเลย
เจตนาเป็นตัวตัดสิน เรารู้กันแก่ใจ
บางคนอาจเลี่ยงบาลีหรือจะแถไปก็ไม่เป็นไร
โจรก็ยังมีเหตุผลที่จะเป็นโจร
เท่าที่ทราบ .....
หลวงปูโต๊ะวัดประดู่ฯ พระเกจิดัง
ช่วงก่อนมรณภาพทานก็เลี่ยงไม่ฉันเนื้อสัตว์
หลวงพ่อจรัญฯ
ท่านเน้นเรื่องกฎแห่งกรรมมาก ได้กับตัวท่านเองด้วย ท่านจึงไม่ฉันเป็ดไก่เลย
เคยเจอป้าคนหนึ่งเป็นแม่ซินแสดังระดับประเทศ ท่านกินเจ ไปโรงเจตรงรามคำแหงประจำ
ท่านก็ชวนผมกินเจ แต่ผมไม่ได้เคร่งขนาดนั้นหรอก
ท่านบอกว่า....
ฉันกินเจมา 20กว่าปี มีผลต่อการสวดมนต์ภาวนามาก
โรคภัยไข้เจ็บเป็นน้อย ในรอบ20ปีมานี้ เป็นหวัดนิดหน่อยครั้งสองครั้งเท่านั้นเอง
ตอนนั้นท่านน่าจะอายุ 78
จะไปดูดวงดูโหงวเฮ้งกะท่านสักหน่อยกลายเป็นนั่งคุยเรื่องการปฏิบัติธรรมซะงั้น :)
จะว่าไปแล้วโรคภัยสารเคมีที่ก่อโรคร้ายจากเนื้อสัตว์ก็มากขึ้นทุกวัน คุมไม่อยู่ ผลประโยชน์มันเยอะ
กินกันน้อยๆก็น่าจะดี
ถึงเวลาที่เขาจะเอาคืนจากมนุษย์บ้างแล้วกระมัง
มนุษย์ฉลาด ทั้งผลิตสารเคมีเพื่อถนอมอาหาร ทั้งทำอาหารแปรรูป เครื่องปรุงรสต่างๆ เชิงทำลายสุขภาพทั้งนั้น
แต่มนุษย์ก็ฉลาดที่จะผลิตอาหารเสริม มาให้
บาลานส์
บางคนโลภมากไปหน่อยกินเยอะตับวายไปเลย
จากที่เอาสารเคมีที่เจือในอาหารเข้าสู่ร่างกาย แล้วก็คิดหาวิธีกำจัดออก
หาวิธีเสริมคุณค่าโภชนาการ ด้วยอาหารเสริมต่างๆ
เนื่องจาก อาหารส่วนใหญ่จะไม่เป็นธรรมชาติอีกต่อไปเพราะมีแต่สารพิษ
มีแต่เร่งผลิต เร่งขุนให้โตทันฆ่า เพื่อเอาไปกินเอาไปค้า
คนฐานะระดับกลางถึงสูงจึงวนกิน อะไรต่ออะไรมากมายเพราะมีกำลังซื้อ
สุดท้ายร่างกายพัง เพราะการกิน
ท้ายที่สุด สัตว์เขาก็เอาคืน
มีโรคให้มนุษย์สารพัด
มนุษย์ที่โลภก็ทำกับมนุษย์ด้วยกัน คิดค้นสารเคมีต่างๆด้วยความรู้ความฉลาด
ทำการขุนสัตว์พืชผลไม้ให้งามโตเร็ว ขายให้เร็ว รวยให้เร็ว
เพราะต่างก็รู้ดีว่าชีวิตคนนั้นสั้นนัก ต้องรีบหน่อย บุญกรรมไม่ทันคิด Tu..ขอรอดก่อนรวยก่อน
เชื้อโรค กับสารพิษต่างๆจึงร่วมเป็นพันธมิตรทำลายมนุษย์สนุกกันไป
มนุษย์ก็แน่เลย ทั้งๆที่รู้ ก็มักง่าย กินดื่มเป็นปกติ
อะไรที่อันตรายเราก็รู้ไปหมด
อาหารขยะทั้งของไทยและเทศรู้....ก็ยังกิน
เครื่องดื่ม อาหารแปรรูปรู้.....ก็ยังดื่ม
อาหารอุตสาหกรรมรู้.....ก็มันชอบ
หมูย่างข้าวเหนียว ไก่ทอดข้าวเหนียว ของปิ้งย่าง
ปาท่องโก๋ทอดรู้ ว่าให้โทษ ร่างกายอักเสบ
แต่....ก็กิน
ของผัดทอด น้ำมันที่ใช้อันตรายเพราะเขาต้องลดต้นทุนเพื่อจะได้มีกำไรก็รู้ไม่ใช่ไม่รู้แต่....ก็คงกิน
อาหารตามสั่งที่อาจไม่สะอาดรู้ ผักล้างไหม เนื้อหมู ไก่ ปลา สะอาดไหม ก็รู้ว่าไม่สะอาด แต่.....ก็กิน
อาหารทำมือเช่นซูชิ เปอะเปี้ยะสดฯ รู้ว่าอาจไม่สะอาดมีเชื้อโรค แต่......ก็ชอบกิน
บุฟเฟ่อาหารยกกระสอบรู้ว่า คงล้างไม่สะอาด คุณภาพวัตถุดิบ เกรดต่ำ ตามราคา เสี่ยงมีพยาธืมีเชื้อโรค....ก็มันอยากกิน
ผักผลไม้มีสารเคมีรู้.... ก็กิน
อาหารทะเลมีสารเคมีก็รู้ แต่มัน....ชอบกิน
รู้แต่ต้องกิน เพราะคนมันชิน มันล่อตาล่อใจ
ศาสตร์ทางโฆษณาการตลาดก็ทำวิจัยมาแล้วว่า
จูงจมูกสนตะพายได้ผลแน่นอน
ฝูง....ไปไหนไปด้วย พากันตกเหวก็ไปกัน พาลุยไปในดงจระเข้ก็ไปกัน
เวรกรรม !
สติถ้าไม่มีกำลังมากพอ รอดยาก !
สิ่งที่พอทำได้คือกินอะไรให้กินของรัอน กินอะไรให้กินแต่น้อย เพราะกินน้อยพิษน้อย
ร่างกายกำจัดมันได้ตามธรามชาติ เพียงแต่ตับไตจะเสื่อมไวขึ้นหน่อยเท่านั้นเอง
หลายคนบำเพ็ญทานศีลภาวนา แต่จิตไปไม่ถึงไหน ปฏิบัติก็ยาวนาน แต่วางจิตไม่ถูก และพร่องในศีล
การผิดศีล จิตมีแต่โลภโกรธหลง ขาดเมตตา มีแต่เบียดเบียน
ไปต่อยากมากในการปฏิบัติสวดมนต์ภาวนา สัมผัสถึงครูบาอาจารย์ที่ไม่มีตัวตนยาก
เราจึงมักได้ยินว่า สิ่งที่คิดพูดทำนั้น ไม่ว่า ทาน ศีล ภาวนา ไปในทางสัมมาทิฐิ หรือ มิจฉาทิฐิ ?
หลงกันไปมาก วางจิตไม่ถูก จิตเป็นกุศล หรืออกุศล
โลภโกรธหลง เบาลงแค่ไหน เป็นหินทับหญ้าหรือเปล่า นิ่งแต่ในสำนัก แต่พอออกมาสู่โลกแห่งความจริงสติแตกง่ายไหม
สติมีกำลังพอจะรู้เท่าทันกิเลส โลภ โกรธ หลง ไหม
อัตตาตัวตนยังเยอะไหม
บุญกุศล ไม่ว่าจากอามิสบูชา ปฎิบัติบูชาที่ทำ เป็นสัมมาทิฐิไหม
รู้หรือยังว่าพระพุทธเจ้าไม่สรรเสริญอามิสบูชา
ท่านสรรเสริญปฏิบัติบูชา
ไม่ว่าจะสายไหน แนวไหน ใครอยากรู้ว่าใครได้สภาวะธรรมหรือยัง
ต้องตัดสินที่นิวรณ์5
นิวรณ์5 ลดลงมากน้อยแค่ไหน
ลดลงไปแค่ไหน ทุกอย่างมีระดับขั้น
ทุกศาสนาเขาทีอยู่ ไม่ว่าเรื่องศีล สมาธิ ภาวนา
สอนให้คนมีคุณธรรม ไม่เบียดเบียนกัน
ศาสนาเรามีอะไรที่ลึกกว่านั้น พระพุทธเจ้าสอนอะไร
เราไม่ค่อยโฟกัส เราเอาแต่พื้นๆ พระท่านส่วนใหญ่ก็สอนแต่พื้นๆ
ทำดี มีศีลมีธรรมนะ ทำบุญนะ(ทำมากๆหน่อยก็ดี ของนอกกายนะ อย่างกนะ ต้องเมตตา บริจาคนะ.....) ชาติหน้าจะได้ไม่ลำบากไม่อดนะ
หลายคนไม่เข้าใจ ศรัทธาจริตที่แรงกล้า ต้องมีสติ พิจารณาศึกษา
ศาสนาพุทธเป็นศาสนาแห่งปัญญา ไม่ใช่ศาสนาแห่งความเชื่อ
ถ้าไม่ศึกษาส่วนใหญ่หลงแน่นอน ศึกษาก็ไม่ใช่จะไม่หลง ต้องใช้เวลาศึกษาพิจารณาเทียบเคียง และปฏิบัติเท่านั้นจึงรู้จริง
รู้จากสภาวะธรรมที่ได้ไม่ใช่จากตำรา
ตำราเป็นเพียงแนวทางเท่านั้น
พระพุทธเจ้าท่านสอนให้รู้ทุกข์
วิธีดับทุกข์
การออกจากทุกข์ หลุดจากสังสารวัฏ คือไม่ต้องมาเวียนมาเกิดแก่เจ็บตายอีก
ในเรื่องกรรม หรือแม้เรื่องศีล หรือการกินไม่กินเนื้อสัตว์ ต้องลองไปดูศาสนาเชน !
เขาลึกกว่าเรามาก....
ของเราดูที่เจตนาเป็นสำคัญ แต่เป็นส่วนหนึ่งไหม เป็นเหตุปัจจัยไหม
ท่านให้พิจารณาเอง จิตเป็นกุศล หรืออกุศลเราย่อมรู้เอง
พระองค์ท่านไม่ต้องการให้บรรพชิตสร้างภาระหรือปัญหาให้แก่ชาวบ้าน
พระเป็นผู้ขอ ควรอยู่ง่ายเลี้ยงง่าย
ท่านต้องการให้คนทุกชั้นวรรณะเข้าถึงพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์
ลองไปดูศาสนาเชน
คนที่นับถือสานุศิษย์ ส่วนใหญ่ล้วนเป็นนักธุรกิจแพทย์ เศรษฐี นะครับ
ในยุคสมัยที่ถูกอิสลามเข้ารุกกลืนศาสนาในอินเดีย ศาสนาที่รอดคือ ศาสนาเชน
พุทธนี่โดนทำลายหายสาปสูญไปถึง 700 ปี พระในนาลันทา และที่ต่างๆทั้งถูกฆ่า และชิงฆ่าตัวตายก่อนที่จะถูกบุกถึงตัว
ทำไมศาสนาเชน รอด !
ลูกศิษย์สาวกล้วนเป็นคนรวยเศรษฐี เขาเจรจาครับ
ขอร้องว่าอย่ามายุ่งกับศาสนาเขาเลย ขาดเหลือสิ่งใดเขาจัดให้จะเรียกว่าติดสินบนก็ได้
แต่เขารอด !
ในอินเดีย ต้อง extreme ครับ ต้องเคร่ง ต้องจริงสุดๆ เขาถึงศรัทธา
มิติของศีล หรือมิติเรื่อง กรรม เราไม่ต้องไปเทียบกะเขาเลย ขนาดพระเราไปอินเดีย พอเขารู้ว่าพระเรายังกินเนื้อสัตว์ เขาก็....ยิ้มๆ
ด้วยที่ศาสนาเชนเขาเคร่งมากๆ คนระดับล่างจึงเข้าถึงยาก เพราะชาวบ้านส่วนใหญ่เป็นสังคมเกษตร
กินปลา กิน หมู เห็ดเป็ดไก่ ...
พระท่านไม่กิน ก็ไม่รู้จะเอาอะไรไปทำบุญ
ชาวบ้านก็กินแบบนี้ นี่คือสาเหตุหลักที่ลูกศิษย์สายนี้จึงเป็นคนรวยคนมีการศึกษาสูงเป็นส่วนใหญ่ และพระเชนก็เคร่งสมกับที่เขาศรัทธาอีกด้วย
สงสัยกันบ้างไหมว่า ลูกศิษย์พระในศาสนาเชน
ส่วนใหญ่เป็นพ่อค้า นักธุรกิจ คนชั้นสูง ทั้งในและนอกประเทศ
ล้วนไม่กินเนื้อสัตว์
มั่นคงศรัทธาในศาสนามาก
คนเก่งๆนี่มียู่ในทุกวงการ ทั้งในและต่างประเทศ ที่น่าแปลกคือ เขาไม่ค่อยป่วยกัน
ล่าสุดมีนักธุรกิจสาวคนหนึ่งอยู่ต่างประเทศ รวยระดับร้อยล้านหรือพันล้านไม่แน่ใจ
เกิดเบื่อทางโลกขึ้นมา ก็คิดจะลาโลก
งดอาหารทุกชนิดและตายไปเฉยเลย แต่ก็มีกระบวนการทางแพทย์รองรับนะ ไม่ใช่แอบขึ้นเขาไปอดอาหาร นี่คือพลังแห่งความศรัทธา
สรุป ไม่มีเจตนาฆ่า หรือไปเอานิ้วจิ้มชี้เลือกให้เขาไปฆ่าให้ เพื่อที่จะกิน
ไม่บาปแน่ แต่... มีกรรม !
อย่าลืมว่า บาป หรือ กรรม เขามีระดับ มีน้ำหนัก ในโลกของกฎแห่งกรรม เที่ยงตรงมาก
เเถไม่ได้ เลี่ยงบาลีไม่ไม่ทาง คนที่เข้าใจเรื่อง กรรม จะรู้ดีว่า
กรรมแม้เพียงเล็กน้อยอย่าได้ทำเลย
เราคงเคยเห็นคนกำลังไปดีมีอนาคต อยู่ดีๆก็ตกสวรรค์บ้างไหม
เห็นกันอยู่หลัดๆไปซะแล้ว
กรรม ถึงเวลาเขามาถึง อะไรก็ขวางไม่อยู่
วาสนา ก็เหมือนกัน ถึงเวลาก็มาเอง
บุญ บาป เวียนส่งผลมาแบบไม่ตั้งตัวเช่นนี้
เราเกิดมาหลายภพชาติ ทำดี ไม่ดี ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
อะไรจะส่งผลก่อนหลัง มิอาจรู้ได้
ชวนะจิตดวงใดจะส่งผลก่อน เรากำหนดเองไม่ได้
อย่าไปคิดมาก ยิ่งพวกนักปฏิบัติ คนดีมีศีลธรรมสูงส่ง ได้สภาวะธรรมชั้นสูงแล้ว
ทำบาปบ้างก็ได้จะได้ลงนรกไปโปรดสัตว์ในนรกกันบ้าง
อย่าเพิ่งรีบไปสวรรค์ ไปมรรคผล นิพพานกันเสียหมด
อันนี้..เป็นแนวคิดมหายาน ทางแห่งพระโพธิสัตว์เขาจะมุ่งช่วยเหลือสรรพสัตว์มากกว่าเอาเรื่องของตัวเอง
เป็นนิทานอาจารย์เขาสอนศิษย์ ให้มีเมตตาสัตว์นรกบ้าง
เห็นศิษย์มุ่งมั่นเอาเป็นเอาตายกับธรรมวินัยมากนัก เคร่งจัดว่างั้นเถอะ :)
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
