17 ส.ค. 2022 เวลา 12:44 • ปรัชญา
เรื่องราวของการับรู้ของจิต จิตเรามาอาศัยเรือนของพ่อแม่ มีอายตนะ วิญญาณหูตาจมูกรับรู้ สิ่งที่มีอยู่ในโลก ที่เป็นคลื่นส่งเข้ามาผ่านวิญญาณทั้งหก การรับรู้ของจิต ต้องอาศัยวิญญาณวทั้งหก ที่เกิดขึ้นมาเป็นอารมณ์นึกคิดต่างๆ ว่าสิ่งนั้นสิ่งนี้ที่เราไปสัมผัสไปให้จิตรับรู้ เค้าเรียกว่าอะไรกันน่ะ ถ้าหูเราหนวกตาบอด เราได้เรือนกายมาไม่ครบ มีอะไรหายไป
เช่นตา เราบอดมาแต่เกิด ใครเค้าพูดคำว่าจักรวาล เราจะนึกคิดออกมั้ย เรื่องจักรวาลมันก็เลยมีเรื่องของดาราศาสตร์ เค้ามองด้วยตาอยู่บนพื้นโลก เค้าก็ไปสร้างกล้องส่องให้มันมีกำลังขยายมากขึ้น เพื่อให้ปรากฏภาพนั้นให้เห็นด้วยสายตา แล้วก็อาศัยสิ่งที่เราค่อยๆแกะเรียนรู้ ร้อยล้านปีแสง ล้านๆ แต่มนุษย์ก็มีตามองได้ไม่เกินชีวิตที่ตนอำนวย เรียนรู้ในขอบเขตที่ตานั้นเห็นได้
เหมือนตาเรามองดูดวงจันทร์ดวงดาว เราก็มีจินตนาการ หรือไม่สนใจเลยก็ได้ เพราะคนเราคิดไม่เหมือน ก็อยู่กับโลกใบนี้ แค่เค้าให้ไม่มีลมหายใจ อายตนะ วิญญาณหูตาจมูกลิ้นกายใจเป็นต้องนอนลงไปขนานกับพระแม่พระธรณี รอวันกลับคืนเน่าเปื่อย ลมไป ไฟไป น้ำไป เปอนัตตา ก็เหลือแต่ธาตุดิน ธาตดินที่รองรับ แม่น้ำ ลม ไฟ ให้โลกนี้หมุนเวียน หมุนอยู่อย่างนี้ไม่รู้กี่ล้านล้านปี ให้จิตมีกรรม มาอาศัยอาศัยในร่าง สัตว์ หมูหมาเป็ดไก่ มีการผลัดกิน กินเนื้อสัตว์ตัวนั้นตัวนี้ ให้ร่างกายนั้นโต แล้วตายไป เหมือนกันหมดทั้งสัตว์ทั้งมนุษย์
โฆษณา