จากหนังสือ 12 กฎที่ใช้ได้ตลอดชีวิต เขียนโดย จอห์น บี. ปีเตอร์สัน จากสำนักพิมพ์ AMARIN
เป็นแนวคิดที่ผมได้รับ และถ่ายทอดออกมาในมุมมองของเด็กน้อย ไร้เดียงสา ที่สมควรถูกควบคุมและสั่งสอนโดยพ่อแม่ ของตนอย่างถูกต้อง
ความรุนแรงนั้น เป็นสิ่งที่เข้าใจง่าย และไม่ต้องมีเหตุผลในการควบคุม (สำหรับเด็กไร้เดียงสา ที่ควบคุมตัวเองไม่ได้) เพราะความรุนแรงเป็นธรรมชาติและสัญชาตญาณ ความสงบนิ่ง/สุขุม ต่างหากที่เข้าใจยาก ผู้ใหญ่จึงควรปลูกฝังความสงบและสุขุม มีเหตุผลให้กับเด็ก ไม่ใช่ความรุนแรง
คุณอาจเคยเห็นเด็กหัดเดินที่ชอบตีคนอื่น หรือ ตีพ่อแม่ นั่นไม่ใช่ความน่ารักเหมือนที่ผู้ใหญ่คิด และก็ไม่ใช่ความรู้กาละเทศะ เพราะเด็กเล็กขนาดนี้ไม่รู้ลึกถึงเรื่องมารยาทอย่างแน่นอน
แต่สิ่งที่เด็กกำลังทดสอบและเรียนรู้ นั่นก็คือ ตัวเองแข็งแกร่งหรือไม่ สิ่งที่ทำจะถูกลงโทษหรือไม่ การตีอีกฝ่ายทำให้เขาเจ็บหรือเปล่า นี่เป็นสัญชาตญาณของสิ่งมีชีวิต (ในหนังสือเปรียบเทียบกับลิงชิมแปนซี ซึ่งมีพฤติกรรมแบบเดียวกัน) สิ่งมหัศจรรย์เดียวในโลกก็คือมนุษย์ ที่สามารถสั่งสอนและควบคุมสัญชาตญาณของตัวเองได้ ต่างจากสัตว์ทั่วไป
นั่นหมายความว่า หากคุณไม่ดุ หรือ ไม่แสดงอาการไม่พอใจให้เด็กน้อยได้รับรู้ เด็กน้อยก็จะยังคงมีพฤติกรรมแบบนี้ต่อไป และไปถ่ายทอดกับเพื่อนๆที่โรงเรียน หรือ สวนสาธารณะ เมื่อเขาเติบโตขึ้นจึงเริ่มยากที่จะควบคุม
บทความนี้ ผมกำลังจะสื่อว่า เด็กน้อยนั้นมีพฤติกรรมที่ก้าวร้าวเป็นธรรมชาติ บางคนชอบขว้างปา ชอบตีหรือหยิก สิ่งที่สามารถควบคุมได้ มีเพียงพ่อ แม่ หรือผู้ปกครองที่จะชี้แนะในทางที่ถูกต้อง ให้เด็กมีความสามารถในการควบคุมตัวเอง ไม่ใช่ใช้ความรุนแรงกับเด็กจนเขาต้องยอมจำนน นั่นไม่ใช่การเรียนรู้ แต่นั่นเป็นพฤติกรรมของสัตว์ ที่ใช้กำลังข่มกันว่าใครเป็นผู้แข็งแกร่ง
ในเมื่อเราเป็น มนุษย์ ที่มีความสามารถในการใช้เหตุผลและควบคุมตัวเอง ใยเราจึงไม่ใช้มัน จริงไหมล่ะครับ
ขอบคุณแอพแต่งภาพ Canva
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
