พอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ได้มีโอกาสกลับมาลองวาดรูปใหม่อีกครั้ง พบว่าถูกจริตกับสีน้ำมากกว่า ถึงจะยังระบายได้ไม่เอาไหนเหมือนเดิม ยังเชื่อมสีได้งูๆ ปลาๆ ไม่เนียนสวยเหมือนคนที่วาดเก่งๆ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป เพราะความสนุกของการวาดสีน้ำไม่ได้อยู่ที่การระบายได้สวย (ซึ่งไม่เคยทำได้) แต่คือการทำความเข้าใจธรรมชาติของสี น้ำ และปฏิกิริยาของทั้งสองอย่างที่มีต่อกระดาษที่อยู่ตรงหน้า และอาจรวมถึงความชื้นหรือแห้งของอากาศด้วย