มิชชั่นพอสสิเบิ้ล.... ซำจั๋งแอนด์เฟรนด์
เล่าให้เพื่อนๆฟัง (จริงๆแล้วตั้งใจจะเอามานินทาคนในออฟฟิศนั่นแหละ)เกี่ยวกับหนังสือที่ไปมีโอกาสไปแอบเปิดอ่านมานิดนึง เรื่อง “ซุนหงอคงเป็นพนักงานที่ดี”<孙悟空是个好员工> เพื่อนๆเลยบอกให้แปล… โฮ่…โฮ่…โฮ่… ฝันไปเหอะ… หนังสือหนาโคตรๆ แค่อ่านยังแทบตาเหลือกเลย (รู้เรื่องมั่ง..ไม่รู้เรื่องมั่ง…แถมยังอ่านไม่จบอีกด้วย) แต่เอาเหอะ… กรุงศรีอยุธยาไม่เคยสิ้นคนดี… คงมีใครสักคนอุทิศตนแปลให้อ่านซักวันแหละ อันตัวข้าพเจ้านี้ ขอเล่าเพียงคร่าวๆ เอาแค่ที่พลิกๆดูละกันนะ เรื่องมีอยู่ว่า…
ณ อดีตกาลนานโพ้น… นานมากจริงๆนะ… ยังมีภูเขาลูกหนึ่งชื่ออะไร…อย่าถาม…ไม่รู้…. แต่มีคุณสมบัติคล้ายๆหินธิเบต(ที่เอามาหลอกขายแถวซอยละลายทรัพย์นั่นแหละ) คืออาบแสงจันทร์ แสงอาทิตย์ แล้วมีฤทธิ์ พ่นเอาหินกระเด็นออกมาลูกหนึ่ง...
หลังจากนั้นไม่นานเท่าไหร่ ก้อแค่ราวๆซัก 1,000 ปีมั๊ง… หินก้อนนั้น ก้อแตกโป๊ะออกมาเป็นลิงตัวนึง (คล้ายๆกะโมโมทาโร่ที่ออกมาจากลูกท้อเนอะ) โมโมทาโร่มีตากะยายเก็บมาเลี้ยงดู แต่ซุนหงอคง (ใครตั้งชื่อให้มันก้อไม่รู้นิ… แต่น่าจะเป็นต้นตระกูลซุน ตามข้อสันนิษฐานของนักมนุษยวิทยาที่ว่า ลิง เป็นต้นตระกูลของมนุษย์นั่นแหละ) ไม่มีใครเลี้ยง เพราะไม่มีพ่อแม่คอยสั่งสอน เลยนิสัยไม่ค่อยดี เที่ยวทำตัวเป็นอันธพาล สุดท้ายก้อยึดทำเนียบ เอ๊ย…ภูเขาฮัวกั่วซัน <花果山> ได้ ตั้งตัวเป็น CEO ปกครองฝูงลิงซะเลย…
เนื่องจากพี่แกเป็นลิงที่น่าจะเคยอ่าน 7Habits ของตา Steven Covey เลยค่อนข้างจะ proactive และชอบที่จะ sharpen-the-saw จึงออกเดินทางไปหาพระเจ้าตาเล่าเรียนศึกษาหาวิชาใส่ตัว ได้วิชามาไม่น้อย แปลงกายก็ได้ ตีลังกาแต่ละทีไปได้ตั้งไกล ฆ่าก็ไม่ตาย เพราะขโมยยาอมตะมากิน ประกอบกับมีกระบองที่ไปจิ๊กจากพระยามังกรมาเป็นอาวุธอีก แล้วอย่างนี้จะเหลือเรอะ พี่แกก็ไปอาละวาดซะทั่วดิ สุดท้ายก้อโดนพระยูไลจัดการ จับขังลืมซะ กว่าจะได้หลุดออกมาก้อนู่น 500ปี เพื่อปฏิบัติภารกิจ mission impossible เชิญพระไตรปิฎกที่ชมพูทวีปโน่น
หนังสือเล่มนี้ตอนที่อ่านครั้งแรก มันอยู่บน internet เห็นชื่อเรื่องแปลกดี มันก้อเกี่ยวกับเรื่อง แม-เนจ-จิ-เมนท์ นั่นแหละ แต่ชอบตรงที่เอาเรื่องไซอิ๋วมาเดินเรื่อง… กล่าวถึงบริษัท ซำจั๋ง จำกัด ที่มี พระถังนั่งแท่นเป็น CEO มีหงอคงเป็น GM แล้วก้อพนักงานที่เหลืออีก 2 คน โป๊ยก่าย แล้วก้อซัวเจ๋ง...(น่าจะหนึ่งคนกับสามตัวมากกว่า)
ทุกท่านที่เคยอ่านหรือดูซีรี่ย์ช่อง 3 มาคงพอจะนึกออกนะ พระถังซำจั๋ง ค่อนข้างจะอ่อนแอ ขี้สงสาร และออกจะบื้อๆซะด้วยซ้ำ ทำอะไรไม่ค่อยถูกเวลามีเหตุด่วนเหตุร้าย รู้เพียงแค่ว่า mission-of-the-firm ก้อคือไป อันเชิญพระไตรปิฎก มีอาวุธลับคือ มนต์รัดหัว ในขณะที่ หงอคง ผู้ซึ่งเคยเป็นถึง CEO ของ HGS (Hua Gua Shan) Monkey Co., Ltd. มีบุคคลิกลักษณะแคล่วคล่องว่องไว ฉลาดเป็นกรด และหนำซ้ำยังมีใบรับรองแรงงานว่ามีฝีมือระดับผ่านนรกลุยสวรรค์มาแล้วเป็นประกัน ทำหน้าที่เป็น GM…
ลูกน้อง 2 ตัว... โป๊ยก่ายนี่ ไม่ต้องพูดถึง ขี้เกียจ เจ้าเล่ห์ ขี้บ่น บ้าผู้หญิง… เอาเป็นว่า ไม่ได้เรื่องละกัน ขณะที่ซัวเจ๋งเวลาที่จะสั่งงานก้อต้องบอกเป็น step-step 1, 1.1, 1.1.1, 2, 2.1, 2.1.1, 2.1.2, 2.1.2.1 …….. สั่งไม่ละเอียดแกทำงานไม่ถูกซะงั้น
ภาระกิจ mission อันนี้ ที่จริงก้อไม่เห็นจะยากนะ ให้อดีต CEO ลิงตีลังกาซะ 2-3 ตลบก้อไปถึงชมพูทวีปแล้ว แป๊บเดียวเสร็จ แต่เนื่่องจาก condition ที่ได้รับมาคือให้ทำกันเป็นทีม ไปกันเป็นทีม มันก้อเลยยุ่งยาก การเดินทางไกลอุปสรรคมันเยอะ จำได้มะ… ตอนดูทีวีหนะมีปีศาจตั้งกี่ตัว… มีด่านตั้งกี่ด่าน ทั้งด่านทั้งปีศาจมันก้อคืออุปสรรคที่ต้องผ่านไปให้ได้ ต้องมีการวางแผนทำ planning มีการกำหนดยุทธศาสตร์ Strategics ยุทธวิธี Strategy กลยุทธ Tactics (stratagem) ว่าจะทำอย่างไร บางอันเสี่ยงมากก้อต้องมี Risk Management
หลายๆงานที่หงอคงต้องออกไป on-site ไม่สามารถดูแล MD ซำจั๋งได้ ดังนั้นแทบทุกครั้งจึง มักจะต้องร่ายอาคมป้องกันพระอาจารย์แกเอาไว้ หรือไม่ก้อฝากฝังไว้กับซัวเจ๋งหรือโป๊ยก่าย… ซึ่งก้อเกือบฝังจริงไปหลายรอบเหมือนกัน
เราทุกคน... คงอยากเป็น(หรือคิดว่าตัวเองเป็น)หงอคงที่เก่ง ฉลาด คล่องแคล่ว มีความสามารถรอบตัว แต่อย่าลืมนะครับว่าคุณมีนายที่คอยสวดมนต์รัดหัวให้เราคอยปวดกระบาล มีป้า… เอ๊ย… เจ้าแม่กวนอิม ที่คอยเข้าข้างพระถัง มีลูกน้องที่คอยเลี่ยงงาน อู้งาน ลูกล่อลูกชนแพรวพราว หรือบื้อ.. สั่งงานไม่ได้ดังใจ ทำเองเร็วกว่า ทำเองดีกว่า ขี้เกียจไปยุ่งกะมัน
ไอ้ลูกน้องที่ได้มาไม่มีโอกาสได้เลือกนาย นายที่ได้มาก้อไม่ได้เลือกลูกน้องเหมือนกัน… หงอคงเองไม่ได้มีโอกาสเลือกทั้งนายและลูกน้อง… หลายๆครั้งยังต้องมีลูกล่อลูกชน บังคับให้มันทำงานบ้าง ไม่ใช่ทำคนเดียวได้ทั้งหมด
ตอนที่ผมเล่าเรื่องนี้ให้พี่คนนึงฟัง… แกถามผมว่า…
พี่แก... “แล้วผมจะต้องทำอย่างไรที่มีนายแบบนี้”
(แกคงคิดว่าแกเป็นหงอคง)
ผม... “อ่าาาาาา……”
(ในใจผมคิดว่าแกเหมือนปีศาจวัวมากกว่า เพราะพ่นไฟไปทั่ว)
พี่แก... “แล้วคุณว่าใครเป็นใครในบริษัทนี้มั่ง?”
ผม... “ใครเป็นใครมั่งผมไม่รู้หรอกคับ… แต่ผมขอเป็นโป๊ยก่ายละกันนะครับ… ”
ไอ้ที่พี่ข้างบนแกถามมันไม่แปลกเลยครับ มีกี่องค์กรที่เป็นแบบนี้ เพียบครับ…เพียบ.. คือมีคนที่คิดว่าตัวเองเป็นหงอคงอยู่เต็มไปหมด ทั้งๆที่จริงแล้วทั้งบริษัทมีแต่ซัวเจ๋งกะโป๊ยก่ายทั้งนั้น (หงอคงยังโดนภูเขาหินทับอยู่ ไม่มีใครไปปล่อยออกมา) แล้วอย่างนี้มันจะไปรอดเรอะ… ฝัน!!!! ….
องค์กรอย่างบริษัท ซำจั๋ง จำกัด ถือเป็นองค์กรที่ลงตัวมากๆครับ ภาระกิจ mission impossible อัญเชิญพระไตรปิฎกสามารถปฏิบัติได้สำเร็จ มันอยู่ตรงที่ MD ซำจั๋ง เป็นคนมีคุณธรรม มีปัญหาเกิดขึ้น แกถามลูกศิษย์ทุกครั้ง ถึงแม้ว่าบางครั้งอาจจะดูลนลานไปหน่อย … แต่แกฟัง… แล้วก้อปล่อยให้ลูกน้องมือรองลงไปแสดงบทบาทอย่างเต็มที่
พระถัง... “เราจะทำอย่างไรดี หงอคง…. เราจะทำอย่างไร….”
หงอคง... “ไม่เป็นหรอกท่านอาจารย์… ไม่ต้องเป็นห่วง… ข้าขอไปดูลาดเลาข้างหน้าแล้วจะกลับมารายงานให้ทราบ… ซัวเจ๋ง โป๊ยก่าย … ดูแลท่านอาจารย์ด้วย… ข้าจะไปครู่เดียว เดี๋ยวก้อกลับมาแล้ว… โป๊ยก่ายเจ้าอย่าลืมหาอาหารให้ท่านอาจารย์นะ… ถ้าไปบิณทบาตรมาไม่ได้ เย็นนี้เจ้าไม่ต้องกินข้าว เข้าใจไหม…. ส่วนซัวเจ๋ง… เจ้าจงเฝ้าอาจารย์ให้ดี ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น อย่าให้อาจารย์ออกจากวงกลมอาคมที่ข้าร่ายไว้ตรงนี้นะ… ทำตามที่ข้าสั่งอย่างเคร่งครัด เข้าใจนะ”
หงอคงสั่งงานลูกน้องอย่างละเอียดทุกครั้ง… โป๊ยก่าย ไม่ต้องสั่งเยอะ มันรู้เรื่องอยู่แล้ว แต่มันขี้เกียจ กะล่อน คอยเลี่ยงงาน คำว่า “…ไม่ต้องกินข้าว เข้าใจไหม…” เป็นการขู่แกมบังคับให้มันทำงาน มันจะโอดโอยอย่างไรไม่ต้องไปสนใจ ส่วนที่พูดกะซัวเจ๋งว่า “ทำตามที่สั่งอย่างเคร่งครัด เข้าใจนะ…” หมายความตามนั้นจริงๆ ไม่เข้าใจก้อให้ถามให้กระจ่าง…. ส่วนที่บอกพระถั๋งว่า “ไม่ต้องห่วง… ขอไปดูลาดเลาก่อน…” เป็นการสร้างความสบายใจให้นายได้รู้ว่า หลังจากที่ไปเก็บข้อมูลแล้ว… จะบอกว่าให้ว่า solutions คืออะไร ไม่ต้องกังวล
องค์กรแบบนี้มันเดินได้ครับ… นายไม่เก่ง แต่รู้ว่าภารกิจที่รับมาต้องทำอะไร ตัวเองก้อแค่ทำหน้าที่คุมหางเสือให้ดำเนินไปตามภารกิจนั้นๆ ปล่อยให้ลูกน้องได้มีโอกาสแสดงบทบาทของตัวเองอย่างเต็มที่ สังเกตุไหมครับ เวลาที่พระถั๋งเข้าข้างโป๊ยก่ายทีไร เป็นเรื่องทุกที… งานเข้าตลอด… เพราะไปให้ท้ายตัวแสบให้มีบทบาท คนทำงานจริงๆทำอะไรไม่ได้เลย… บางครั้งน้อยใจหนีไปเลยก้อมี ลองนับดูสิครับว่าหงอคงตัดใจเลิก หายหัวไปเลยไม่ยอมติดตามไปอัญเชิญพระไตรฯกี่ครั้ง และทุกครั้งมีสาเหตุมาจากอะไร
ในหลวงบอกว่า “ต้องให้คนดีปกครองบ้านเมือง และควบคุมคนไม่ดี ไม่ให้มีบทบาท” นะครับ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
