ขอแสดงความคิดเห็นในมุมมองของผมครับ ไม่อยากมีลูกสำหรับผมมันไม่เพียงแค่นั้น แต่ผมไม่อยากมีคู่ชีวิตไปเลยด้วยซ้ำ ผมได้รับความคิดตรงนี้มาจากแรงผลักดันให้คิดแบบนี้จากประสบการณ์ในอดีตครับ ประสบการณ์ในทางลบเยอะกว่าทางบวก จึงทำให้ตัวผมพัฒนาตัวผมเองเพื่อหาคำตอบถึงความล้มเหลวที่ผ่านมาแล้วก็เข้าใจว่าตัวเราบกพร่องเรื่องอะไรมาบ้าง ยิ่งพัฒนาตัวเองมากขึ้น ความเข้าใจมากขึ้น ก็ยิ่งเอาตัวเองออกมาจากสังคมมากขึ้นเพราะความเข้าใจมันทำให้เราเห็นความจริงของสังคม วิถีต่างๆ ที่ผู้คนในสังคม
ความรักของผู้คนในแต่ละวัย ลึกๆ พอผมเข้าใจ ผมมองเห็นการเป็นเจ้าของชีวิตกันมากกว่า แต่ถ้าจะเดินเข้าไปถามคู่รักในปัจจุบันว่า นิยามความรักนั้นคืออะไร คุณคิดว่าเขาจะให้นิยามว่ายังไง หึง ห่วง ของกู ของมึง มันถูกนิยามไว้ในความรักหรือไม่ นี้คือการยกตัวอย่างความเข้าใจของผมที่เลือกจะอยู่สันโดษและไม่อยากมีลูกครับ เหตุผลที่ไม่อยากมีเพราะไม่อยากส่งต่อความเข้าใจผิด หรือการเปลี่ยนนิยามที่ดีที่มันมีความหมายต่อชีวิตที่ดีให้มันเป็นความเห็นแก่ตัวครับ
58รับชม
แสดงความคิดเห็นของคุณ...
คำตอบอื่น (8)
- คงเห็นปัญหา เห็นวิกฤติโลกที่เกิดขึ้น รู้สึกว่าโลกมันอยู่ยาก สงสารลูกประมาณนี้ค่ะ
- คิดว่าคนบนโลกใบนี้เยอะแล้วค่ะ ก็เลยไม่มีความจำเป็นต้องผลิตประชากรเพิ่ม และไม่อยากมีห่วงค่ะ
- เห็นการเกิดเป็นทุกข์ มองเห็นบ่วงกรรมอีก 1 ชีวิตมาเกี่ยวข้องสัมพันธ์ลึกซึ้งไม่ว่าเราจะสามารถเลี้ยงดูลูก ได้สร้างบุญหรือบาป ทำเหตุดีต่อกันหรือไม่ เราพิจารณาแล้วไม่ได้มีความต้องการ เลือกขอตัดกรรมต่อกันดีกว่า 😊
- กลัวจะเลี้ยงได้ไม่ดีเหมือนที่พ่อแม่เลี้ยงเรามาค่ะ อีกอย่างโลกก็เปลี่ยนแปลงไปมาก ขออยู่อย่างสงบและเต็มที่กับคนที่เลี้ยงเรามาดีกว่าค่ะ 😊
- ป่วยค่ะ หมอบอกว่า ถ้ามีลูกต้องงดยา ถ้างดยาแม่จะกลับมากำเริบ แต่ถ้าแม่กินยาตอนตั้งครรภ์ ลูกที่เกิดอาจจะไม่ครบ 32
- - ไม่อยากให้ลูกเกิดมาในสภาพแวดล้อมแบบนี้ คือ ธรรมชาติถูกทำลายไปมาก โลกร้อน เศรษฐกิจตกต่ำยาวนานจากโรคระบาด การเมืองมีปัญหา Etc.- คิดว่าไม่สามารถเตรียมความพร้อมให้ลูกมีคุณภาพชีวิตที่ดีได้ทัดเทียมกับคนอื่นๆ เช่น ไม่มีเงินส่งเรียน รร. นานาชาติ หรือส่งไปเรียนต่อต่างประเท...
