จะชักสีหน้าหรือเจอปัญหาแล้วตาโต
ในห้องแนะแนว clubhouse ที่คุยร่วมกับเอ๋ นิ้วกลม และพี่ตุ้ม หนุ่มเมืองจันท์ เมื่อวันก่อน ผมถามคุณตัน ภาสกรนที อยู่คำถามหนึ่ง ว่าคุณตันทำอย่างไรถึงถีบตัวขึ้นมาจากการเป็นจับกังซึ่งอยู่ล่างสุดของห่วงโซ่อาหารได้
คุณตันผู้ซึ่งบอกก่อนอื่นเลยว่าเป็นคนการศึกษาน้อย “รูปไม่หล่อ พ่อไม่รวย” มีต้นทุนชีวิตที่ต่ำมากๆนั้น ใช้วิธีอาสาสมัครทำทุกอย่างที่คนอื่นไม่ทำ ตอนเป็นจับกังแบกของอยู่ ใครใช้ไปส่งของก็ไปส่ง กลับมาก็มาบริการทำงานให้หัวหน้า ใช้อะไรก็ทำหมด เงินเดือนเท่าเดิม ไม่เคยเกี่ยงงาน
พอมีโอกาส มีตำแหน่งว่าง หัวหน้าก็ยื่นโอกาสเป็นเซลล์ให้ เป็นเซลล์ต้องขี่เวสป้าได้ คุณตันขี่ไม่เป็นก็รับไว้ก่อนแล้วไปหัดขี่มอเตอร์ไซด์เอา พอได้เป็นเซลล์ก็ทำตรงข้ามคนอื่นเสมอ คนอื่นมาสายกลับเร็ว คุณตันไปเร็วกลับช้า งานอะไรใครใช้ ช่วยอะไรได้ทำหมด ประสบการณ์ที่ทำหลายแผนก เจอคนหลายคนทำให้เรียนรู้และก้าวหน้า คุณตันปิดท้ายบอกว่า ความคิดในตอนนั้นก็คือเงินที่คุณตันหาคือเงินอนาคต วันนี้ได้น้อย แต่ประสบการณ์และโอกาสที่ได้นั้นคือเงินอนาคต และก็เป็นแบบนั้นจริงๆ
ผมมานึกถึงสีหน้าคุณตันที่มีหลักคิดแบบนั้น เวลาหัวหน้าใช้งานที่ไม่ได้อยู่ในความรับผิดชอบของตัวเอง เช่นให้ไปส่งของ หรือหาอาสาสมัครทำงานเวลาแปลกๆ หรือแม้กระทั่งถามว่าขี่มอเตอร์ไซด์เป็นหรือเปล่า ผมคิดว่าพอได้ยินคำสั่งหรือคำถามเหล่านั้น คุณตันน่าจะดูตื่นเต้น ตาโตและรีบยกมืออาสาก่อนคนอื่นอย่างแน่นอนเพราะเหมือนเห็นเงินอนาคตกองอยู่ สีหน้าคุณตันคงน่าจะทำให้หัวหน้าสังเกตเห็นและชอบเรียกใช้เพราะไม่เกี่ยงงาน มีอะไรก็จะนึกถึงตลอดแน่ๆ
ในขณะเดียวกัน ผมก็จะนึกถึงน้องๆหลายคนที่พอได้ยินคำพูดที่ไม่ถูกใจที่อาจจะเกิดจากงานที่ไม่ชอบทำ กำลังเบื่อๆไม่อยากทำอะไรที่ไม่ใช่ของตัวเอง ไม่ชอบทำงานฟรีๆเงินได้เท่าเดิม คิดเล็กคิดน้อย ชอบเทียบกับเพื่อน แถมไวกับความรู้สึกตัวเองแล้วออกอาการ “ชักสีหน้า” มีความไม่พอใจเล็กๆพอสังเกตเห็น คิ้วเริ่มชนกัน หรือมีคำพูด คำอ้างที่ไม่อยากทำ รับมาแบบเสียไม่ได้
หรือทำไปบ่นไปให้เข้าหู เวลามีงานด่วน งานเร่ง หรืองานที่ต้องแก้ปัญหา ถ้าหลีกเลี่ยงน้องๆเหล่านี้ผมได้ก็จะหลีกเลี่ยงเพราะเสียความรู้สึกเวลาเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจ และในลักษณะคล้ายกัน ถ้ามีโอกาส มีงานที่อยากส่งเสริม น้องๆเหล่านี้ก็จะเป็นกลุ่มท้ายๆที่นึกถึงเช่นกัน
ทัศนคติวิธีคิดเรื่องเงินอนาคตของคุณตันนั้นมีส่วนสำคัญมากๆต่อปฏิกริยาที่แสดงออกทางสีหน้าซึ่งเป็นที่ชอบใจของหัวหน้า แต่ไม่ว่าเราจะคิดอะไรต่อการใช้งานของหัวหน้าก็ตาม ไม่ว่าจะคิดว่างานนั้นไม่แฟร์ ทำไมคนอื่นไม่โดนบ้าง เป็นงานเกินหน้าที่ หรืออะไรก็ตาม
สีหน้าที่แสดงออก ณ วินาทีนั้นมีความสำคัญมากๆที่จะสร้างภาพจำของเราต่อหัวหน้า ซึ่งจะส่งผลต่อเวลาที่โอกาสมาถึงว่าเราจะอยู่ในใจของผู้ใหญ่ก่อนขึ้นอื่นหรืออยู่ท้ายสุดเพราะสีหน้าที่แสดงทัศนคตินั้นๆออกมา ถ้าเราไม่เห็นด้วยแค่ไหนก็ตาม ทำ “หน้า” ที่ดูตอบรับ ดูรับฟัง และพยายามก่อน แล้วหาทางไปแก้ปัญหาทีหลังก็ยังจะดีกว่า
สำหรับผู้ที่เพิ่งเริ่มงานได้ไม่นาน ยังเป็นจูเนียร์อยู่ หนทางที่เราจะก้าวหน้าในองค์กรในทางหนึ่งนั้น ไม่ว่าจะรู้สึกอย่างไร อย่า “ชักสีหน้า” โดยเด็ดขาดเพราะไม่งั้นก็จะแพ้คนอย่างคุณตันที่เจอปัญหาแล้วตาโตเสมอครับ
- 134
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
